Οδηγούσε για ώρες ακούγοντας πότε μουσική και πότε τον μονότονο θόρυβο της Μηχανής του τρακτέρ, έβλεπε τα τοπία να αλλάζουν και φανταζόταν πως θα ήταν όταν δει τη Θάλασσα. Δεν άργησε πολύ αυτή η στιγμή. Ξάφνου μετά από μια στροφή είδε νερά, πολλά νερά… όπως τότε με τις βροχές που είχε πλημμυρίσει όλος ο Θεσσαλικός κάμπος και είχαν καταστραφεί οι σοδειές και είχαν πνιγεί ζωά.

 Πλησιάζει πιο κοντά και την κοιτάζει για αρκετά λεπτά χωρίς να πει τίποτα. Σκύβει και πιάνει δυο βότσαλα και αφού τα επεξεργάστηκε για λίγο τους δίνει μία και ….πλατς!! Βάζει το χέρι του, μπρρρρρ, κρύο το νερό, άραγε πως μπαίνουν και κάνουν μπάνιο; Δεν κρυώνουν;

Σιγά σιγά έπεφτε το σούρουπο, ο καιρός ήταν καλός, ζεστός, χωρίς σύννεφα και αποφάσισε να περάσει το βράδυ του στην παραλία. Βγάζει λοιπόν ένα παλιόρουχο το στρώνει κάτω και ξαπλώνει. Κλείνει τα μάτια και ακούει τα κύματα να σκάνε στην ακτή. Ένιωθε τόσο ήρεμα και γαλήνια ακούγοντας αυτόν τον μονότονο αλλά τόσο όμορφο και ξεχωριστό ήχο. 

Η ώρα είχε περάσει και το φεγγάρι είχε γαντζωθεί για τα καλά στον έναστρο ουρανό. Ένα μεγάλο ολοστρόγγυλο φεγγάρι που νόμιζες ότι αν απλώσεις το χέρι σου θα το πιάσεις. Ο Σεβλάχ ξαπλωμένος στα βότσαλα ακούει έναν ήχο από μακριά. Αυτός ο ήχος όλο και πλησίαζε και γίνονταν πιο γρήγορος ώσπου μια σκιά άρχιζε να πλησιάζει και σε λίγα δευτερόλεπτα μπορούσε να δει ξεκάθαρα μια Κινέζα να τρέχει γυμνή.

Ώστε υπάρχουν! Σκέφτηκε από μέσα του……..

Συνεχίζεται…