Στα σεμινάρια, το μάθημα γίνεται στις πρώτες δύο συναντήσεις από τον καθηγητή και μετά συνεχίζεται από εμάς, τους φοιτητές.

Είναι καλός θεσμός, διότι σου δίνεται η ευκαιρία, έστω μια φορά το εξάμηνο, να βρεθείς στον πυρήνα της αίθουσας και να εμβαθύνεις αναγκαστικά σε ένα κεφάλαιο, πράγμα πολύ χρήσιμο για την εξέταση στο τέλος του εξαμήνου.

Όταν στην πρώτη συνάντηση λοιπόν, δοθούνε τα θέματα για να επιλέξουμε, όλοι τρέχουνε μπροστά, σκουντάνε, πιέζουν να πάρουν το θέμα που τους ενδιαφέρει ή την ημερομηνία που τους βολεύει.

Ένα άλλο παιδί κι εγώ, μένουμε καθιστοί στις καρέκλες μας για να πάρουμε τα "αποφάγια" τους. Δεν με ενδιαφέρει η επιλογή, για αυτό και αντιδρώ σαν αρκούδα σε χειμερία νάρκη. Στο κάτω κάτω, όποιο θέμα και να είναι, θα εμβαθύνω και θα το παρουσιάσω όπως θέλω. Και όσο πιο άγνωστο μου είναι, τόσο το καλύτερο,διότι έτσι, θα μάθω και ένα δύο πράγματα περισσότερα. ’σε που ότι και αν μου πέσει, στο τέλος το αγαπάω γιατί έχει γίνει δικό μου.

Ε, αυτή τη φορά όμως την έπαθα. Όχι οσο αφορά το θέμα, αλλά όσο αφορά τις ημερομηνίες. Ναι, κάνω πρώτη,παρουσίαση. Με καθηγήτρια που δεν ξέρω τις παραξενιές και τις καλές της. Κάνω παρουσίαση που λέτε, την Τετάρτη, και το συνειδητοποίησα την Παρασκευή. Και η Τρίτη είναι αργία, άρα όλα κλειστά.Σιγά μην τρέχω στη σχετική αιθουσα για να κρατήσω διαφάνειες. Ας είναι καλά η φωτοθήκη που είναι στο Ίντερνετ.

Μια χαρά πολυχρωμία έχει το Power Point. Και ας μην αρέσει στους Αρχαιολόγους. Μόνο λεπτομέρειες πρόκειται να δουνε σε διαφάνεια. Ας άρχιζε και αυτή τις παρουσιάσεις την επόμενη Τετάρτη, στην τρίτη συνάντηση. Τί ήθελε από τη δεύτερη συνάντηση να ξεφορτωθεί τη δουλειά;

Αυτά θα της πω αύριο, αμέσως μετά τον πρώτο καφέ. Διότι απόψε θα με βρείτε στη βιβλιοθήκη. Εδώ θα είμαι και αύριο το πρωί. Σπίτι θα πάω καλό απόγευμα...

Καλούς μας καφέδες!