Πέντε! Στο παιχνίδι με έβαλε η Γιώτα (yokor) και την ευχαριστώ πολύ! Όσο για το πεντάρι μου,  έγραψα όσα ήρθαν στο μυαλό μου τώρα, μπορεί αύριο να αλλάξουνε.

1)      Λατρεύω τα ντοκιμαντέρ  κάθε είδους. Από την αναπαραγωγή της μύγας, μέχρι το ταξίδι την πορεία της ηρωίνης από το Αφγανιστάν στην Αμερική μέσω Ρωσίας. Ταξιδιωτικοί προορισμοί, ιστορικά και αρχαιολογικά, αφιερώματα σε διασημότητες, ταξίδια στον κόσμο της ιατρικής και της τεχνολογίας, τα θαύματα της σύγχρονης μηχανικής και αρχιτεκτονικής, τι άλλο έχει; Πολλά φαντάζομαι. Ε, άμαν τα πετύχω, δεν τα χάνω.

2)      Ακούω τα πάντα. Ανάλογα με τη διάθεση μου. Ή την περίοδο γενικότερα.  

3)      Όταν βαριέμαι να στέκομαι τόση ώρα στην ουρά, ζηλεύω τα παιδάκια, που επίσης βαριούνται, αλλά αν κάνουνε και καμιά τούμπα, αν αρχίσουνε να πηγαίνουνε γύρω από τον εαυτό τους, αν τραγουδάνε, όλοι λένε «παιδάκι είναι!». Και χαμογελάνε. Εεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!! Κι εγώ θέλω να τα κάνω αλλά ακούω τη φωνή της λογικής να μου λέει « πάνε κάτι αιώνες από τότε που ήσουνα πέντε χρονών, κάτσε έναν τόπο.» η φωνή αυτή της συνειδητής ωριμότητας, είναι ίδια με τη φωνή της μητέρας μου.

4)      Είμαι κοινωνικότατη, γνωρίζω κόσμο «όπου σταθώ τζιόπου βρεθώ», αλλά μετά δεν φροντίζω να διατηρήσω δυνατή την επαφή. Όμως δεν σημαίνει ότι διαγράφω και τα άτομα αυτά από τη μνήμη μου. Για την ακρίβεια δεν ξεχνώ ποτέ κανένα, και νοιάζομαι να ξέρω ότι είναι καλά.  Κι αυτό μου βγαίνει καμιά φορά σε κακό, διότι δεν μπορούνε όλοι να κατανοήσουνε το αγνό ενδιαφέρον και μπλέκομαι σε ιστορίες ευτράπελες, για αγρίους και καχύποπτους.

5)      Έχω το μικρόβιο «φοβία προς μυστικές συνωμοσίες κυβερνήσεων και στοών» ή αλλιώς «φακελλοματοφοβία». Για αυτό και αποφεύγω να δίνω και το διαβατήριο μου, όταν μένω σε ξενοδοχείο ή τα προσωπικά μου στοιχεία στο διαδύχτιο.  Και εννοείται ότι μου τη δίνει η ολοένα αναπτυγμένη εμφύτευση καμερών στους δημόσιους χώρους.

Για να συνεχίσει αυτό το πενταροτραλαλά, το έστειλα στους mprizas, avgi, sunwing, Astron και maspa.

Καλό παιχνίδι!