Σηκώθηκε όρθιος και της φώναξε ¨΄Αναμπελ μύγδαλα¨ αλλά δεν σταμάτησε, έτσι άρχισε και αυτός να τρέχει από πίσω της (ντυμένος) ώσπου την έφτασε. Την σταμάτησε και την ρώτησε γιατί τρέχει, αυτή του αποκρίθηκε ότι έκανε την βραδινή της γυμναστική.
Είχε έρθει διακοπές με ένα γκρουπ από το Πεκίνο, και θα καθόταν στην Ελλάδα για λίγες μέρες. Ήξερε ελληνικά από το σχολείο έτσι μπορούσαν να μιλήσουν άνετα. Ο Σεβλάχ της πρόσφερε το πανωφόρι του και την προσκάλεσε να κάτσει μαζί του.
Δεν είχε ξαναδεί πιο όμορφη γυναίκα, τα μάτια της σχιστά και μεγάλα του θύμιζαν την αγαπημένη του κατσικούλα την Χάιδω, τα μαύρα μακριά μαλλιά της απόπνεαν μία αίσθηση ζεστασιάς, το ολόλευκο δέρμα της ήταν σαν τη μυτζήθρα στα βαρέλια, τα στήθια της μικρά σαν λεμονάκια και το χαμόγελο της πιο γλυκό και από το μέλι του κυρ-Φανούρη.Συζήτησαν όλο το βράδυ, είπανε πολλά πράγματα για τις ζωές τους και το ξημέρωμα τους βρήκε αγκαλιασμένους να κοιμούνται. Ήταν ώρα να φύγει, έπρεπε να γυρίσει πίσω στο χωριό αλλά δεν μπορούσε. Κάτι μέσα του τον εμπόδιζε… Μετά από κάποια ώρα είπε στην Τσου (έτσι ήταν το όνομα της εξωτικής φίλης μας) αν ήθελε να τα παρατήσει όλα και να πήγαινε μαζί του. Του είπε πως θα το ήθελε πολύ αφού ήταν το όνειρο της να ζήσει κάποτε στην Ελλάδα, ήρεμα με ένα καλό παιδί. Μόνο που τον παρακάλεσε ένα και μόνο πράγμα. Να είναι δημιουργικός, σκανδαλιάρης, ευφάνταστος, προκλητικός και παιχνιδιάρης στο sex.
Kαι βέβαια πήρε την απάντησή της…Εμείς οι Βλάχοι, όπως λάχει…..
Τ Ε Λ Ο Σ
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο