Καλά αυτό δεν υπάρχει το σημερινό.Χτυπάει το κουδούνι και νάσου η κυρα-Τασία την οποία δεν ξέρω και η μαμά μου που δεν είναι και κολλητάρι μαζί της να θέλει να ανέβει πάνω να τα πουνε με τη μανα μου. Βρε ποια είναι η κυρα Τασία και φοβόμουν να ανοίξω, κατεβαίνω κάτω με τη μάνα μου. Τελικά η μάνα μου τη θυμήθηκε που χανε πιάσει κουβεντούλα και μεταξύ άλλων μου λέειη κυρούλα έχω έναν ανιψιό στην ηλικία σου να γνωριστείτε να πάτε για καφέ.

ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑ#$%Υ$& σκέφτηκα. Έχω εγώ ανάγκη από προξενιό? ΕΛΕΟΣ τι άλλο θα συμβεί με τη μάνα μου δεν ξέρω... Τώρα γελάω αλλά ... αλλά!Πέφτω κιόλας λιγάκι. Ξαναπέφτω ψυχολογικά λίγο με όλο αυτό. Το βλέπω αστεία αλλά κατα βάθος δεν έχει ιδιαίτερη πλάκα.

Βέβαια αν το καλοσκεφτείς εμμέσως πολλές γνωριμίες με προξενιό γίνονται ακόμα και σήμερα.Ο γνωστός του γνωστού σου γνωριζει κάποιον-α και πέφτεις ξερός συνήθως. Αν δεν είχα το τρελό κεφαλλονίτικο αγόρι δεν ξέρω τι θα έκανα. Μάλλον θα την έπεφτα στο μελαχροινό γελαστό αγοράκι αν έβλεπα τα σκούρα. Πάντως  καφέ με τον ανηψιό δε θα πινα, ποιος ξέρει τι μπάζο είναι που δεν μπορεί να βρει γκόμενα κι αυτός. Κανένας κακάσχημος ή περίεργος ή  μαμάκιας βουτυρομπεμπές που του μαγειρεύει η μαμά και του πλένει τα σώβρακα μέχρι τα 30 (δεν ξέρω ηλικία λέμε τώρα) και δεν μπορεί να πει με νορμάλ τρόπο σε μια κοπέλα να πάνε για καφέ..... Πως έχουν καταντήσει οι άντρες ρε πούστη μου?

ΑΧ ρε Άρη Αχ ρε Άρη......Πως κόλλησες με το Μπίλι δεν ξέρω ρε γαμώτηνα.

Ισως κατα βάθος ήθελα να πίνω αραχτή κοκτειλ στο Pamukkale φορώντας ανέμελη το μπικινάκι μου κι όχι να σκάω με όλα.