...και να που ήρθαν πάλι οι γιορτές...

..μια σύγχυση από γέλια,χαρές,ευχές...(ευχές που κάποιοι από αυτούς τις λένε  αλλά

δεν αντέχουν να τις δουν να πραγματοποιούνται..)

...και η πόλη....ωωω αυτή η πόλη!..γέμισε φωτάκια..παντού..σε κάθε γωνιά...

αναβοσβήνουν σαν τρελά και σου θυμίζουν πόσο γρήγορα περνάνε όλα..

....και κάθε που ανάβουν γεμίζει ο τόπος φως και φαίνονται όλα...ζωγραφισμένα ψεύτικα 

χαμόγελα τυλιγμένα με ασπρόμαυρες υποσχέσεις....

σφηνωμένα όλα σ'ένα κλαμπ ξεμωραμένων του οποίου

καλείσαι να γίνεις μέλος για να μάθεις να περπατάς στις ανθρώπινες ψύχες χωρίς να τις

ματώνεις...

                          μα όταν σβήνουν..

έρχεται το σκοτάδι..

και κει βλέπεις καλύτερα..

βλέπεις πραγματικά αυτό που πρέπει να δεις...γιατί απλά βλέπεις με την ψυχή....

                                                                                                        νιώθεις..

 ..ένα κουτάκι γεμάτο όμορφα χαμόγελα..και στην άκρη η κορδελίτσα..

...κόκκινη...δεμένη με χρωματιστά όνειρα...

      ...και κάπου στο τέλος του δρόμου και το αστέρι...αναβοσβήνει και αυτό.

-χμμμ....όμορφα είναι εδώ...όμορφο μέρος για να χαζεύει κανείς..

                                       ...να περιμένει και.....να σκέφτεται..

-φέτος θάναι διαφορετικά?

χμμ..πρέπει...γιατί αλλιως την βάψαμε..

                        ...γιατί μπορεί να φτάσαμε στο τελευταίο βραχάκι του γκρεμού

δεν τσακιστήκαμε όμως...

με μισοκαμμένα φτερά βέβαια και κάτι μαδημένα φιλιά στην μνήμη....αλλαααά είμαστε ΕΔΩ....

           ....σε μια άγνωστη αίσθηση

               ..σε μια άγνωστη διαδρομή...

-Κάτι σκέφτηκα..

-Τι? πες μου..

-Τίποτα,τίποτα..

-Πες μου λοιπόν,ακούω..

-Λες να υπάρχει αγγελάκι κάτω από το αστέρι? λες να έχω και γω δικό μου?

-Αχουού....μα τι σκέψεις είναι αυτές σήμερα?

-Μα δεν σκέφτηκα τίποτα κακό.........ποιός ξέρει...ίσως και να υπάρχει...