Σαν το νερό μας ήπιαμε, μας έγεινε φαρμάκι 

στο δάκρυ μας σαν κύλισε το ποιο μικρό κολπάκι.

Θέρμες και δίψες θόλωσαν τα μαύρα μας τα μάτια

εμπόρευμα το κάνανε και γινάμαι κομάτια.

Μας πήραν όλο τον παρά μας πήραν την ψυχή μας!

Τώρα θυμάσε τα παλιά ανάπολεις μαζί μας.

Αχ ευπρεπώς να φέρμαι εν αγωνίως ψάχνω

τέτοια γαϊδούρια πουν αυτοί ζαλίζομαι τα χάνω.