Κάνω ταξίδι μακρινό σε σύννεφα κι αστέρια

άλλα μοβιά άλλα σταχτιά άλλα λευκά βαμβάκι.

 Το αστεράκι μυθικό λαμπρό και κρυσταλλένιο.

 Είναι λιγάκι μακρινό μα πάντοτε το βλέπω.

Περνοδιαβαίνοντας τον σκοτεινό καιρό

από σύννεφο σε σύννεφο πατώ.

Θέλω τα χρώματα να πιάσω

ανταύγειες της ζωής λεπτές

στα μαλλιά σου θα τυλίξω..

Μέσα απ’ το φως που τα περνά. 

Διαμάντια μέταλλα και λάβα 

ογκόλιθοι του πεπρωμένου.

Να νιώσω να δω να πιάσω. 

Ταξιδεμένα από παλιά σε χρόνο πάντα ενεστώτα

περνάνε μέσα απ το κορμί.

Χωρίς να ξέρω με μεθούν κι όλοι μέλαινε αλλοπαρμένο.

Αχ τι ωραία το μυαλό να στροβιλίζετε σε πλάνες.

Το έχει ανάγκη. Κι όταν θα γίνει!!

Οκτώβρης 07