για την ακρίβεια στις καθυστερήσεις μπήκε το γκολ της Εθνικής και βγάλαμε όλοι φτερά ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Από κεινη τη στιγμή και σε όλη την παράταση ήμουν σίγουρη βλέποντας το πως παίζαμε ότι θα μπει ένα γκολ ακόμα να τους τελειώσει. Δεν θέλω να κατακρίνω τέτοια ώρα αλλά χάσαμε πολλές καλές ευκαιρίες και άλλες τις πετάξαμε στο βρόντο. Έτσι πήγαμε σε πέναλτι που τελικά δεν μας βοήθησε. Η κούραση και η πίεση μεγάλη. Δεν πειράζει ομαδάρα μου, έζησα για να δω ένα φοβερό παιχνίδι που σπάει καρδιές. Μας κάνατε περήφανους, αλήθεια πείτε μου αυτό που δεν καταλαβαίνω ποτέ γιατί αλλάζουμε coach?