Αγοράζω χρυσό.... Ενεχυροδανειστήριο.... Μετρητά άμεσα....

Γέμισε η χώρα πινακίδες και μαγαζιά. Ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια εκεί που πριν την κρίση είχε το μαγαζάκι του ο μπακάλης, ο ζαχαροπλάστης, ο ψιλικατζής, ο υδραυλικός της γειτονιάς.... Η πελατεία που μπαινοβγαίνει είναι της διπλανής πόρτας. Ειναι ο πρωην μπακάλης που έκλεισε το μαγαζί του....

Κάποια -πιό σικάτα-  βρίσκονται στο κέντρο ή σε ορόφους πολυκατοικιών με διακριτικές πινακίδες και πελατεία κατόπιν ραντεβού!!! Αυτά είναι για τους πρώην πλούσιους...

Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο το ίδιο απελπισμένο και ενοχικό βλέμμα όταν περνούν την είσοδο....

- Ηταν της γιαγιάς μου..

- Είναι δώρο γάμου...

- Μου το χάρισε ο άντρας μου...

- Πάρε τα δόντια μου, έτσι κι αλλιώς δεν έχω κάτι να μασήσω...

Ξεπουλιούνται έναντι εξαιρετικά ασύμφορης τιμής δαχτυλίδια-κειμήλια, βέρες, περιδέραια, δώρα αρραβώνων και γάμων, αναμνήσεις και σύμβολα ολόκληρης ζωής... που γίνονται αμέσως ψωμί γάλα και τρόφιμα ή στην πιό ανώδυνη ανάγκη χαράτσια και δόσεις... Οπως στην Κατοχή... τότε που έβγαζαν τα χρυσά δόντια και τα αντάλλαζαν με 2 οκάδες φασόλια στους μαυραγορίτες.

Τα οικογενειακά κειμήλια μαζί με τις αναμνήσεις και με ό,τι συμβολίζουν για τον καθένα, μόλις κλείσει η συμφωνία  και το χέρι σφίξει με στιγμιαία ανακούφιση (ανάμικτη με ντροπή ενοχή και θλίψη) τα ευρουδάκια στην τσέπη κλείνοντας πίσω του την πόρτα,  παραδίνονται αμέσως στην φωτιά, να χαθούν να λυώσουν να εξαφανιστούν... Τίποτα να μην θυμίζει τον γάμο, τον αρραβώνα, την κληρονομιά, τον πρόγονο... ή την θλίψη την διστακτικότητα και την απελπισία του πρώην κάτοχου...

Μετατρέπονται γρήγορα γρήγορα σε απρόσωπα μικρά μπαλάκια χρυσού που δεν ξεχωρίζει το ένα από το άλλο με κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό... και στο πρόχειρο τετράδιο της φοροδιαφυγής το ευχαριστημένο χέρι του έμπορα σημειώνει δυσανάγνωστα μία επί πλέον συμφέρουσα συνδιαλλαγή/εκμετάλευση...

Η συνέχεια του ταξιδιού των "αναμνήσεων" -που την έμαθα σήμερα- είναι κάπως έτσι :

 Η Ελβετική εταιρεία Valcambi και η Γερμανική   Heimerla + Meule, αντιλήφθηκαν την ανάγκη ύπαρξης ενός νέου προϊόντος το οποίο θα μπορεί να ανταλλάσσεται εύκολα και γρήγορα σε λεφτά. 

Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός απ΄τον χρυσό της ανάγκης? Αρπάζοντας τις ευκαιρίες της εποχής επεξεργάστηκαν και μετέτρεψαν τα απρόσωπα μπαλάκια χρυσού σε CombiBars.

Tα CombiBars είναι μικροποσότητες χρυσού που στην τελική  μορφή θυμίζει τους "πόντους" που δίνουν σε στίκερς τα σούπερ-μάρκετ....  ¨Εχεις λεφτά? πας και αγοράζεις ένα πακετάκι CombiBars, όπως τα εισιτήρια του λεωφορείου και δεν το κρύβεις κάτω απ΄το στρώμα... Οχι.. Στο εξής κόβεις κομματάκι-κομματάκι ένα-ένα γραμμάριο χρυσού και κάνεις γκλαμουράτα και με στυλ τις αγορές σου, πληρώνεις τα ποτά σου, συναλλάσεσαι με χρυσό τέλος πάντων... Πώς έλεγε στην ταινία ο Λογοθετίδης? Μία λιρίτσα και μία λιρίτσα δύο λιρίτσες... εε. κάπως έτσι!!!

Οχι βέβαια εσύ καθημερινέ απλέ άνθρωπε. Σε τέτοια σώου εσύ δεν θα είσαι ποτέ πρωταγωνιστής, τίποτα όμως δεν αποκλείει να είσαι θεατής και αλοί και τρις αλοί το δαχτυλιδάκι κάποιας γιαγιάς και τα χρυσά δόντια απ΄τη μασέλα κάποιου απελπισμένου παππού....

Ακολουθούν φωτο της διαδικασίας μετατροπής που τις βρήκα στο http://koukouva.gr/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-combibars/