Πρωινο και περιεργο ξυπνημα... Ζαβλακωμενη ακομα και με την τσιμπλα στο ματι,σηκωθηκα, κουτουλωντας πραγματικα, με μοναδικο προορισμο την κουζινα μου...

Ενα κουταλακι καφε,λιγο γαλα κ ζεστο νερο... Η πολυαγαπημενη μου συνταγη τα τελευταια χρονια..

Ψαχνοντας σημειο για να απολαυσω αυτο το δημιουργημα,κατεληξα στο πατωμα του μπαλκονιου μου ,τυλιγμενη με μια κουβερτα,απολαμβανοντας ενα απροσμενο αλλα ευχαριστο ψυχρο αγερι...Μοναδικος κ περιεργος συνδυασμος με την καυτη κουπα στα χερια μου...

Η πολη σιγα σιγα ξυπναει...Μια κορνα ακουγεται απο μακρια, τα πρωτα αυτοκινητα αρχιζουν να ξεμυτιζουν..Και ομως ...Ακομα ειναι νυχτα...Τα φωτα δεν εχουν σβησει... Σκεφτομαι να ξαναπαω για υπνο μιας κ εκανα μακραν τον χειροτερο υπνο ολων των εποχων.. Απ την αλλη μου αρεσει αυτη η πρωινη παλαβωμαρα...

Δεν θα παω τελικα..

Κλεινω τα ματια και νιωθω πολυ ομορφα αν κ αυπνη...

Η αιτια..?Το τελευταιο βραδινο τρενο που ξεκινησε απο Θεσσαλονικη...Το πρωτο πρωινο που φθανει στην Αθηνα... Την στιγμη που η πολη ακομα κοιμαται, ο πιο αγαπημενος μου ανθρωπος ερχεται για να μαζεψει τα κομματια μου ..

Το μαγικο αυτο τρενακι... Και η μαγικη μαμα μου...

Αληθεια...σας εχω μιλησει για την Φωτουλα..? Θα την θυμαστε ισως απο την μερα που μου εβαφε τα μαλλια και δεν μπορουσα να γραψω και μου φωναζατε..

Η μαμα μου που λετε,ειναι ενας ανθρωπος περιεργος..Εχω να μοιασω δηλαδη.. Αλλα ειναι ενας ανθρωπος γεματος αγαπη για ολον τον κοσμο...35 χρονια Νοσηλευτρια... Παντα την θαυμαζα οταν πηγαινε στη δουλεια ντυμμενη στα ασπρα...Παντα την λατρευα για την αγαπη της προς τον κοσμο...Παντα ευχομαι να μπορεσω να παρω εστω ελαχιστη απο την καλοσυνη της... 

Η Φωτουλα ...Η φωτουλα μου...Η μαμα μου...Εχω να την δω πανω απο 2 μηνες..Και μου ελειψε πραγματικα...

Δεν θα υπαρξει ποτε ανθρωπος στην ζωη μας που να μας αγαπησει τοσο πολυ.. Και να μην απαιτησει ποτε τιποτα ως ανταλλαγμα... Παρα μονο ενα φιλι...Αντε κ ενα σ'αγαπαω ..

Η μανα...

Δεν υπαρχει μεγαλυτερη δυναμη απο αυτην της μανας...

Οταν αρρωστησα φυσικα κ δεν της ειπα κουβεντα...Κ χτυπησε το τηλεφωνο...Μολις ειχα μπει στο νοσοκομειο...Το σηκωσα κ η πρωτη της κουβεντα ηταν:παιδι μου δεν εισαι καλα ε?

Ανατριχιαζω ακομα που το θυμαμαι...

Το πρωτο πρωινο τρενο σε λιγο φτανει...Ο μοναδικος ανθρωπος που εχω αγαπησει τοσο στην ζωη μου ερχεται κοντα μου...

Την αγαπαω...Ειναι η μανουλα μου.. Και η σκεψη αυτη με γεμιζει μονο με χαμογελο και απεραντη ευτυχια..

Καλημερα μουσικοπαρεα μου....