Γλυκο  αερακι  φυσηξε  και  ελα  ακολουθησε  με  σε  αυτο  το  μονοπατι ,ελα  και  φυγαδευσε  με .Γυρισες,κοιταξες,χαμογελασες.Ηρθες κοντα  και  εγινες  πνοη  μου.Τωρα  πια  εισαι   το  μοναδικο  φιλι  μου.Ετρεξα,φωναξα  και  σκορπισα  μα  εσυ παντα  εκει  ,μεσα   στο   φιλι.Εφυγα  ,πονεσα,μεγαλωσα  μα  η  στοργη  παντοτινη  μεσα  απο  εκεινο  το  φιλι  .Το  γυαλι  το  ραγισα.Τα  βουνα  τα   εσμιξα.Την  θαλασσα  την  χωρισα  .Μα...η  γευση  δεν  ξεθωριασε  απο  εκεινο  το  φιλι.Δεν  το  αρνουμαι  πια   .Το  δεχομαι,ησουν   εσυ.Εσυ  ,εκεινο  το  φιλι   μεσα  απο το  πορφυρο,  το  ασπρο και  το  γκρι.Ο  πονος  ξεχειλισε  ,το  δακρυ  χυθηκε,μα  η  μερα  ξημερωσε  και  ειναι  απλα  αληθινη  ....

ευχαριστω  agapi 23 που  μου  το  θυμισες  ,γιατι  ο  χρονος  κυλαει  γρηγορα  και οι  επιλογες  μας  τον  επιταχυνουν  πιο  πολυ