Παρασκευή απόγευμα κι ακόμα τρέχουμε. Και το πρωί, με μια είδηση, μου στάθηκε ο καφές. Μια γουλιά και κάθισε στο στομάχι, μαζί με χίλιες δυο εκρήξεις που σκεφτόμουνα μέχρι να αρχίσει το μάθημα για τις Μυκήνες.

Η εβδομάδα κυλούσε υπέροχα. Δηλαδή κατρακυλούσε, γιατί τόσο γρήγορα, δεν την έφτανα. Χθες το βράδυ, είχαμε και τα εγκαίνια της έκθεσης για την Αναστήλωση της Ακρόπολης και το Νέο Μουσείο.Όλο το απόγευμα, διακοσμούσαμε το μουσείο της σχολής. Εννοείται πως ετοιμάσαμε και το απραίτητο κόκτειλ πάρτι, με τα κρασάκια, τις ελίτσες, τις σπανακοπιτούλες και την φέτα. (Έλειπε το άκουσμα με το συρτάκι, για να ολοκληρωθούμε ως τρεμπανάλικοκιτς!) Τα αγάλματα υπάρχουν στον χώρο, ούτως ή άλλως. Τραγικά αλλά κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε.Κι ένας από τους υπεύθυνους καθηγητές να αγχώνεται (άγχεται)τί θα γίνει αν χυθεί κόκκινο κρασί. 

- Λευκό κρασί!

- Τί εννοείς Χάρις; Να προσφέρουμε μόνο λευκό κρασί;

- Όχι! Αν χυθεί κόκκινο, θα του ρίξουμε λευκό για να καθαρίσει.

- ωωωωωωωωωωωωωω!!!

Προηγουμένως τον μάλλωσα που παρέγγειλε σπανακοπιτάκια από γερμανικό φούρνο. Τόσες ελληνίδες, κάτι θα μπορούσαμε να είχαμε ετοιμάσει. Και θα ήταν και οριντζινάλ.

Δεν μου πάει ο ρόλος της νοικοκυρεμένης αλλά χτες, μου τον κάρφωσε ο καθηγητής, για αυτές τις δύο απλές κουβέντες...περιπτώσεις; παρατηρήσεις; τιπς; σημειώσεις; συμπτώσεις; Άρχισε να λέει στα άλλα παιδιά ότι οι Ελληνίδες είμαστε πολύ νοικοκυρές! Τα νεύρα μου! 

Τέσπα, μου καρφώθηκε όμως και η περιέργεια. Πώς βρίσκετε οι Αθηναίοι το καινούριο Μουσείο; Οι φωτογραφίες ήταν άκρως κολακευτικές, αν και κάποια σημεία το φαντάζουν... δωρικότατο. Ο Διευθυντής του, έκανε καταπληκτική δουλειά με την παρουσίαση του Μουσείου και την ιστορία του, που είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους μας.Ακόμα να ανοίξει, εντάξει. Όμως, εσείς που το βλέπετε από την απ΄εξω, πώς το βρίσκετε; Είναι ωραίος ένας μουσεικός περίπατος;

πεταλούρ πτωματέξ. Τρέχω.

Φιλάκια σας πολλά πολλά πολλά!!!!