Από τότε που γεννήθηκα μένω στα Κάτω Πετράλωνα. Μια ήσυχη  γενικά γειτονιά, κοντά στο κέντρο (σε 20 λεπτά με τα πόδια είσαι στην Ερμού), κοντά στον Πειραιά επίσης. Βολεύει ως τοποθεσία από πολλές απόψεις.

Θυμάμαι πιτσιρικάς που έβγαινα άφοβα στον δρόμο να παίξω μπάλα με τα άλλα παιδάκια, να κάνω ποδήλατο και να πάω μέχρι τα γήπεδα στο ρουφ για μπάσκετ.Γυρνάγαμε με το αυτοκίνητο από κάπου και ο πατέρας μου πάρκαρε έξω ακριβώς από το σπίτι….

Εδώ και κάτι χρόνια χτίζονται συνέχεια πολυκατοικίες, έχει μαζευτεί πολύς κόσμος εδώ. Έλληνες, αλλοδαποί, άσπροι, σκούροι, μαύροι, κίτρινοι και μπλε κόκκοι… Αποτέλεσμα, για να παρκάρεις πρέπει να γυρνάς κάνα τεταρτάκι γύρω γύρω σαν τη σβούρα, πόσο μάλλον να βρεις θέση έξω από το σπίτι σου… (όταν γίνεται κάτι τέτοιο βγάζω φωτογραφία να θυμάμαι την στιγμή…) Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο από τετάρτη μέχρι και Σάββατο βράδυ που έρχεται στη γειτονιά μας και άλλος κόσμος…

Βλέπεις έχουμε την “τιμή” να  φιλοξενούμε στη περιοχή μας αρκετά νυχτερινά κέντρα επί της οδού Πειραιώς, ο Νότης με την Αποστολία, ο Ρέμος με την Μαρινέλα , ο Μητροπάνος με τη Γλυκερία, ο Κιάμος μόνος του… όλοι αυτοί έχουν το parking τους και την βολεύουν μια χαρά, με εμάς τι θα γίνει ρε παιδιά…;