’λλο ένα τριήμερο φτάνει στο τέλος του. Πάει και η Δευτέρα του Κατακλυσμού! Α, ναι, αυτή είναι η κυπριακή λαϊκή ονομασία της Δευτέρας του Αγίου Πνεύματος.Εδώ, που είμαι τώρα πάντως μας κατέκλυσε για τα καλά. Βροχή βροχή βροχή βροχή βροχή! Γκρίζος ουρανός και πεζοδρόμια  σαν βρεγμένες γάτες. 

Πόσο θα ήθελα να ήμουν στην Κύπρο σήμερα. Καλά, κάθε Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, η Κύπρος ξεχνάει τις ανομβρίες και τα τοιαύτα, και μετατρέπεται σε ένα τρελό ριγκ νεροπόλεμου. Ο κόσμος κατακλύζει στις πισίνες και στις ακρογιαλιές.  

Όταν ήμασταν ακόμα παιδάκια, είχαμε έτοιμα από το Σάββατο τα νεροπίστολα, τα νερομπάλονα, και δεν κλείναμε μάτι την Κυριακή για να προλάβουμε τη Δεύτερα το πρωί να βρέξουμε τους υπόλοιπους.  Μια χρονιά, όχι και τόσο πολύ καιρό πριν, πήγαμε σε κάποιους οικογενειακούς φίλους σε ένα χωριουδάκι της Πάφου. Εκεί που κατοικεί η τρέλα δηλαδή, αφού στους διάφορους δρόμους του χωριού, ήταν μαζεμένος κόσμος και έβρεχε τα αυτοκίνητα. Και δεν μιλάμε μόνο για παιδιά, αλλά και ενήλικες! Με μουσικές δυνατές και πανηγύρια!   

Το έθιμο του αλληλοβρεξίματος, που καλά κρατεί, είναι ακόμα ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά. Φυσικά ποιο από αυτά τα παιδάκια, ήξερε / ξέρει ότι το έθιμο αυτό, είναι πανάρχαιο;

Για την ακρίβεια, έχει τις πρώτες ρίζες του στη λατρεία της αρχαίας πολιούχου της Κύπρου, της Παφίας Αφροδίτης. Στα Αφροδίσια και τα Αδώνια, γιορταζόταν με εξαιρετική λαμπρότητα η άνοιξη, η αναγέννηση της φύσης, που προμηνούσε τη γονιμότητα και την καρποφορία της γης, καθώς η Αφροδίτη έσμιγε με το νεαρό εραστή της. 

Οι γιορτές, που είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα με τις τελετές του καθαρμού, συνοδεύονταν από γλέντια, χορούς, τραγούδια, από αθλητικούς, ποιητικούς και μουσικούς αγώνες, όπου ο νικητής λάβαινε ανάλογο με την αξία του έπαθλο.Ο Κατακλυσμός  πανηγυρίζεται επί δυο ημέρες σε όλες τις παραθαλάσσιες πόλεις της Κύπρου, στην Πάφο, στη Λεμεσό, στη Λάρνακα,( πριν το 1974 στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο) κι αλλού, αρχίζοντας πάντα από την Κυριακή της Πεντηκοστής, που όλοι οι κάτοικοι από τα χωριά και τις μεσόγειες πολιτείες κατεβαίνουν στον «Αϊ-Γιαλό» για να παρευρεθούνε στις χαρούμενες ετήσιες αυτές γιορτές. Από το πρωί συνηθίζουν, για την καλή χρονιά, να αλληλοραντίζονται με νερό, μέσ' από καλαμένιους σωλήνες λεγόμενους πιτσίκλες, τραγουδώντας με γέλια και με αστεία. Το λαϊκό αυτό έθιμο συμβολίζει τον αγνισμό της ψυχής και του σώματος, όπως και την ανανέωση της ζωής με τον εμβαπτισμό του ανθρώπου στην καθαρτήρια δύναμη του ζώντος ύδατος, που οι αρχαίοι το θεωρούσαν στοιχείο θεϊκό… 

Και είπαμε, μπορεί στη Λευκωσία να μην έχουμε Θάλασσα και ο Πεδιαίος να μην είναι και ο πιο βαθύς παραπόταμος στον κόσμο, αλλά έχουμε πισίνες και καταστήματα για την αγορά νερομαχικών! Και στην ανάγκη, υπάρχουνε ακόμα κάποιοι ηρωικοί καλαμιώνες για όπλα από φυσικά υλικά!  

Ελπίζω να είχατε όμορφη αργία! Η δική μου έφτιαξε, τώρα με τις εικόνες από τα παλιά. Χμ, πάω να τηλεφωνήσω στα αδέρφια μου.

Φιλιά σας!

Η φωτογραφία είναι από τον χορευτικό διαγωνισμό που πραγματοποιείται στα πλαίσια των εορτασμών-έθιμο κι αυτό.Στο χορό των ποτηριών ο βρακάς έχει τοποθετημένα στο κεφάλι του δυο+  ποτήρια γεμάτα νερό, το ένα πάνω στο άλλο σα μια μονοκόμματη γυάλινη κολόνα, χωρίς να πέφτουν ούτε και να χύνεται απ' αυτά καμιά σταγόνα νερό, παρ' όλες τις στροφές και τις ζωηρές κινήσεις του χορευτή.