Κανείς από τους δυο δεν έψαχνε να γεμίσει τα κενά

Τέτοια δεν υπήρχαν στο δομημένο μας εγώ!!

Να ζήσουμε ψάξαμε πέρα από τα όρια του συνειδητού!

Η παρουσία μπορεί να γίνει ρουτίνα,

Μα η απουσία δεν συνηθίζεται ποτέ!!!

Ρίξε Καρδιά μου τον τοίχο,

Θέλω να δω την θάλασσα που μύρισα μα δεν μου

φανερώθηκε ακόμα……

Κοίτα …. ένα καράβι …… Ελεύθερο!

Κοίτα τα φώτα του, κρέμονται απ’ τον ουρανό!!

Λες να είναι αυτό;

Έρχεται πάντα στο όνειρο μου ……

Ο ποιητής αποφασίζει για τον προορισμό!!!

Γκρέμισε, Καρδιά μου τον τοίχο,

Θέλω να φύγω ……

Προορισμό θέλω!!!

Μήπως φαντάστηκα το αποψινό Φεγγάρι;

Και το ταξίδι ……;