Ή σκέτο πίπες..

Ανάλογα πόσο πρόστυχο και χυδαίο είναι το μυαλό μου/σου/του καθενός εν γένει.

Αυτός ο χρόνος για μένα ήταν ο χειρότερος της εικοσαετούς ζωής μου.

Είχα φτάσει στο επίπεδο της εξωτερικής εμφάνισης που εγώ ήθελα , είχα ανακαλύψει πού αλλού είμαι καλή (ζωγραφικές και και λοιπές μαλακίες) , είχα γίνει πιο καλή απ'όσο ήμουν ποτέ με άτομα που το αξίζανε.Βέβαια , ήμουν κατίνα με όλους και όλες όσους και όσες στο παρελθόν με είχανε σνομπάρει για διαφόρους λόγους.Είχα γίνει καλό τσουλάκι γιατί απλά είχα πέραση σε περισσότερους τώρα , άσχετα το αν δεν καθόμουν σε κανέναν.

Άρχισα να έχω επαφές με τον μοναδικό πρόγονό μου εν ζωή απο την μεριά του πατέρα μου , τον παππού μου.Μέσω Facebook , να και κάτι καλό που έκανε το internet , βρήκα τον αγαπημένο μου ξάδερφο απο την μεριά του πατέρα μου και πλέον έχουμε επικοινωνία.Τι αστείο..Ζητούσε απο τον πατέρα μου πληροφορίες για εμένα και τους υπόλοιπους και δεν έλεγε το καθίκι τίποτα.

Ήθελα να κάνω κάποια πράγματα απο Σεπτέμβριο όμως εξαιτίας της οικονομικής μου κατάστασης έχω πάνω απ'όλα να κοιτάξω την επιβίωσή μου ως ανθρώπινος οργανισμός , έχω να κοιτάξω την ένδυση ως άτομα με αξιοπρέπεια και ως γυναίκα πλέον απο την άλλη (δεν το πιστεύω ακόμα οτι μεγάλωσα ακόμα..) και φυσικά έχω να κοιτάξω και άλλα δυό άτομα που υπεραγαπώ.

Όλα αυτά ΜΟΝΗ ΜΟΥ!Όλα αυτά ουσιαστικά εκουσια.Γιατί δεν γίνεται να αφήνεις πίσω σου δυό τρία άτομα που σε αγαπάνε και στηρίζουν όσο μπορούνε και με τον τρόπο που μπορούνε.

Η αλήθεια είναι , πως αυτές τις μέρες είμαι στα πάρα πολύ άσχημά μου ψυχολογικά γιατί όσο και να φτιάχνει με τον χρόνο το απ'έξω μου , τόσο περισσότερο χαλάει το μέσα μου.

Την προηγούμενη εβδομάδα , έστω και καθυστερημένα σύμφωνα με την άποψη της μαμάς  όλα τα καλά αργούνε(τέτοιες μαλακίες έχω χορτάσει εδώ και χρόνια), άρχισα ωδείο.Ρώτησα για βιολί και δάσκαλος δεν υπάρχει.Ωραία λέω..Κιθάρα τότε που την αγαπάω πολύ περισσότερο απο οποιοδήποτε άλλο όργανο γιατί ήταν το μοναδικό που μου δημιούργησε το αίσθημα της ανακάλυψης!Ήταν το μοναδικό όργανο που ήθελα να παίξω.Που άκουγα κάτι και το έβγαζα μόνη μου όσο περισσότερο σωστά μπορούσα.

Τα αποτελέσματα όμως ήταν απογοητευτικά.Ήξερα οτι έχω μικρά χέρια και οτι δυσκολεύομαι να παίξω σωστά μετρημένα κάποια κομμάτια.Δεν ήξερα όμως τα εκατοστά των δακτύλων μου.

Ακούστε και γελάστε εσείς ενώ εγώ για άλλη μια φορά θα κλαίω:

Αντίχειρας:4,3 εκατοστά

Δείκτης:5,6 εκατοστά 

Μέσος:6,2 εκατοστά

Παράμεσος: 5,9

και το μικρό δαχτυλάκι , γι'αυτό άλλωστε το λέω και μικρό:4 εκατοστά.

Αυτά δεν είναι δάχτυλα!!!!!!!Αυτά είναι τσιμπιδάκια για τα μαλλιά!!!Ακόμα και στην παιδική κιθάρα δυσκολευόμουν!!!

Τι κλάμα έχω ρίξει εδώ και μια εβδομάδα δεν λέγεται!

Αποφασίσαμε λοιπόν να ξαναρχίσω πιάνο.

Το ωδείο είναι στους Μολαούς και για τα μεταφορικά (μιας και δεν έχουμε αυτοκίνητο), επειδή δεν υπάρχουν λεωφορεία το βράδυ , θα γυρίζουμε με ταξί στην Μονεμβασιά και τα έξοδα θα φτάνουν (τα μεταφορικά μόνο) στα 100 περίπου ευρώ.

Είναι κάτι ανεπίτρεπτο για μένα αυτό ως Λίνα.Τα λεφτά αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλού μιας και είμαστε μόνοι μας και δεν μας βοηθάει κανείς.

Αποφάσισα λοιπόν , όχι απλά να μην ξανακάνω μουσική , αλλά να μην ακούσω τραγούδι καν.Αποφάσισα όχι απλά να μην ζωγραφίσω μουτζαλιά ξανά , αλλά να μην ξαναπιάσω μολύβι στα χέρια μου.

Και πού είμαι καλή τι καταλαβαίνω?

Θα γίνω 21 σε 4 μήνες και 2 μέρα και ενώ άλλα παιδιά κάνουν 1002 πράγματα γιατί έχουν πλάτες οικονομικές πίσω τους , εγώ δουλεύω όχι για μένα αλλά για άλλους 2...

Το χειρότερο είναι , πως μου λένε συνεχώς φίλοι μου:"Τι σκας?Ας είχαν άλλες τον τρόπο σου με τους άντρες και θα τρώγανε καλά..Εσύ μπορείς να βρεις γαμπρό και να σε ταΐζει εύκολα.Γι'αυτό σκας?"

Γαμώ τους μικροαστούς...Γαμώ την νοοτροπία της ευκολίας.Δεν χρειάζομαι μπάστακα πάνω απο το κεφάλι μου!Δεν αποκτήσω ποτέ μπάστακα πάνω απο το κεφάλι μου!

Ο,τι cds και dvds είχα τα μάζεψα σε κούτες,Δεν θέλω καν να ξέρω την ύπαρξή τους.Η μαμά κι ο κώστας είπαν οτι είμαι υπερβολική.Ίσως και να'μαι.Αλλά κάνω κάτι που το θέλω πολύ.Δεν με νοιάζουν όμως τα τραγούδια που ακούγονται στην τηλεόραση γιατί απλούστατα , ελάχιστες μουσικές επιλογές είναι εκείνες που μου αρέσουνε.Όλα τα άλλα που παίζονται δεν τα αποκαλώ τραγούδια , αλλά στην ουσία να σας είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν βλέπω και τηλεόραση.Την αποφεύγω.

Ο τραγικός απολογισμός μου για όλα μου τα χρόνια εως τώρα είναι οτι τα έχασα...Οτι δεν μπορώ να αναπληρώσω τίποτα απ'όλα όσα έχασα γιατί απλά δεν έχω τον παρά για να εξαγοράσω τις γνώσεις.

Εδώ και μία ημέρα δεν έχω ακούσει ούτε ένα τραγούδι.Συνεχώς τριβελίζουν το μυαλό μυο διάφορες μελωδίες αλλά πιέζομαι να τις ξεχάσω.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναγράψω ούτε μια ιστορία...

Σε τι θα μου χρησιμεύσουν?Πείτε μου!Πού??

Ποιός ο λόγος να βελτιώσω τις ικανότητές μου αυτές απο την στιγμή που δεν θα μπορέσω ΠΟΤΕ να τις δείξω?

Δεν αντέχω όμως άλλο ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!!!Δεν αντέχω!Θα μου πείτε πως έχω μια εσωτερική ανάγκη να τσαλακώνομαι..Δεν θα διαφωνήσω..Αλλά εαν είχα έναν πιο ομαλό δρόμο να ακολουθήσω , σίγουρα δεν θα ήμουν τόσο...αυτοκαταστροφική ας πω.

Έτσι λοιπόν , η Λίνα ή Πασχαλίνα , όπως θέλετε πείτε με , θα κάνει κάτι που δεν το ήθελε ποτέ.. Θα συνεχίσει την ζωούλα της.Δεν θα πραγματοποιήσει ποτέ κανένα απο τα όνειρά της γιατί πολύ απλά δεν τη βοήθησε ποτέ κανείς.

Γιατί , ενώ υποτίθεται πως όταν έχει κανείς οικογένεια πρέπει να την προσέχει και να την αγαπά , είχε την ατυχία να ζει σε μια μονογονεϊκή οικογένεια.

Και αντικειμενικά μιλώντας , οι μονογονεϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα.Όχι μόνο οικονομικά αλλά και ρατσιστικά.

Το μόνο που μου απομένει είναι να στρωθώ στο διάβασμα μπας και περάσω σε καμιά σχολή για να βρω τουλάχιστον μια δουλειά με περισσότερα χρήματα.Τουλάχιστον επαγγελματικά είμαι πιο επιθετική και έχω πολύ περισσότερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου.

Θέτω ερωτήματα και αν απαντήσετε καλώς.Αν όχι , πάλι καλώς.

Τι έχει να δώσει η Τέχνησε κάθε μορφή τηςπου δεν μπορεί να το δώσει η αγάπη?

Γιατί να βρίσκει κανείς καταφύγιο στην Τέχνη (σε κάθε μορφή της εννοείται) κι όχι στην αγκαλιά ενός φίλου/μιας φίλης , ενός αγαπημένου προσώπου?

Γιατί να νοιώθω κενή απο την στιγμή που αποφάσισα όλα ετούτα να τα σταματήσω?

Αυτά.

Κι επειδή σταμάτησα να είμαι φιλόμουση , jorge , σε δυό τρεις μέρες κάνε με ban.Όχι σήμερα γιατί θέλω έτσι λίγο διάλογο με μουσικόφιλους.

Θα σου βρίσω το σπίτι σου διαφορετικά.(Σε ικετεύω...Μην με αναγκάσεις να το κάνω αυτό.)

η φωτό γιατί...πρέπει να μασήσω ακόμα και τον ταραμά..Να φυσήξω το γιαούρτι μου και μετά να το φάω για να σιγουρευτώ πως δεν θα καώ.