Κόκκινη κλωστή δεμένη

στην ανέμη τυλιγμένη.

Δως της κλότσο να γυρίσει,

παραμύθι ν΄ αρχινήσει….

Ο ΧΑΖΟΣ ΛΑΤΟΜΟΣ

(Παραμύθι από τη Γαλλία)

Ένας λατόμος, κουρασμένος από τη σκληρή δουλειά του, έλεγε: «Τι κουραστική που είναι η δουλειά μου! Κάθε άλλος άνθρωπος είναι πιο τυχερός από μένα!». Ένα καλό τζίνι τον άκουσε και τον ρώτησε: «Τι θα επιθυμούσες; Πες μου. Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου και θέλω να σε ευχαριστήσω!»

Ο λατόμος ζήτησε χαρούμενος πλούτη και το τζίνι του τα έδωσε. Έπειτα σκέφτηκε ότι ήταν πιο σπουδαίο να γίνει αυτοκράτορας και το τζίνι εκπλήρωσε κι αυτή την επιθυμία του.

Ο άνθρωπος, όμως, που ακόμα ήταν ανικανοποίητος, είπε: «Ο ήλιος είναι δυνατός και με βασανίζει. Θέλω να πάρω τη θέση του». Και πραγματοποιήθηκε κι αυτό. Τότε, όμως, σκέφτηκε ότι τα σύννεφα σκοτείνιαζαν τον ουρανό και ζήτησε να γίνει σύννεφο. Ικανοποιημένος, έριξε καταιγίδα πάνω σ΄ ένα βράχο, αλλά αυτός ούτε που γρατσουνίστηκε.

Έτσι θέλησε να γίνει βουνό. Στη βάση όμως του βουνού είδε ένα λατόμο που έσπαγε σιγά σιγά το βράχο του.

«Αυτός ο άνθρωπος είναι στ΄ αλήθεια πολύ δυνατός αχ, πόσο τον ζηλεύω!», είπε ο ανόητος άνθρωπος-βουνό.

Το τζίνι αγανάκτησε που ήταν τόσο ανικανοποίητος και τον έκανε όπως ήταν πριν: λατόμο και μάλιστα χαζό!

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ, Εκδοτικός οίκος Π. Τραυλος