Περάσανε πάλι αρκετές νύχτες που δεν καληνυχτιστήκαμε με αγαπημένα τραγούδια.... Αυτή τη φορά, θα θυμηθούμε τους Κατσιμιχαίους πίσω στο 1992, με το δίσκο " Η μοναξιά του Σχοινοβάτη" και το καθόλου τυχαίο συναπάντημα στα όνειρα....

Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ, αν είναι τυχαίοι οι έρωτες που ζούμε, οι συμπάθειες, οι φιλίες αλλά και οι αντιπάθειες που τρέφουμε για συγκεκριμένους ανθρώπους; Μήπως είναι από πριν προγραμματισμένο ποιούς θα γνωρίσουμε και ποιούς θα αγαπήσουμε;

Ένιωσε κανείς, ότι αυτόν που αγαπάει, τον γνώρισε πριν στον κόσμο των ονείρων και των σκιών;

Έλα στ' όνειρό μου

Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς

Ψεύτικα τραγούδια με κυκλώνουνε
κλείνω τ' αυτιά, κλείνω τα μάτια
και ταξιδεύω μες στο φως άλλου καιρού
και γράφω τ' όνομά σου με το κόκκινο
το κόκκινο μελάνι της αγάπης
και είμ' εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού.

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς...

Καληνύχτα σε όσους πάνε να συναντήσουνε αγάπες στα όνειρα τους.Καλή συνέχεια σε όσους ξημερώνονται με τη σκέψη τους σε συγκεκριμένο άνθρωπο και καλημέρα σε όσους μόλις ξύπνησαν μαζί με -αλλά κα χωρίς - την αγκαλίτσα της αγάπης τους.