Πάντα υπάρχουν στιγμές αδυναμίας σε όλους μας. 

Δεν μου είναι εύκολο αλλά πραγματικά προχτές δυσκολεύτηκα απίστευτα.Με αφορμή ένα γεγονός πρόσφατο, θυμήθηκα μια δυσάρεστη κατάσταση που πέρασε και με έπιασε η ανασφάλειά μου πάλι.Έλα μην ακούω βλακείες όλοι έχουμε ανασφάλειες κατά καιρούς, το δικό μου ελλάττωμα είναι να μην ξεχνάω εύκολα ρε γαμώτο, κι όταν επανέρχεται ένα θέμα που είχε περάσει να κολλάω εκεί. Χάζευα στο  ίντερνετ και σκεφτόμουν μόνο δυσάρεστα πράγματα, με το παραμικρό το βρυσάκι των δακρύων έπαιρνε μπροστά χωρίς να μπορώ να το ελέγξω. Και η επόμενη έτσι θα κυλούσε αν δεν έβγαινα με τη φίλη μου να ξεσκάσουμε λιγάκι.

Δεν το συζήτησα βέβαια με κανέναν γιατί ήταν μια φάση και πέρασε αλλά θεωρώ ότι έκανα μέγα λάθος, γιατί το να τα κρατάω μέσα μου με ξαναγυρίζει στα παλιά και δεν μου αρέσει. Το καλό είναι ότι επανήλθε ο γλυκούλης εαυτός μου κι έφυγε ο κλαψοσυγγενής από πάνω μου....