Από χέρι σε χέρι διαδόθηκε ο δίσκος των Nouvelle Vague στην Ελλάδα, αφού καμία δισκογραφική εταιρία δεν θεώρησε ότι υπήρχε λόγος να τον κυκλοφορήσει. Έτσι όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται «μα ποιος διασκεύασε το Guns of Brixton έτσι;» και «ποια είναι αυτή που λέει θεϊκά το love will tear us apart;». Σιγά-σιγά το όνομα τους άρχισε να «παίζει» με μανία στα μικρά στέκια του κέντρου και στις εναλλακτικές συχνότητες του ραδιοφώνου. Η ατάκα επαναλαμβανόταν με ρυθμούς πολυβόλου:

"..«Τους λένε Nouvelle Vague και είναι Γάλλοι». Ξεκίνησαν από το Παρίσι, αλλά η χάρη τους ξεπέρασε κατά πολύ τα σύνορα της Γαλλίας. Ο Μarc Collin και ο Οlivier Libaux είναι δύο από τους πλέον πολυπράγμονες μουσικούς - παραγωγούς της γαλλικής σκηνής τα τελευταία δέκα χρόνια (με δισκογραφία σε έγκυρα labels, όπως F Communications, Output, Nave κτλ). Όταν οι πορείες τους κατέληξαν σε ένα κοινό σημείο αποφάσισαν να φτιάξουν ένα δημιουργικό και εκλεκτικό σχήμα, με στόχο να τιμήσουν τα εφηβικά ακούσματά τους. Έχοντας μεγαλώσει με τα περίφημα new wave συγκροτήματα της περιόδου 1977-1984, oι δύο μουσικοί επέλεξαν να διασκευάσουν διαχρονικές συνθέσεις punk, post punk από new wave groups, όπως Joy Division, Clash, Dead Kennedys, XTC, Cure, Tuxedomoon, Depeche Mode, Public Image Limited, Undertones, Josef K κ.α. Επειδή όμως τα συγκεκριμένα τραγούδια δεν θα είχε κανένα νόημα να διασκευαστούν με ανάλογες ενορχηστρώσεις, οι Nouvelle Vague αποφάσισαν να κρατήσουν τον μελωδικό πυρήνα κάθε σύνθεσης και να επανεκτελέσουν τα πάντα εξ αρχής, χρησιμοποιώντας, λιτές, ακουστικές ενορχηστρώσεις που παραπέμπουν στην τεχνοτροπία της bossa nova, της jazz της δεκαετίας του 50 και την pop των 60s. Στην συνέχεια έψαξαν και βρήκαν οκτώ τραγουδίστριες (έξι Γαλλίδες, μια Βραζιλιάνα και μια Νεουορκέζα) οι οποίες όμως εκτός από υπέροχες φωνές έπρεπε να πληρούν μια βασική προϋπόθεση. Να μην έχουν ακούσει ποτέ τα τραγούδια που θα ερμήνευαν, ακριβώς για να μην επηρεαστούν από το πρωτότυπο, ούτε στο ελάχιστο. Ο δίσκος δημιούργησε τεράστια αίσθηση σε όλο τον κόσμο, αφού τα κομμάτια είναι σαν να ξαναφτιάχτηκαν από την αρχή. Μοιάζει πραγματικά απίστευτο το πώς μεταμορφώνεται ο punk παιάνας των Clash, «Guns Of Brixton», με τις απαλές ακουστικές κιθάρες ή πως ο απόλυτος ερωτικός ύμνος των Joy Division- Love Will tear Us Apart, αναγκάζει κάθε φορά τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς να απαντάνε σε εκατοντάδες τηλεφωνήματα ακροατών που απαιτούν να μάθουν «ποιοι διασκευάζουν τόσο όμορφα αυτό το τραγούδι». Απ' την άλλη το Ι Just Can't Get Enough, των Depeche Mode σερβίρεται εκ νέου αναδεικνύοντας την ανέμελη δυναμική του, ενώ ακόμα και ο Martin L. Gore θα παραδεχόταν ότι η δική του εκτέλεση στο In a Manner of Speaking των Tuxedomoon δεν είναι τόσο ανατρεπτική και ταυτόχρονα τόσο απολαυστική! Tα τελευταία δύο χρόνια έχουν περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο (από Σκανδιναβία μέχρι Τελ Αβίβ και από Τουρκία μέχρι Μεξικό), ενώ έχουν εμφανιστεί μαζί και με τους Dead Can Dance στο Hollywood Bowl του Los Angeles. Έχουν καταφέρει να κερδίσουν το κοινό και των μεγάλων φεστιβάλ (Big Chill, Primavera, Glastonbury, Overground) και των μικρών clubs (Jazz Cafe, Blue Note)..."

Αδιαμφισβητητα πρόκειται για ένα απο τα καλύτερα συγκροτήματα που κατάφεραν με τόσο πρωτοποριακό τρόπο να διασκευάσουν τραγούδια που έχουν τόσο πολύ αγαπηθεί απο χιλιάδες ανθρώπους, δινοντάς τους μια νέα διάσταση το ίδιο ανεπανάληπτη...

Το αποδείξανε περίτρανα στην συναυλία τους τον Δεκέμβρη...

Πηγή: http://www.i-ticket.gr/ κ http://www.nouvellesvagues.com/