Υπάρχουν άπειρες στιγμές στη ζωή μας που πρέπει να επιλέξουμε κάτι ανάμεσα σε πολλά ή ένα ανάμεσα σε δύο. Έιναι στιγμές που ο χρόνος μέσα στο κεφάλι μας παίρνει παράταση και οι σκέψεις μας τρέχουν με τρομερές ταχύτητες, και άλλοτε δεν προλαβαίνουμε να συνειδητοποιήσουμε πότε αποφασίσαμε και πράξαμε με χ ή ψ τρόπο. Οι επιλογές για τον καθένα από μας παίρνουν διαφορετικές διαστάσεις. Μπορεί να είναι κάτι απλό, ξεκάθαρο ή κάτι σύνθετο με μεγάλο ρίσκο. Θα αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα...

Τις προάλλες πεινούσα απίστευτα, ήταν να επιλέξω ανάμεσα σε τοστ και ζαμπονοκασσερόπιτα, τελικά έφαγα το δεύτερο (το αποτέλεσμα ήταν να περάσω την επόμενη μέρα στην τουαλέτα!).

Πόσες φορές δεν έχω σπαταλήσει σκέψη στο αν θα κάνω ερώτηση-κοτσάνα.

Είναι φορές που θα χρειαστεί να πάρω αποφάσεις πιο καθοριστικές για τη ζωή μου...

Οδηγάω και κάποια στιγμή βλέπω το μοιραίο να έρχεται, ο χρόνος διαστέλλεται κάπως παράξενα.. παρόλα αυτά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου πρέπει να αποφασίσω τι θα κάνω ... τιμόνι δεξιά, αριστερά ή ευθεία? Γκάζι ή φρένο?

Γκάζι ή φρένο σε μια σχέση? Πότε είναι η στιγμή που πρέπει να προχωρήσεις μια σχέση και πότε η στιγμή που πρέπει να τελειώσει?

Επιλογή ανάμεσα σε δύο ανθρώπους..., ποιος από τους δύο?

Σύντροφος ή επαγγελμα ονειρο ζωής? Πώς ξέρεις αν το μέλλον σου περιέχει το σύντροφό σου ή το όνειρο ζωής σου?

Πόση δύναμη έχει μια απλή φράση που θα πει κάποιος, πόσο μπορεί να επηρεάσει το γύρω περιβάλλον, το σύνολο κάποιον ανθρώπων. Και τι θα γινόταν αν έλεγε κάτι άλλο?

Πόση επιρροή έχει ένας καλλιτέχνης στο κοινό του? Μέσα από τι αποφάσεις και επιλογές πέρασε? Τι ρίσκο "έκθεσης" πήρε?

Ποιές είναι οι προτεραιότητες πάνω στις οποίες βασιζόμαστε για τη λήψη αποφάσεων, ποιό ρίσκο αξίζει να πάρουμε?

Συνειδητοποιώ, από τη στιγμή που θυμάμαι να σκέφτομαι, πως το λάθος ή σωστό είναι πολύ σχετικό. Όλα είναι υποκειμενικά και αντικειμενικά ταυτόχρονα.

Καλύτερη απόφαση θα μπορούσε να είναι αυτή που δε θα περιέχει μέσα την λέξη εγωισμό, να είναι αυτή που θα στοιχίσει συναισθηματικά λιγότερο σε μας και το υπόλοιπο σύνολο, αυτή που θα ήταν και η πρώτη που πέρασε απο το μυαλό μας ή και αυτή που πήραμε μετά από "ώριμη" σκέψη. Ίσως και πάλι να μην υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο και όλα να είναι στα πλαίσια του σχεδίου της ωριμότητάς μας...

Το "σωστό" λοιπόν, φόβος ή τόλμη?