that's what I am.

Φοβάμαι τα πάντα, το αναγνωρίζω, αλλά αυτό που φοβάμαι περισσότερο απ'όλα είναι να φεύγουν άνθρωποι απ'τη ζωή μου.Η άμυνά μου είναι που το παίζω άνετη και θυμωμένη  με τρελαίνει να χάνω ανθρώπους απ'τη ζωή μου. Οι καλύτεροι φίλοι μου είναι οι παιδικοί, κάποιους δε από αυτούς τους έχω κυνηγήσει απίστευτα για να τους κρατήσω και το χουν αναγνωρίσει. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από αυτό, να σου αναγνωρίζουν κάτι. Η ζωή είναι σκατά ναι είναι σκατά έχει πολλά ανεβοκατεβάσματα αλλά χωρίς αυτούς που σημαίνουν κάτι για σένα είναι ακόμα πιο σκατά τις δύσκολες ώρες.Ίσως αυτό με κρατάει ακόμα Ελλάδα, το ότι δεν μπορώ να χάνω άτομα απ΄τη ζωή μου. Σαν να μου ανήκουν όλοι ένα πράγμα, δεν μπορώ να αποχωριστώ τίποτα.Πεισματάρικο παιδί είμαι, δεν ανέχομαι ν' αλλάζω άτομα στη ζωή μου, ούτε να πρέπει να μπαίνω στη διαδικασία να διαλέξω, τα θέλω όλα.

Προχτές της Παναγίας έπεσε η μητέρα μου στο μπαλκόνι.Σήκωνε μια γλάστρα που ούτε εγώ δεν σηκώνω και μπουμ έσκασε με το κεφάλι. Να ένα καρούμπαλο, να κι ένα οίδημα στο μάτι.Τώρα πήγαν στο κέντρο υγείας με την αδερφή μου γιατί φαίνεται χειρότερα και δεν ξέρω τι να κάνω, γράφω γράφω να ηρεμήσω.  Τη βλέπω να χάνεται μέρα με τη μέρα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα.Τη βλέπω με τις μελανιές στο πρόσωπο και το μάτι κόκκινο και νομίζω ότι ζω σε παράλληλο σύμπαν να μη μπορώ να κάνω τίποτα.Θα τη χάσω κι αυτή σαν το μπαμπά κι είναι νέα ρε γαμώτο.Ήθελα να πάρω κάποιον τηλέφωνο προχτές να μιλήσω αλλά δεν πήρα τελικά κανένα.Φοβόμουν ότι δεν θα άκουγε καν τι είχα να πω, όπως και τις άλλες φορές.Ήθελα να του πω για τη μαμά μου που έπεσε γιατί αυτός ο ηλίθιος κάποιος είχε ένα τρόπο περίεργο όχι μόνο να με νευριάζει αλλά και να με ηρεμεί πάρα πολύ.Κρίμα που οι φορές που με ηρεμούσε ήταν τόσο λίγες και οι φορές που με νευρίαζε τόσες πολλές.Μόνο θυμώνω μέσα μου με τον εαυτό μου και με όλους για να μην στεναχωριέμαι, θέλω να είμαι δυνατή.Αλλά μερικές φορές δεν αρκεί, χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου να σου πιάσει το χέρι και να σου πει "Όλα θα πάνε καλά" ακόμα κι αν διαισθάνεσαι ότι τίποτα δεν θα πάει καλά. Χρειάζεται να ξέρεις ότι οι άνθρωποι δίπλα σου δεν είναι "άνθρωποι-κομήτες" που απλά περνούν βιαστικά και αναστατώνουν τη ζωή σου για λίγο. Που έρχονται και φεύγουν με εντυπωσιακό τρόπο. Αντιθέτως πρέπει να νιώθεις ότι αυτοί οι άνθρωποι θα ναι μαζί σου ότι κι αν γίνει,θα παλεύετε να τα ξεπεράσετε όλα μαζί. Να σου φύγει ο θυμός, κι ο φόβος κατ'επέκταση.

 I'm just a scared kid and I can't help that feeling!