Μετεμφυλιακή σαρακοφαγωμένη και ξεδοντιασμένη μάνα-Ελλάδα με την περικεφαλαία και τις δάφνες της, τους μαίανδρους την σημαία και τα σκισμένα παπούτσια "σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές της και τ΄αμπέλια" και δίπλα της με σκαμένα πρόσωπα, άδεια κοιλιά, μάτι άλλοτε απελπισμένο και άδειο και άλλοτε πονηρό & αχόρταγο κρατιούνται απ΄τα σκισμένα -πλην ένδοξα- ρούχα της τα δυό παιδιά της: Ο Πειναλέων το ξυπόλητο ναυτάκι με την σφεντόνα και την σημαιούλα και η Ανεργίτσα με την κορδέλα στο κεφάλι αντί κορώνας και το "βιβλιάριο απόρου κορασίδος" στο χέρι. Χαμογελαστά ρακένδυτα παιδάκια με οξύ και σαρκαστικό πνεύμα κατά της εξουσίας. 

Πασίγνωστοι αντιήρωες του Μποστ που τις δεκαετίες 50 και 60 είχαν κάνει θραύση σε εφημερίδες έντυπα και διάφορες εκδόσεις, τόσο παρωχημένοι και ξεχασμένοι τα προηγούμενα χρόνια της τεχνητής ευμάρειας της πατρίδας μας... αλλά τόσο επίκαιροι και σύγχρονοι σήμερα.

Με αφορμή μια συζήτηση για κόμικς που είχα χθες μ΄ένα φίλο και ψάχνοντας στο διαδίκτυο (αυθεντικά έντυπα εκείνης της εποχής είναι εξαιρετικά απίθανο να αποκτηθούν, έτσι πιστεύω) θέλησα να τους μοιραστούμε όλοι μαζί, και με όσους δεν τους έχουν καν ακουστά, αλλά και να τους "υπενθυμίσω" σε παλαιότερους που τους συνάντησαν.

Γεννήτορας ο Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός Μποστ, το 1958 σχεδίασε μια σειρά γραμματοσήμων για να απεικονίσει σατυρικά την επικαιρότητα. Χαρακτηριστικό γνώρισμα η εντελώς ανορθόγραφη καλλιτεχνική γραφή των κειμένων του.

Σε ένα από αυτά τα γραμματόσημα ο Μποστ είχε ζωγραφίσει τον κυβερνήτη του ιστιοφόρου «Ζάλονγκον»- τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου να ταξιδεύει στη Γερμανία για να ζητήσει δάνειο. Στο περιθώριο του γραμματοσήμου αναγράφονταν οι εξής στίχοι :

«Πάμε στο άγνωστο για μάρκα με ελπίδα

 να ζητιανέψουμε σε τόπους μακρυνούς

να ορθοποδήσουμε πριν έρθη καταιγίδα

και αμνηστέβουμαι κε άλλους Γερμανούς

Σκίσον πλοίον τας θαλάσας

εις την Μπον να είμε φτάσας

Σκίσον τα νερά προπέλαι

Αραχνιάσαν αι μασέλε».

 Δεν είναι απίστευτα σημερινό? 

Σήμερα όπως και τότε οι χαρακτήρες του Μποστ επανέρχονται στην επικαιρότητα. Τότε στην Ελλάδα υπήρχε φτώχεια, ανεργία, μειωμένοι μισθοί και μεγάλος πληθωρισμός, το κράτος ήταν διεφθαρμένο και άρρωστο και οι σχέσεις πολιτών-πολιτικών πελατειακές. Αλλά και σήμερα έτσι δεν είναι?  η Ελλάδα δυστυχώς δεν έχει βελτιωθεί από τότε, και κάποιες εποχές που φάνηκαν μερικά ψήγματα ευμάρειας ήταν βασισμένα σε δάνεια, πλαστικό χρήμα και ξεφούσκωσαν σαν μπαλόνι.

Να σου λοιπόν ο σύγχρονος Πειναλέων χωρίς ναυτικό πηλίκιο αλλά με την ίδια απόγνωση στο χαμογελαστο -κατά τα άλλα - πρόσωπο... να και δίπλα η σύγχρονη Ανεργίτσα με το βιβλιάριο απόρου κορασίδος στο χέρι, να έχει αντικατασταθεί με το πτυχίο ανέργου επιστήμονα.

Ισα βάρκα ίσα πανιά...

Ο μικροαστός -κάπως εκτός κρίσης- Έλληνας του σήμερα όπως και την δεκαετία του 60 συναντά τους δυο απογόνους της ψωροκώσταινας στην διπλανή του πόρτα, στον δρόμο για την δουλειά του, στην στάση του λεωφορείου, στην παρέα του, στην οικογένειά του.

Οι μικροί αντιεξουσιαστές του Μποστ ξανάρχονται πάλι σήμερα να μας θυμίσουν ότι ήταν πάντα εδώ. Εμείς δυσκολευτήκαμε να τους αναγνωρίσουμε μέσα στα καινούργια τους επώνυμα ρούχα που αντικατέστησαν τα κουρέλια.