Στην εκπομπÞ "ΝυχτερινÜ ταξßδια" την ΤετÜρτη 4 Απριλßου στις 22.00 στο αγαπημÝνο μας σταθμü (Radio Music Heaven) θα ξαναθυμηθοýμε αγαπημÝνα τραγοýδια απü τον ΜÜνο Λοßζο.Σας περιμÝνω!

Ο ΜÜνος εßναι Ýνας απü τους λßγους ανθρþπους που κατÜφεραν και Üνοιξαν τα φτερÜ τους και εδþ κÜτω αλλÜ και εκεß ψηλÜ που το βλÝμμα μας πÜει κÜθε ΣεπτÝμβριο... ΠÝταξε σαν χελιδüνι στον μαýρο ουρανü της μουσικÞς πραγματικüτητας, μετατρÝποντÜς τον σε γαλανü...¹ταν üμως τüσο ορμητικüς που Üνοιξε τα φτερÜ του να πετÜξει κι εκεß που δεν Ýπρεπε... ΠÝταξε κι ελευθερþθηκε, Ýσπασε τις αλυσßδες που του κρατοýσαν τα χÝρια και πÝρασε για πÜντα στην Αιωνιüτητα

 "¼ταν Ýχω κÝφια, εßμαι σε θÝση να μελοποιÞσω ακüμα και τον τηλεφωνικü κατÜλογο..."

Ο ΜÜνος ΛοÀζος γεννÞθηκε στις 22 Οκτωβρßου 1937 στην ΑλεξÜνδρεια. Μοναχογιüς και μοναχοπαßδι, απü πατÝρα Κýπριο και μητÝρα Ροδßτισσα, Ýζησε τα παιδικÜ του χρüνια στον τüπο γÝννησÞς του και τελειþνοντας το δημοτικü, συνÝχισε τη μüρφωσÞ του στο "Αβερþφειο" γυμνÜσιο, ονομαστü σχολεßο της τüτε εποχÞς. Η μουσικÞ του κÝντρισε τη περιÝργεια στα πρþτα χρüνια της εφηβεßας, üταν σε ηλικßα δεκαεσσÜρων χρονþν ο πατÝρας του αγüρασε Ýνα βιολß και Ýπειτα απü μεγÜλη προτροπÞ, ο μικρüς ΜÜνος τον Ýπεισε για να παρακολουθÞσει τα πρþτα μαθÞματα μουσικÞς. Παρüλα αυτÜ, δεν Üργησε να παρατÞσει τις συγκεκριμÝνες σπουδÝς λßγο καιρü μετÜ και να βρει διÝξοδο στην ελευθερßα της δημιουργßας που του Üφηναν οι χορδÝς μιας κιθÜρας.

Το 1955 ο ΜÜνος ΛοÀζος Ýφτασε στην ΑθÞνα και, σε ηλικßα δεκαοχτþ χρονþν, γρÜφτηκε στη ΦαρμακευτικÞ ΣχολÞ. Σßγουρα στα μÜτια πολλþν θα φÜνταζε ως μια παρορμητικÞ απüφαση που δεν εßχε ωριμÜσει ακüμα ως σκÝψη στο μυαλü του, αφοý στις αρχÝς του επüμενου χρüνου την Üφησε λüγω Ýλλειψης ενδιαφÝροντος και προτßμησε να κατευθυνθεß προς μια καλýτερη πορεßα στην Ανþτατη ΕμπορικÞ... ¼μως το Ýνστικτü του σταμÜτησε να τον "ξεγελÜ" πια και η απüλυτη αφοσßωσÞ του στη μουσικÞ, εξαιτßας της απüφασης του φßλου και συγκατοßκου του Φþτη Κωνσταντινßδη να νοικιÜσουν Ýνα πιÜνο, τον Ýφερε "αντιμÝτωπο" με τις πρþτες του συνθÝσεις στο πεντÜγραμμο, με το μεθυστικü Üρωμα που "ευωδιÜζουν" οι δημιουργßες του ΜÜνου ΧατζιδÜκι και με τις διαφορετικÝς εικüνες που σε παρασÝρνουν στα καλντερßμια της η ρεμπÝτικη μας παρÜδοση...

Το 1960 η σχολÞ της Ανþτατης ΕμπορικÞς αποτελεß πια παρελθüν στην επαγγελματικÞ του σταδιοδρομßα, κÜτι που σÞμανε τη διακοπÞ του μηνιαßου φοιτητικοý συνναλÜγματος των 150 λιρþν απü το πατÝρα του. Το γεγονüς üτι η επιδεßνωση της φτþχειας του θα δυσχÝραινε ακüμα πιο πολý την, Þδη υπÜρχουσα, τραγικÞ οικονομικÞ του κατÜσταση δεν τον "λýγισε" τüσο, üσο θα συνÝβαινε με κÜποιον Üλλο χαρακτÞρα. Ο ΜÜνος Þταν Ýνας Üνθρωπος που Þξερε να αντιμετωπßζει τις δυσκολßες με υπομονÞ και η συμπεριφορÜ του αυτÞ ßσως εßχε τη δικÞ της εξÞγηση στο πνεýμα της "φιλοσοφßας" που κληροδüτησε απ' την ΑνατολÞ, εκεß που τα πρÜγματα κινοýνταν πÜντα σε Þπιους τüνους, με πιο βραδεßς ρυθμοýς... Στην ΑθÞνα αναγκÜστηκε να εργαστεß ως γκαρσüνι για να τα βγÜλει πÝρα και Ýπειτα ως γραφßστας για να εξασφαλßσει τη καθημερινÞ του σßτιση, αφοý μεταξý 1961-1962 παρακολοýθησε Ýνα κýκλο μαθημÜτων στη σχολÞ "Βακαλü". Μια πολý δýσκολη περßοδος στη ζωÞ του και Ýνα τοýνελ σκοτεινü με δýσβατα περÜσματα που στο τÝλος του Ýκρυβε Ýνα μικρü Þλιο και τη φωτεινÞ πλευρÜ που σηματοδοτοýσε μια καινοýργια αρχÞ...

Εκεßνο το καιρü, του προσÝλκυσε το ενδιαφÝρον του το "Τραγοýδι του δρüμου" του Λüρκα σε μετÜφραση Νßκου ΓκÜτσου, το οποßο ανακÜλυψε στο περιοδικü "Επιθεþρηση ΤÝχνης" και σκÝφτηκε να το μελοποιÞσει. Ο Μßμης ΠλÝσσας, που διÝκρινε κÜτι ξεχωριστü στη μουσικÞ φυσιογνωμßα του ΜÜνου ΛοÀζου και μεσολÜβησε στη δισκογραφικÞ εταιρεßα "ΦιντÝλιτυ" για τη κυκλοφορßα ενüς μικροý δßσκου με τη πρþτη του συνθετικÞ προσπÜθεια, Þρθε σε επαφÞ μαζß του μÝσω της Διδþς Πετροποýλου - Διαμαντοποýλου, που εργαζüταν τüτε στην ΕλληνικÞ Ραδιοφωνßα. Ο ΜÜνος εßχε την ευτυχÞ συγκυρßα να την γνωρßζει αρκετÜ χρüνια νωρßτερα, αφοý υπÞρξε η πρþην σýζυγος του καθηγητÞ του στο μÜθημα των γαλλικþν στην ΑλεξÜνδρεια... Χωρßς αμφιβολßα, το πιο ευνοúκü παιχνßδι που μποροýσε να του "φυλÜξει" η μοßρα τη συγκεκριμÝνη εποχÞ! Λßγο μετÜ την εßσοδο του 1962, το πρþτο 45Üρι του ΜÜνου ΛοÀζου "εισβÜλλει" στη δισκογραφικÞ αγορÜ με ερμηνευτÞ τον Γιþργο Μοýτσιο.

Η ßδρυση του "Σýλλογου Φßλων ΕλληνικÞς ΜουσικÞς" (ΣΦΕΜ) τον Απρßλιο του 1962 αποτÝλεσε Ýνα ξεχωριστü κεφÜλαιο στο μουσικü του "γßγνεσθαι". Μερικοýς μÞνες μετÜ ανÝλαβε τη διεýθυνση της χορωδßας του ΣΦΕΜ, ενþ το ßδιο καλοκαßρι "καλοσþρισε" τη πρüταση του Μßκη ΘεοδωρÜκη να συνεργαστοýν στην επιθεþρηση "ΜαγικÞ πüλη" σε σκηνοθεσßα ΜιχÜλη ΚακογιÜννη στο θÝατρο "Παρκ", φυσικÜ με τη συμμετοχÞ της χορωδßας υπü τη δικÞ του διεýθυνση. Ο σýλλογος κατεßχε θερμÞς υποστÞριξης απü καλλιτÝχνες του χþρου: Ο Διονýσης Σαββüπουλος, η Μαρßα Φαραντοýρη, ο Φþντας ΛÜδης, ο ΜÜνος Ελευθερßου και ο ΧρÞστος ΛεοντÞς εßναι μüνο ορισμÝνοι απ' αυτοýς που πßστεψαν στο üραμα του ΣΦΕΜ και, νεαροß τüτε, εμφανßστηκαν πρüθυμοι να γßνουν μÝλη του. Η γνωριμßα του τελευταßου με τον ΛοÀζο πραγματοποιÞθηκε μÝσω του συλλüγου, "ζυμþθηκε" με τη βοÞθεια της κοινÞς τους αγÜπης, της μουσικÞς και "σφραγßστηκε" με τη πρþτη τους συναυλßα στις 11 Μαρτßου 1963 στο "Ακροπüλ", τα Ýσοδα της οποßας δüθηκαν στο Δ' Πανσπουδαστικü ΣυνÝδριο. Σημαντικοß αρωγοß ο Μßκης ΘεοδωρÜκης που προλüγισε την εκδÞλωση, üπως επßσης και οι ποιητÝς ΜÜνος Ελευθερßου, Φþντας ΛÜδης και ΜÜρω ΛÞμνου που συνεßσφεραν με το δικü τους τρüπο στην επιτυχßα της. Η ΜÜρω ΛÞμνου Þταν Ýνα πρüσωπο που του συμπαραστÜθηκε σε μεγÜλο βαθμü τα πρþτα χρüνια της εγκατÜστασÞς του στην ΕλλÜδα. Γενικüτερα Þταν μια γυναßκα που Ýπαιξε πρωταγωνιστικü ρüλο στη ζωÞ του ρομαντικοý μελωδοý, αφοý το ΜÜρτιο του 1965 ο κοινüς τους βßος Þταν αναπüφευκτο πως θα τους Ýνωνε με τα ιερÜ δεσμÜ του γÜμου.

Το επüμενο üνειρο του αγαπημÝνου δημιουργοý "αγκÜλιασε" στον ουρανü του τη παρουσßα της αεßμνηστης Κωστοýλας Μητροποýλου. Εκεßνη Þταν που του πρüσφερε απλüχερα τους στßχους του "Ο δρüμος εßχε τη δικÞ του ιστορßα" και του "Στρατιþτη", μια βραδιÜ που δοýλευε παρÝα με τον Διονýση Σαββüπουλο και τη Μαρßα Φαραντοýρη σε μια μπουÜτ στο ΚολωνÜκι, τη "ΣτοÜ". Μαζß με τα τραγοýδια "Γ' Παγκüσμιος" και "Ακορντεüν" του ΓιÜννη Νεγρεπüντη, αποτÝλεσαν εκεßνες τις μοναδικÝς μουσικÝς στιγμÝς που επισημοποßησαν τη κατοπινÞ αναγνþριση της αξßας του και þθησαν τις εξελßξεις στη καθολικÞ αποδοχÞ του μουσικοý του προσþπου. Με τη φωνÞ του ΓιÜννη Πουλüπουλου η "Νýχτα, μικρÞ αρχüντισσα" και "Το φεγγÜρι Ýρημο" περιλαμβÜνονται στη κυκλοφορßα του δεýτερου μικροý δßσκου του αμÝσως μετÜ, σε στßχους που φÝρουν την υπογραφÞ της συζýγου του. Η ΜÜρω ΛÞμνου εßχε υπογρÜψει και τους στßχους της "ΠρωτομαγιÜς", μια σýνθεση δικÞ του που τραγοýδησε η Σοýλα Μπιρμπßλη.

Λßγους μÞνες μετÜ, μια αληθινÞ φιλßα "γεννιÝται" ανÜμεσα στο ΛευτÝρη Παπαδüπουλο και στο ΜÜνο ΛοÀζο. Μια καταλυτικÞ σχÝση και μια σπÜνια χημεßα στο χþρο του ελληνικοý τραγουδιοý. Δυο Üνθρωποι διαφορετικþν ιδιοσυγκρασιþν, που ενþθηκαν μÝσα απü τις στιγμÝς των κοινþν τους παραστÜσεων και της ικανüτητÜς τους να τις "εξυγιαßνουν" με το μαγικü ραβδÜκι της μουσικÞς! Σε μια μπουÜτ Ýνα καλοκαιρινü βρÜδυ του '66 που τραγουδοýσε ο Γιþργος ΖωγρÜφος, ο ΜÜνος ΛοÀζος Ýσπευσε να τον χαιρετÞσει. Του επισÞμανε πως η γνωριμßα τους τον γÝμιζε με ιδιαßτερη χαρÜ, καθþς ο ΛευτÝρης Παπαδüπουλος δεν παρÝλειψε να του τονßσει πως η σýνθεση του "ΚαρÜβια αλÞτες" δεν τον εßχε αφÞσει αδιÜφορο, σε Ýνα τραγοýδι που ερμÞνευσε ο ΓιÜννης Πουλüπουλος και "Ýντυσε" στιχουργικÜ ο Φþντας ΛÜδης. ¹ταν την εποχÞ που ο ονειροπüλος μουσικüς εßχε αποκτÞσει τη μονÜκριβη κüρη του, Μυρσßνη και παρÜλληλα εßχε ανοßξει τα φτερÜ του πÜνω απ' την αυλαßα του θεÜτρου, καλýπτοντας με τη δυναμικÞ της μουσικÞς του "Το σπßτι της ΜπερνÜντα ¢λμπα". Την ßδια εποχÞ, το νÞμα της κοινÞς συνεργασßας τους ξετυλßχθηκε για πρþτη φορÜ με την επιτυχßα "Αυτü το αγüρι με τα μÜτια τα μελιÜ" που ερμÞνευσε η ΑλÝκα Μαβßλη, ενþ η κοινÞ τους ιστορßα συνεχßστηκε με το "Πþς τον αγαπþ" και το "Σαββατüβραδο" απü τη φωνÞ της ΖωÞς Φυτοýση.

Το ξεκßνημα της επüμενης χρονιÜς (1967) βρÞκε το ΜÜνο ΛοÀζο να ασχολεßται με την ολοκλÞρωση ενüς κýκλου τραγουδιþν σε ποßηση ΓιÜννη Νεγρεπüντη που ονομÜστηκαν "Τα νÝγρικα" και Ýθιγαν με καßριο τρüπο τους αγþνες επιβßωσης των νÝγρων, τη φτþχεια και την εξαθλßωση κατÜ τη διÜρκεια της ζωÞς τους. ΑυτÜ τα τραγοýδια κρßθηκαν για πρþτη φορÜ απ' το κοινü σε μια συναυλßα κατÜ τη διÜρκεια της φοιτητικÞς εβδομÜδας της Ανþτατης ΒιομηχανικÞς, με τις συμμετοχÝς της Μαρßας Φαραντοýρη και του Γιþργου ΖωγρÜφου, το ΦεβρουÜριο του ßδιου χρüνου. Στις 19 Απριλßου 1967 η συναυλßα που οργανþθηκε υπü την αιγßδα της "ΠανσπουδαστικÞς" Þταν γραφτü να μη πραγματοποιηθεß ποτÝ, αφοý οι πολιτικÝς ανακατατÜξεις της χþρας ανÝτρεψαν üλα τα δεδομÝνα και οι καθημερινÝς συλλÞψεις Ýφτασαν να εßναι η πιο αναμενüμενη πραγματικüτητα στα δýσκολα χρüνια της δικτατορßας... ΜετÜ τη σýλληψη του Μßκη ΘεοδωρÜκη στις 21 Αυγοýστου, ο ΜÜνος Ýσπευσε να βρει Ýνα καταφýγιο εκτüς συνüρων για να μπορÝσει να ξεφýγει. ¸τσι λοιπüν ζÞτησε τη βοÞθεια του φßλου του Φþντα ΛÜδη στη Ρþμη, που τον φρüντισε πολý καλÜ και στις αρχÝς του ΣεπτÝμβρη Ýφυγε απü την Ιταλßα με προορισμü την Αγγλßα, üπου παρÝμεινε στο Λονδßνο για τους επüμενους Ýξι μÞνες.

Στο ξεκßνημα του 1968 ο ΜÜνος ΛοÀζος επÝστρεψε και πÜλι στην ΑθÞνα. ΦαινομενικÜ τυχαßος Þ üχι ο τßτλος του δßσκου, "Ο σταθμüς" σε στßχους του ΛευτÝρη Παπαδüπουλου που βγÞκε στην αγορÜ το φθινüπωρο εκεßνης της χρονιÜς, συμπεριλÞφθηκε τελικÜ στη λßστα των σπουδαιüτερων σταθμþν της προσωπικÞς δισκογραφßας του. Ο ΓιÜννης ΚαλατζÞς ξεχþρισε ιδιαßτερα με το"Δελφßνι, δελφινÜκι" και το "Παλιü ρολüι" - τραγοýδια που ακοýγονται απ' τους ανθρþπους αυτÞς της γενιÜς πολý νοσταλγικÜ Ýως και σÞμερα - ενþ το γνωστü χασÜπικο "Η δουλειÜ κÜνει τους Üντρες" Ýγινε ευρÝως γνωστü με τη φωνÞ του ΔημÞτρη Ευσταθßου. ΤελικÜ η κυκλοφορßα των "ΝÝγρικων" σημειþθηκε εν Ýτει 1975, μιας και η δικτακτορßα εßχε επιβÜλλει τüτε τους δικοýς της νüμους και μÝσα σ' üλα τα Üλλα, την απαγüρευση αυτþν των τραγουδιþν. Η Μαρßα Φαραντοýρη και ο Μανþλης Ρασοýλης Þταν εκεßνοι που πρωτοστÜτησαν στις ερμηνεßες αυτÞς της δισκογραφικÞς δουλειÜς.

Λßγο νωρßτερα üμως, το 1970, οι "Θαλασσογραφßες" Ýφεραν στο προσκÞνιο Ýνα ακüμα ανομολüγητο ταλÝντο του εσωστρεφÞ δημιουργοý. Η πρþτη επαφÞ του ΜÜνου ΛοÀζου με το μικρüφωνο κατεγρÜφη με το τραγοýδι "ΣεβÜχ ο Θαλασσινüς" αν και αρχικÜ Þταν Ýνα τüλμημα, μια κßνηση αυθορμητισμοý Þ μια βαθýτερη εσωτερικÞ ανÜγκη του συνθÝτη να εκφραστεß μÝσα απ' την αλλιþτικη διÝξοδο της ερμηνεßας, Ýφτανε η βαθýτερη της αλÞθεια για να βρει τη μεγαλýτερη ανταπüκριση απ' το κοινü και να τον ενθαρρýνει θετικÜ για να συνεχßσει αυτÞ την ιδιüτητα, με την ßδια και απαρÜμιλλη ευαισθησßα... Ο Γιþργος ΝταλÜρας, ο ΓιÜννης ΠÜριος, ο ΓιÜννης ΚαλατζÞς και η Μαρßζα Κωχ ερμÞνευσαν τα τραγοýδια της δεýτερης δισκογραφικÞς συνεργασßας του με το ΛευτÝρη Παπαδüπουλο, ενþ η "ΤζαμÜικα", ο "ΚαφενÝς" και τα "ΔÝκα παλικÜρια" βρßσκονται σÞμερα στις πρþτες θÝσεις των διαχρονικüτερων κομματιþν της ελληνικÞς μουσικÞς σκηνÞς.

ΑδιαμφισβÞτητα επρüκειτο για μια μουσικÞ φυσιογνωμßα με πηγαßο ταλÝντο, που απÝδειξε üτι μποροýσε να περÜσει με μεγÜλη ευελιξßα απ' την αρχÞ εþς το τÝλος της αüρατης κλωστÞς, που ενþνει αδιüρατα τους τüνους μιας μελαγχολικÞς μπαλÜντας με τη περηφÜνια και το πüνο ενüς βαρý ζεúμπÝκικου. Το 1971 ο ΜÜνος ΛοÀζος ανÝλαβε τη μουσικÞ της κινηματογραφικÞς ταινßας του ΑλÝξη Δαμιανοý "Ευδοκßα", η οποßα του Ýδωσε την Ýμπνευση να δημιουργÞσει το ομþνυμο ζεúμπÝκικο, το κλασσικü και το ωραιüτερο ζεúμπÝκικο üλων των εποχþν! Μια ιστορßα αναφÝρει πως ο ΜÜνος παρακαλοýσε το ΛευτÝρη Παπαδüπουλο να του γρÜψει στßχους, αλλÜ ο επιστÞθιος φßλος του δεν συμφþνησε με την ιδÝα του και παρüλο που εßχε σκεφτεß κÜποια λüγια δεν του τα Ýδωσε ποτÝ, γιατß πßστευε ακρÜδαντα πως Ýνα τÝτοιο κομμÜτι Ýπρεπε να παραμεßνει ατüφιο...

¸πειτα απü λßγο καιρü η ταινßα του ΟρÝστη ΛÜσκου "ΔιακοπÝς στη Κýπρο", της οποßας Þταν υπεýθυνος για τη μουσικÞ της επιμÝλεια, οδÞγησε το ΜÜνο στο νησß της Αφροδßτης. Εκεß Ýμελλε να γνωρßσει το δεýτερο μεγÜλο Ýρωτα της ζωÞς του και τη κατοπινÞ σýζυγü του, Δþρα ΣιτζÜνη, την οποßα παντρεýτηκε το 1978. ΜετÜ τη περßοδο της μεταπολßτευσης κυκλοφüρησαν "Τα τραγοýδια μας", με τη φωνÞ του Γιþργου ΝταλÜρα. Σε στßχους του Φþντα ΛÜδη, ο δßσκος ξεπÝρασε σε πωλÞσεις τα 100.000 αντßτυπα και πÝτυχε το στüχο του να μιλÞσει στις καρδιÝς των ακροατþν, περιγρÜφοντας χωρßς ενδοιασμοýς τις απεργßες και τους αγþνες της εργατικÞς τÜξης. Με Ýντονο το αßσθημα της δικαιοσýνης, ο αισθαντικüς μελωδüς αγωνßστηκε με περßσσεια δýναμη για τα δικαιþματα των συναδÝλφων του. Η ßδρυση του συνδικαλιστικοý σωματεßου της Ε.Μ.Σ.Ε απü το ΜÜνο ΛοÀζο, το ΛευτÝρη Παπαδüπουλο, το Πυθαγüρα, το Κþστα Βßρβο, το Γιþργο Κατσαρü, το ΧρÞστο ΛεοντÞ και το Μßμη ΠλÝσσα, πραγματþθηκε σε μια εποχÞ που η πειρατεßα στο χþρο της ελληνικÞς δισκογραφßας εßχε φτÜσει σχεδüν σε αναξÝλεγκτο σημεßο. Ο ΜÜνος ΛοÀζος πÜλεψε με σθÝνος για τα προβλÞματα του κλÜδου του και üταν Ýξι χρüνια αργüτερα (1978) ανÝλαβε τη προεδρεßα του συλλüγου για να υπερασπßσει τους δημιουργοýς και να τους απαλλÜξει απü την μεσολÜβηση της ΑΕΠΙ, που γνωμοδοτοýσε συνεχþς και κατεßχε Ýνα - διüλου ευκαταφρüνητο - ποσοστü απ' τα κÝρδη, Þταν σßγουρο πως οι Ýγνοιες θα του Ýκλεβαν μεγÜλο μÝρος του προσωπικοý του χρüνου και η υγεßα του θα "χτυποýσε" το πρþτο καμπανÜκι του κινδýνου, χωρßς ωστüσο ο ßδιος να δþσει την απαιτοýμενη σημασßα... Το 1972 παραδüθηκε στη κρßση του κüσμου και η τρßτη δισκογραφικÞ του συνεργασßα με το ΛευτÝρη Παπαδüπουλο "Να 'χαμε, τι να 'χαμε" και αυτüματα γνþρισαν τη πλατιÜ αναγνþριση τα "¹λιε μου σε παρακαλþ", "Λιüντας", "ΠαπορÜκι", "ΠιÜσε το ζουρνÜ" και "Ελισσþ". Πριν περÜσει μεγÜλο χρονικü διÜστημα, η πρþτη απüπειρα του ΜÜνου στο στßχο γßνεται με τον "Τσε" και τη "Πρþτη ΜαÀου".

Η Üνοιξη του 1973 ετοßμασε πρüσφορο Ýδαφος στη συνεργασßα του ασυμβßβαστου μουσικοý με τον ποιητÞ ΔημÞτρη Χριστοδοýλου. Η δισκογραφικÞ τους Ýνωση "Üνθισε" το ΠÜσχα του επüμενου χρüνου και ανυψþθηκε χÜρη στις ηλιüλουστες στιγμÝς του Ýργου τους "ΚαλημÝρα Þλιε", με τις λαμπρÝς ερμηνεßες των τüτε πρωτοεμφανιζüμενων Κþστα Σμοκοβßτη, ΑλÝκας ΑλιμπÝρτη και Χαροýλας Αλεξßου. Ωστüσο το ομþνυμο τραγοýδι που απ' τη πρþτη στιγμÞ δεν πÝρασε απαρητÞρητο, σφραγßστηκε απü τη στιχουργικÞ Ýμπνευση του ΜÜνου ΛοÀζου και παρÝδωσε τη σκυτÜλη της επιτυχßας στo "Μια καλημÝρα", "Με φÜρο το φεγγÜρι", "Θα Ýρθει μüνο μια στιγμÞ", "Δþδεκα παιδιÜ", και "¼ταν σε εßδα να ξυπνÜς". Η κυκλοφορßα του επüμενου δßσκου "Τα τραγοýδια του δρüμου" πιστοποßησαν μια σπÜνια μουσικÞ μορφÞ που ýμνησε με Üριστο τρüπο τη φρÜση πως "τßποτα δεν εßναι τυχαßο σ' αυτÞ τη ζωÞ"... Η Üσβεστη φλüγα της ερμηνεßας που σιγüκαιγε ανÝκαθεν μÝσα του, πρüσφερε τα πιο ιδιαßτερα ακοýσματα στα τραγοýδια του "Δρüμου", του "Ακορντεüν" και του "Μη με ρωτÜς" και διεýρυνε το μÝγεθος της καλλιτεχνικÞς του αξßας που, σε συνοχÞ με τις ερμηνευτικÝς κορυφþσεις του Βασßλη Παπακωνσταντßνου στο "Στρατιþτη" και στο "Γ' Παγκüσμιο", αποτÝλεσαν την ανατρεπτικüτερη μουσικÞ κιβωτü στη παλßρροια της σκÝψης και των πολλαπλþν βιωμÜτων του.

Σε στßχους του Μανþλη Ρασοýλη και του Πυθαγüρα, "Τα τραγοýδια της Χαροýλας" τον Ιοýνιο του 1979 περιÝβαλλαν μια συνεργασßα που ολοκληρþθηκε Ýπειτα απü πολλÝς þρες δουλειÜς και Ýντονων ανθρþπινων στιγμþν. Ο ΜÜνος παßδεψε πολý τον Μανþλη Ρασοýλη για να πετýχει το αποτÝλεσμα που ονειρευüταν, χωρßς να αποφýγει να "παιδÝψει" τον εαυτü του στις μελωδßες που του χÜρισε η ÝμπνευσÞ του. Αρκεß να τονßσουμε πως üλα αυτÜ συνÝβησαν σε μια εποχÞ που τα σýγχρονα τεχνολογικÜ μÝσα δεν βρßσκονταν στην υπηρεσßα της μουσικÞς και εκεßνος σκαρφιζüταν διÜφορα τεχνÜσματα για να "βÜψει" τις συνθÝσεις του με ηχοχρþματα που δεν θα θýμιζαν οýτε στο παραμικρü τη λßστα των πολιτικþν τραγουδιþν που εßχε παρουσιÜσει μÝχρι τüτε. Ξεχþρισε ο "ΦαντÜρος", το "Πες μου πως γßνεται", το "Γýφτισα τον εβýζαξε" και το υπÝροχο "Τßποτα δεν πÜει χαμÝνο".

Ο χαρισματικüς μουσικüς εßχε καταφÝρει Þδη να "πλÜσει" και να διαμορφþσει το δικü του Þχο στο ερωτικü λαúκü τραγοýδι... ¸να χρüνο μετÜ η ερμηνευτικÞ συμβολÞ της ΔÞμητρας ΓαλÜνη, του Βασßλη Παπακωνσταντßνου, της Δþρας ΣιτζÜνη και του ßδιου "οχυρþνονται" σε μια δισκογραφικÞ δουλειÜ με τßτλο "Για μια μÝρα ζωÞς". ¸νας συνθÝτης που συνÝχιζε να ψÜχνει για νÝες κατευθýνσεις, δοκßμασε το πρþτο του μουσικü πεßραμα στον ηλεκτρικü Þχο και τελικÜ Ýγραψε ιστορßα με τα "Σ' ακολουθþ", "Κι αν εßμαι ροκ", "Σε ψÜχνω" αλλÜ και τη "ΚουτσÞ κιθÜρα" και το Üκρως τρυφερü "Η μÝρα εκεßνη δεν θ' αργÞσει". ¸νας δßσκος με - κατÜ κÜποιο τρüπο - προφητικü τßτλο αφοý Ýμελλε να εßναι το "κýκνειο Üσμα" του... Ο ΜÜνος Ýπασχε απü νεφρικÞ ανεπÜρκεια και προβλÞματα πßεσης, γι' αυτü και οι συναυλßες που ακολοýθησαν στις μεγαλýτερες πüλεις του εξωτερικοý τον ΜÜιο του 1981 κλüνισαν τον, Þδη επιβαρυμÝνο, οργανισμü του. Οι συναυλßες που αποφÜσισε να δþσει ανÜ την ελληνικÞ επικρÜτεια με το ΘÜνο Μικροýτσικο και το ΧρÞστο ΛεοντÞ τον Ιοýλιο του ßδιου χρüνου, Þταν και οι τελευταßες... Η αντßστροφη μÝτρηση εßχε ξεκινÞσει και τα πρþτα σημÜδια φανÝρωναν πως ετοιμαζüταν να ταξιδÝψει σε Üλλη διÜσταση. ¾στερα απü εγκεφαλικü επεισüδιο στις 8 Ιουνßου 1982, κρßθηκε απαραßτητη η νοσηλεßα του στο Γενικü Κρατικü. ¸πειτα απü δýο μÞνες, η απüφασÞ του να ταξιδÝψει μÝχρι τη Μüσχα για περαιτÝρω εξετÜσεις και γνωματεýσεις απü ειδικοýς γιατροýς δεν πρüλαβαν να οδηγηθοýν στο φως, αφοý η μοßρα διÜλεξε να Ýχει διαφορετικÜ σχÝδια για τη ζωÞ του και το δεýτερο εγκεφαλικü επεισüδιο Þρθε χωρßς προειδοποßηση στις 7 Σεπτεμβρßου. ΔÝκα μÝρες μετÜ, στις 17 Σεπτεμβρßου 1982 Üφησε τη τελευταßα του πνοÞ σε Ýνα κüσμο που θα Ýχει πÜντα ανÜγκη τη γνþση, τη σοφßα, την ευαισθησßα, την ευγÝνεια που πÞγαζε απ' τα βÜθη της ψυχÞς του, τις ακρÜδαντες ηθικÝς αξßες και την αισθητικÞ του.