Τα κανόνια ποτέ δεν τα άκουσες

Το ψωμί ποτέ δεν το ζύμωσες με τ' αλμυρό το δάκρυ.

Ποτέ δεν ένιωσες άβολα με το αύριο.

Κι ο ύπνος δεν σου στερήθηκε για της αυγής το ξύπνημα.

Όμως σε όπια κατάταξη κι αν σε βάλουμε

σε όπια σειρά κι αν σε ταιριάξουμε

όσο και να σου λείπει ο χρόνος

δεν μπορεί, κάτι, μα κάτι θα άκουσες!

Άκουσες;

Όχι για το μεγάλο μπαμ

που με αυτό γεννιούνται και πεθαίνουν τα σύμπαντα

 Ούτε ότι απλά κάποιοι πεινάνε

 έτσι για τον ανταγωνισμό κάποιων άλλων επιχειρηματιών.

Μα

Για την ανθρώπινη την ύπαρξη!

Που πολλοί την θεωρούν ασήμαντη

και την παρομοιάζουν με τα μυρμήγκια…

Άλλοι όμως τη θωρούν και τους φοβίζει

Βρίσκουν μέσα της κάτι ηλεκτροφόρο.

Φοβούνται μην κυκλοφορήσει και γίνει ρεύμα.

Και το ρεύμα     γίνει ποτάμι;

σαν βρει τα σήματα και επικοινωνήσει;

Γι αυτό κτίζουν φυλακές σύγχρονες νομοτελειακές  

Φυλακές κρυφές.

Νύχτα πετούν τα αεροπλάνα τους γι αυτές.

Και συμφωνίες μυστικές γράφουν

     κράτη και κυβερνήσεις.

Μακριά απ το θολό σου βλέμμα.

Έτσι κάπως θα φτάσει σε σένα.

Μα δεν τον είδε κανείς ;

Σε αναζητούμε παντού

Σε αυλές σε καφενεία

Μα και σε πρωθυπουργών γραφεία

Μα και στη διπλανή πρεσβεία.

Και είναι μια τέλεια ;            ΣΥΝ ΩΜΟ ΣΙΑ!

    /       /2005