Εμφανίστηκε στο ελληνικό τραγούδι το 1974. Παρουσιάζεται δισκογραφικά την ίδια χρονιά, συμμετέχοντας στον Προδομένο Λαό του Μ. Θεοδωράκη και Στα Τραγούδια του Δρόμου του Μ. Λοΐζου. Ο πυρήνας της προσωπικότητάς του φανερώνεται εξ αρχής: φύσει λυρικός, θέσει οργισμένος. Και μιά φωνή-όχημα ικανή να μεταφέρει τα μηνύματα των νέων της εποχής, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους παλιότερους.

Ο Β. Παπακωνσταντίνου εκφράζει την κληρονομημένη ανατρεπτικότητα εντός της κοινωνίας. Το επαναστατικό του ένδυμα είναι από αρχαίο ύφασμα: κουβαλάει μνήμες προηγουμένων σωμάτων, και προορίζεται να δοθεί στα επόμενα.

Γεννημένος στην Μεγαλόπολη από αγροτική οικογένεια, έρχεται στα 7 του χρόνια στην υπό ανοικοδόμηση Αθήνα της δεκαετίας του ΄60. Αναπτύσσει λόγω καταβολών μια εναργή συνείδηση, κι αυτό κάνει τα κοινωνικοπολιτικά τραγούδια της πρώτης εκείνης περιόδου (Ο Εχθρός Λαός Μ. Θεοδωράκη-Ι. Καμπανέλλη /΄75, Τα Αγροτικά Θ. Μπαλακάκου- Δ. Τζεφρώνη/΄75, Της Εξορίας Μ. Θεοδωράκη/΄76, Προστάτες Θ. Μπακαλάκου/΄79, Αρμενία ΄81), να έχουν μια βιωματική ειλικρίνεια. Τραγουδιστής συνθετών αρχικά, στη γόνιμη μουσικά δεκαετία του ΄70, εμφανίζει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο το ΄78, και τον δεύτερο (Φοβάμαι) , καθοριστικό για τον ίδιον αλλά και για το ελληνικό τραγούδι, το ΄82.

Το Φοβάμαι, αποτελεί ορόσημο για την δεκαετία του ΄80. Ανοίγει ορίζοντες με τα ροκ ηχοχρώματά του, γεφυρώνοντας στο εσωτερικό του το παλιό και το καινούργιο. Τα τραγούδια γίνονται κλασσικά, και το ... . φοβάμαι όλ΄αυτά που θα γίνουν γιά μένα χωρίς εμένα... . , προφητική σημαία των επερχόμενων δεκαετιών.

--------------------------------------------------------------------------------
Η νεολαία αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Β. Παπακωνσταντίνου τον αρχετυπικό εκφραστή της, και ο τραγουδιστής αναλαμβάνει να σηκώσει το βάρος του, εσαεί, έφηβου δρομέα του ελληνικού τραγουδιού.
--------------------------------------------------------------------------------

Η δεκαετία που μεσολαβει, ως το ΄92, δημιουργεί μιά εκρηκτική σχέση τραγουδιστή-κοινού, με προσωπικές δουλειές (Διαίρεση ΄84, Χαιρετίσματα ΄87, Ολα από χέρι καμμένα ΄88, Χορεύω ΄89, Χρόνια Πολλά ΄91) , αλλά και συνεργασίες (Μ. Θεοδωράκης, Μ. Λοΐζος, Θ. Μικρούτσικος, Ν. ΄Ασιμος) , που ξεδιπλώνουν την συνεύρεση των γενεών μέσα από την καταγγελία του χάσματός τους.

Η δεκαετία του ΄90, βρίσκει τον Β. Παπακωνσταντίνου σταθερό στην πορεία του αναφορικά με το τραγούδι, παρότι οι αλλαγές που συντελούνται, συχνά αδειάζουν τους απροσάρμοστους. Ερμηνευτικά ο λυρισμός της φωνής του συνδυάζεται με μιά σκοτεινή τραχύτητα, ισορροπώντας την τρυφερότητα και την επικότητα θαυμαστά.

Από το ΄84, φανερώνει και την τραγουδοποιητική του ικανότητα. Η Σφεντόνα (΄92) , Δεν σηκώνει (΄94) , Πές μου ένα ψέμα ν΄αποκοιμηθώ (΄97) , Να με φωνάξεις (΄99) , Θάλασσα στη σκάλα Θ. Μικρούτσικου/Ο. Ιωάννου (΄00) , συμπορεύονται με διαρκείς συνεργασίες με έντεχνους συνθέτες ( Γραμμές των Οριζόντων Θ. Μικρούτσικου/Ν. Καββαδία, Φυσάει Γ. Τσαγκάρη/Τ. Λειβαδίτη) και νεώτερους τραγουδοποιούς (Λ. Μαχαιρίτσας, Δ. Γαλάνη, Α. Δήμας) . Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κάνουν την άλογη φωνή της ροκ, να παραμένει η σημαντικότερη αποτύπωση της εποχής σε έλληνα τραγουδιστή, την τελευταία 25ετία.

Σχετικοί δίσκοι στο δισκοπωλείο:

-Β. Παπακωνσταντίνου:  Χαμένες Αγάπες - 2000
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Σφεντόνα Live - 2000
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Θάλασσα Στη Σκάλα - 1999
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Να Με Φωνάξεις - 1999
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Πες Μου Ενα Ψέμα Ν’ Αποκοιμηθώ - 1997
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Οι Μπαλλάντες Του Βασίλη - 1995
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Δε Σηκώνει - 1994
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Φυσάει - 1993
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Σφεντόνα - 1992
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Χρόνια Πολλά - 1991
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Ζωντανή Ηχογράφηση Στο Αττίκόν - 1991
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Χορεύω - 1989
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Ολα Από Χέρι Καμμένα - 1988
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες Του - 1987
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Χαιρετίσματα - 1987
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Συναυλία Στο Νέο Φάληρο - 1985
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Διαίρεση - 1984
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Καρυωτάκης - 1984
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Φοβάμαι - 1982
-Β. Παπακωνσταντίνου:  Αρμενία - 1981