Μια Μερφινική βδομάδα.

Ξεκίνησε πανηγυρικά με την άρνηση του Μπέμπου να πάιξει 7ο επεισόδιο από τη σειρά Κάντι Κάντι! ΝΑΙ ΝΑΙ καλά διαβάσαμε. Κάντι Κάντι! :))))))))))))))) Μετά από ένα άρθρο στο Προσωπομπούκικο για το ποιόν της Κάντι, ήθελα όπωσδήποτε να υπερασπιστώ μια από τις αγαπημένες ηρωϊδες των παιδικών χρόνων. Έλα όμως που δεν θυμόμουνα τίποτα !Δηλαδή πέραν του Τέρι-ααααχ ο Τέρι!-την ύπαρξη μιας Άννης και τα 2 παλιόπαιδα...τίποτα.  

Είδα κάποια τυχαία επεισόδια, θυμήθηκα το άγχος και το κλάμα που περνούσαμε τότε για την Κάντι και είκοσι χρόνια αργότερα συνειδητοποιώ πως πρόκειται για το μεγαλύτερο ιαπωνικό και ιταλικό προπομπό των λατινοαμερικάνικων σαπουνόπερων. Κάποιοι κολλήσανε για πάντα το μικρόβιο και μέχρι σήμερα παρακολουθούν Μαριμαρισμένες αγριόγατες και τυφλές παρθένες. Εγώ, μετά από τόσο δάκρυ και άγχος, το γύρισα μόνιμα στα σιτκομς. Δεν αντέχω άλλο άγχος-μια η Κάντι μια η Φρουτοπία, μια τα όσα συμβαίνουν στην πραγματική ζωή, τί να το κάνεις; Γιατί ν'ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι για φίκτιοναλ κάρακτερς που δεν σου προσφέρουν καν λίγο γέλιο;

Κάπως έτσι ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι του Μπέμπου και έσβησε. Τον πήγα στον γιατρό. 350 ευρώ η θεραπεία. Πήρα και δεύτερη γνώμη. Και τρίτη. Ο Ε έτρεξε για να με προλάβει από βλακεία λόγω τεχνολογικής ανυπαρξίας στις γνώσεις μου. 

"Θα πάρεις άλλο λαπτοπ, τέλος! Θα πάμε να πουλήσουμε αυτό όσα όσα και θα δώσεις 300 ευρώ για να παρεις καινούριο."

Έτσι κι έγινε. Με 400 ευρώ πήρα καινούριο λαπτοπ! Συν τα 300 ευρώ δηλαδή που άξιζε ο Μπέμπος μου...Δεν του δίνω το ίδιο όνομα, να μην γρουσουζέψουμε το μέλλον του, που ελπίζουμε να είναι μακρύ και γαλήνιο.

Αλλά οικονομία ΔΕΝ πρόκειται να κάνω όταν το θέλω, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όλα πέφτουνε στο πορτοφόλι σου... τη στιγμή που πίστεψες ότι μπορεί και να το μισογεμίσεις.

Μερφινική βδομάδα.

• Κυριακή νύχτα κοιμήθηκε ο Μπέμπος.

• Την Δευτέρα το πρωί, πήγα στον φούρνο για ένα σάντουιτς. Μέσα σε 3 λεπτά έγινε χαμός: έβαλα τρικλοποδιά σε μια ανόητη που βούτηξε το πορτοφόλι μου. Δέκα ευρώ είχε μέσα αλλά δεν θα χάσω μια βδομάδα από τη ζωή μου για να αποκτήσω και πάλι όλες τις κάρτες τραπεζών,ασφαλειών,τρένων κλπ κλπ κλπ για 10 ευρώ. Τέσπα, έπεσε χάμω και άρχισε να φωνάζει για αστυνομία και δικαστήρια.Πάνε να την βοηθήσουνε να σηκωθεί, κρατάει ακόμα το πορτοφόλι μου, οι κυριούλες με βλέπουνε κάπως-"αυτοί οι ξένοι!" :Ρ-αλλά μπορεί και να μου φάνηκε. Πάντως, όλοι πήρανε το μέρος της. Για μερικά δευτερόλεπτα. Της άρπαξα το πορτοφόλι από τα χέρια, θυμώσανε όλοι με το θράσος μου-Και τρικλοποδιά και κλέφτρα!- πήγανε να με αρπάξουνε κιόλας αλλά ποιός είδε την Λοφίτισσα και δεν την φοβήθηκε; :Ρ Αφού απέδειξα ότι το πορτοφόλι είναι δικό μου κι αλλάξανε κατεύθυνση οι φάτσες έκπληξης κι επίπληξης,βγήκα να πάρω οξυγόνο. Ευτυχώς η ανόητη δεν είχε κτυπήσει. Μου είπανε να καλέσουμε την αστυνομία. Δεν υπήρχε περίπτωση. Για να κλέψει πορτοφόλι σε φούρνο, πολλή απελπισία. Βγήκε κι αυτή κόκκινη. Παίρνω τα δέκα ευρώ και της τα δίνω.Σχεδόν απολογητικά. Και μετά έτρεξα για το τρένο.

• Όλη την υπόλοιπη μέρα κυκλοφορούσα με μια τρύπα ναααα στο καλσόν μετά από σύγκρουση με καρέκλα μπαμπού με δόντια. Δέκα ώρες να το γνωρίζεις αλλά να μην μπορείς να κάνεις και τίποτα. Δεν ξανασχολιάζω γκότθικ κορίτσια με χιλιότρυπα καλσόν.
  

• Την Τρίτη έμεινε το κεφάλι σε στάση  "Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά!" Όταν γυρίζεις να δεις τη σημαία δηλαδή.

• Την Τετάρτη κι αφού με χίλιες δυο ασκήσεις έφυγε το βλέμμα της σημαίας, έχασα 2 τρένα και 2 ώρες δουλειάς από ηλίθιο λόγο: πιάστηκε το φερμουάρ της μπότας. Ενώ την φορούσα και δεν είχα προλάβει να φορέσω και την άλλη. Επί είκοσι λεπτά, με το ρολόι όμως γιατί είχαμε και ένα τρένο να προλάβουμε, προσπαθούσα να κινήσω το φερμουάρ. Τίποτα. Ούτε πάνω ούτε κάτω.Σπαστικό. Αφού όμως έχασα και τα δύο τρένα, απέκτησα μια ωραία φουσκάλα στον δεξή δείκτη και αποφάσισα ότι η ανδρική δύναμη οφείλει να εκτιμείται περισσότερο κουνήθηκε και το @#$%@#$@ το φερμουάρ. Ήπια δεύτερο καφέ για να συνέλθω και βουρ για τον σταθμό. Και αν πιστέψουν πως το ντοσιέ στο έφαγε η γάτα, να πιστέψουν ότι πάλευες με μια μπότα στις 7 παρά το πρωί, γιοκ. Δεν υπάρχει περίπτωση. Αφού γελάνε και δεν πήρα πόδι, πάλι καλά. Αλλά πώς να πάρεις πόδι μονόμποτη; εεεε;;

Και μετά άρχισε το κρύο. 5 βαθμοί. 5! Μα 5! Και είναι ακόμα Οκτώβρης.

Σεντόνι σεντόνι αλλά κάνει κρύο είπαμε. Κάπως έπρεπε να σκεπαστούμε! :Ρ

 :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))