Πρίν μήνες είχα περιγράψει την αγαπημένη μου μέρα στο μπλόκ μου με κάποιον που υπήρξε σημαντικός για μένα.Συγγνώμη αν σε έκανα να σκεφτείς ότι δεν είσαι σημαντικός για μένα τότε. Παραείσαι θα έλεγα γι αυτό βουρλίζομαι τόσο πολύ. Όμως ποτέ από τότε δεν περιέγραψα την αγαπημένη μου μέρα μαζί σου!Ήθελα να το κάνω τη μέρα που κλείναμε χρόνο αλλά είχες διάβασμα για να γράψω κάτι τόσο συγκινητικό. 

Μερικές φορές που το σκέφτομαι λέω ότι δεν υπάρχει αυτή η μέρα γιατί με βουρλίζεις Κεφαλονίτικο αγόρι για το παραμικρό σχεδόν πάντα και τις περισσότερες φορές τόσο πολύ που δε θέλω να σε βλέπω, θέλω να κλείσω το κινητό και να εξαφανιστώ. Να διαλύσω εσένα, εμένα και τη "σχέση" μας χωρίς να καταλάβεις ποτέ πως έγινε.Έτσι κι αλλιώς μου πολλές φορές μου δίνεις την εντύπωση ότι δεν θα σε πειράξει ιδιαίτερα αν το κάνω οπότε γιατί να μην το κάνω μια ώρα αρχύτερα? Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Γιατί? Γιατί είμαι καταραμένη να έχω μνήμη ελέφαντα.Να θυμάμαι τα πάντα με λεπτομέρειες και να τα ανακαλώ και να βασανίζομαι.Ευχάριστα ή δυσάρεστα.

Λοιπόν στο θέμα μας. Ήταν Φεβρουάριος και είχα θυμώσει μαζί σου και δεν το είχες καταλάβει.Ήρθες στο σπίτι όλο χαρούλες κι εγώ ήμουν όλο μούτρα από την προηγούμενη φορά. Θα σου κανα τις γκρίνιες μου και θα σε έστελνα "πακέτο" σπίτι σου τόσα νεύρα είχα.Το πρωί έτσι κι αλλιώς έπρεπε να πάω στο γιατρό την μητέρα μου οπότε δε γινόταν να μείνεις σπίτι, με βόλεψε η δικαιολογία κουτί. Έτσι λοιπόν σου είπα τα παράπονά μου και μετά ηρεμήσαμε κι οι δύο και καθόμασταν με τα κεριά και με αγκάλιαζες. Μόνο με αγκάλιαζες και λέγαμε ιστοριούλες.Ήταν η μέρα με τον αετό και τα "μπουκούνια"  που σου έβγαλα το παρατσούκλι. Πήγε αργά και ήθελα να σε διώξω να πας σπίτι σου αλλά δεν μπορούσα γιατί ΕΣΥ μου ζήτησες να μείνεις.Περίεργη συγκυρία όμως μου ζήτησες να μείνεις κι εγώ δεν ήθελα. Δεν ήθελες με τίποτα να φύγεις και ήταν από τις λίγες φορές που σκέφτηκα ότι δεν σε ένοιαζε μόνο ο εαυτούλης σου κι ότι  έμεινες για μένα όχι επειδή βαριόσουν να ντυθείς να φύγεις. Δε σε πείραζε που πρέπει να σηκωθούμε χαράματα για να πάω στο γιατρό τη μαμά κι έμεινες. Έτσι κοιμηθήκαμε και το πρωί δεν χρειάστηκε να σε ξυπνήσω γιατί η αδερφή μου πήγε τη μαμά μου στο γιατρό.Σε άφησα 10 λεπτάκια μόνο να βάλουμε πετρέλαιο στην πολυκατοικία κι όταν γύρισα στο κρεβάτι μου είπες "Μυρίζεις πετρέλαιο" αλλά μου αρέσει και με αγκάλιασες.Χουζουρέυαμε και παίζαμε στο κρεβάτι και μετά κοιμήθηκες.Ή μάλλον σε κοίμησα.Σου χάιδευα την πλατούλα και σου φίλαγα τις ελιές και συ κοιμήθηκες.Σε άφησα να κοιμάσαι και σε χαϊδευα ούτε και γω ξέρω πόση ώρα.Δεν ήθελα τίποτα άλλο μόνο να σε χαϊδεύω και να κοιμάσαι γιατι από κείνη την μέρα έγινες το "ΜΠΟΥΚΟΥΝΑΚΙ ΜΟΥ". Δεν ξέρω αν ένιωσες μωράκι μου κάτι από την αγάπη μου εκείνη τη μέρα, είναι πολύ γλυκανάλατα για σένα αυτά που γράφω το ξέρω αλλά από κείνη τη μέρα κοιμάσαι διαφορετικά.Ενώ κοιμόσουν πλάτη και άκρη άκρη στο κρεβάτι για να μην σε ενοχλεί τίποτα, τώρα πάς στη μέση του κρεβατιού και πολύ κοντά μου για να σε πάρω αγκαλίτσα και να σε φιλήσω στις ελιές.Και θυμώνεις αμά σου γυρίσω και την πλάτη. 

Για μένα εκείνη η μέρα ήταν η καλύτερή μου. Δεν με νοιάζει αν τη θυμάσαι ή όχι. Σημασία έχει που τη θυμάμαι εγώ ΜΠΟΥΚΟΥΝΑΚΙ ΜΟΥ!