Σήμερα, Δευτέρα, μέρα του Μάη, είχαμε φθινόπωρο.

Γκρι ουρανός, τρελλός αέρας που τόσο καιρό, στερήθηκε το παιχνίδι, και έτσι αποφάσισε να μας πάρει όλους μαζί του στον ουρανό. Μιλάμε, πολλή τρέλλα! Ρε κάτσε φρόνιμα! Τίποτα.... ’λλη εγώ, είχα την φαεινή ιδέα να περάσω το μεσημέρι έξω στο γρασίδι. Έχασα ένα φουλάρι και τρεις σελίδες σημειώσεων. Ευτυχώς οι 2 από τις 3 σελίδες είχαν περισσότερα σκίτσα παρά λέξεις... 

Το απόγευμα, κατά τις 4, έκανα επιτέλους μπλουμ, που τόσο καιρό ζήτούσα. Μπλουμ, γίναμε παπάκια, στα τέσσερα λεπτά που χρειαστήκαμε για να πάρουμε καφέ. Τελικά δεν πήρα καφέ, θυμήθηκα ότι είχα ένα πακέτο να στείλω. Στο ταχυδρομείο ξέχασα τον Ταχυδρομικό Κώδικα... Ή μάλλον το τελευταίο του φηψίο. 1 ή 2; Και στο τηλέφωνο δεν απαντούσε κανένας. Δεν το ρίσκαρα, σίγουρα θα έχανα, και σε δέκα μέρες θα μου το επέστρεφαν το πακέτο. Το στέλλω αύριο.

’τε, καληνύχτα σας. Είμαι λίγο πτωματέξ. Σαν την Τερέζα που είναι τώρα Τέζα. Δευτέρα νύχτα, βλέπετε...

Μμμμμάκια σας! Όνειρα γλυκά!