Είναι μακρύς ο δρόμος του στο 12 να φτάσει

ένα κεφάλι κόβεται, δεκάδες ξεφυτρώνουν.

Όμως το πείσμα του γερό, δεν τον εγκαταλείπει

μόνος του βλέπεις βάλθηκε του Αυγεία να καθαρίσει.

Η μνήμη του τον γέλασε, στα ίδια θε' να πέσει

σαΐτες κοιτούν αρπακτικά το μέλλον να ξεκόβουν.

Σκιές παντού πετάγονται τον δρόμο να του κλείνουν

μα πλέον τις σιχάθηκε και βάζει μπρος να φύγει.

Στο σκοτεινό βασίλειο πιο κάτω πια δεν έχει,

μόνος του δρόμος πια, τραβάει την ανηφόρα.