Λέξεις ντυμένες με ζάχαρη και γλυκιά χρυσόσκονη πασπαλίζουν το μύλο του λόγο.

Το μήλο της έριδας, των πρωτόπλαστων το μήλο, του Αδάμ,

τα μήλα της κόκκινης μηλιάς, τα μήλα των Εσπερίδων

Λέξεις ντυμένες με κουρέλια,

της ιστορίας θλιβερά περιττώματα, περισσεύματα,

που μείνανε παρατημένα κι’ άχρηστα

να τα περιφρονούν οι γενιές που έρχονται 

θλιμμένοι δρόμοι, της εξουσίας ουσία,

σκουριά που ζωντανεύει σε δεξαμενές γεμάτες με υγρή μούχλα...

και τη γνώση του κόκορα

χάνετε η μυρωδιά του ρόδου, το φως,

χάνετε σε λέξεις που...

εκτελέσεις μας φέρνουν..

εντολών απύθμενων.

Την εξουσία χορδίζουν, δειλά, πονηρά,

τη βαυκαλίζουν με ζωή αιώνια,

ανωτερότητα,  πεπρωμένο.

Φουσκωμάρα και σόδα την ποτίζουν

την άμοιρη ζωούλα τους.

Μα ο μικρός παλαιστίνιος πεινά δεν παίζει,

αρπάζει την πέτρα και…

βλέπει τον μικρό στο Σεράγεβο μισός ζωντανός μισός πεθαμένος μα

και στο Ιράκ ζώνετε το θάνατο και περπατά ανθρώπινη βόμβα.

Σοκάκια της ζωής που πόνεσαν σαν τα περπατάγαμε,

άλλαζαν κατεύθυνση ανάλογα με τον τρόπο που βαδίζαμε,

που αισθανόμαστε, που θαρρεύαμε ή ξεθαρρεύαμε

γιατί η συνάντηση η αντάμωση είναι σα τη χημική ένωση.

Με άλλον καταλύτη άλλο αποτέλεσμα.

Λέξεις σφιχτές λυτές κοφτές

κάθε μια τους βαραίνει σαν πέτρα σα πατρική συμβουλή

η κάθε μια ένας ολόκληρος κόσμος η μια δίπλα στην άλλη

οικοδομούν την αυτοκρατορία της…….λεξώκοσμος

Λέξεις που με αυτές κατηγορούμε λέξεις

όπως αυτός που κατηγορεί τη μουσική γιατί δεν του αρέσουν οι νότες.

Αχ τι πολλές νότες έχει αυτή η λέξη. μουσική λέξη!

15-01-08