Σου ερχονται ωρες-ωρες καποια πραγματα στο μυαλο...θυμασαι πραγματα ξεχασμενα...αναρωτιεσαι πως  ξεχνιουνται αλλα και πως επανερχονται στη μνημη..!Πολλες φορες αρκει μια εικονα , ενας ηχος , ενα ονειρο , ενα αρωμα ή και μια νοτα...!   Ειναι περιεργο το μυαλο του ανθρωπου ,μυστηριωδες , αβατο και απροσπελαστο..!  Δημιουργει και καταστρεφει , συντηρει κι απορριπτει , κι οταν κοιταζεις γυρω σου αντλαμβανεσαι το μεγαλειο του αλλα και την αυτοκατοστροφικη του ταση... !

..once upon a time...(a long time ago...) βρισκομουν  χαμενος καπου αναμεσα στους νεανικους ερωτες , στις φιλοσοφικες αναζητησες , στους ιδεολογικους παροξισμους , στους  μουσικους δρομους και στα στενα της ανασφαλειας του μελλοντος .  - Ο Μαρξ , ο Μπακουνιν , ο Ανταμ Σμιθ , ο Πλατωνας , ο Αριστελης και οι Σοφιστες απ'τη μια ,ο Μπετοβεν , ο Μορισον οι Ρολινγκ Στοουνς , ο Χιωτης , ο Παπαιωαννου , ο Τσιτσανης κι ο Βαμβακαρης απ'την αλλη.. Η Παντειος ,η ΑΣΣΟΕ , η βιομηχανικη απ'τη μια ,οι μουσικες σκηνες ,  τα κουτουκια και   το πεζοδρομιο..  απ' την αλλη . Φανταζαν τα Εξαρχεια ενας τοπος  ξεχωριστος , ιδιαιτερος ενας τοπος συναντησης Γιγαντων και Νανων..,ενας τοπος που θα εμενε στο μυαλο μου σαν μια γευση παρθενα και νεανικη , μια γευση αξεχαστη και μοναδικη ...! Εγω ενθουσιασμενος και ζωντανος οσο ποτε , χαμενος και μπερδεμενος οσο ολοι οι γνωστοι μου , αναποφασιστος κι αφηρημενος σαν παιδι στην εφηβεια ...!   -Οι πανελλαδικες σημωναν η υλη ηταν στο 60 % , ο ερωτας στο 100 % ,τα αλλα δυο ποτε δεν καταλαβα που..!   Πινω ενα καφε , γλυκο με πολυ γαλα , και σχηματιζω δαχτυλιδια με το καπνο του τσιγαρου μου , μικρους και μεγαλους κυκλους  ,ο ενας μεσα στον αλλο ομοκεντροι και με σταθερη περιοδικοτητα..!..Περιμενω μια περεα και δε σκεφτομαι τιποτε περισσοτερο και τιποτε λιγοτερο απο αυτα που εχω..! Τα δικα μου ΤΑ ΛΙΓΑ-ΤΑ ΠΟΛΛΑ ... Ριχνω κλεφτες ματιες  προς την εισοδο ,, γιατι η αναμονη με τρελαινει , με αγχωνει και πολλες φορες μου προκαλει και ενα αισθημα ελλειψης ,,  για να μη δειξω σε κανενα οτι ειμαι μονος,,, και στο πεδιο που σαρωνα , βλεπω δυο ματια να κοιτανε προς το μερος μου . Δεν δινω σημασια και συνεχιζω ν'ανακατευω το φραπε με το καλαμακι .Ομως η επιμονή "τους" μου δημιουργει αμηχανια κι ερωτηματικα..! μεχρι πριν λιγο κοιταζα αλλα δεν εβλεπα , ομως η επίμονη παραβιαση της "εικονας" μου , ..της ιδιωτικης μου στιγμης , του μικροκοσμου μου ,με προδιαθεσε αρνητικα , και η απαντηση των ματιων μου ηταν σκληρη , εντονη , διερευνητικη , επιθετικη ,,...ενα συναισθημα παρομοιο μ'αυτο του περιπτερά που αντιλαμβανεται οτι ενα "αλητακι "του κλεβει τις τισχλες ...,, . Ομως ηταν λιγο διαφορετικο...αυτα τα ματια δεν εκλεβαν , ζητουσαν μια "τσιχλα" , με ευγενεια , με εντονη την ελλειψη και την αναγκη γι'αυτη . Δεν "την" απαιτουσαν , ουτε "τη" ζητιανευαν...Ηταν δυο ματια με αξιοπρεπεια , θαρρος , απλοτητα αλλα και μοναξια μια  ..απεραντη μοναξια..!....

..συνεχιζεται...