Το προηγούμενο ποστ μου αφορούσε ένα παραδεισένιο μέρος και το τωρινό ένα πρώην παραδεισένιο. Μια κόλαση πέρασαν χτες  οι κάτοικοι της Αττικής και αγωνία για την πυρκαγιά που ξέσπασε στην Πάρνηθα. Ξέρω πολύ καλά αυτό το πανέμορφο βουνό, αφού πολύ κοντα στον εθνικό δρυμό (στην αρχή του περίπου στους Θρακομακεδόνες) βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας, όπου η θεία μου είναι μοναχή. Το άγχος και η ταραχή που περάσαμε και για τη ζωή των μοναχών εκεί αλλά και το τι θα γίνει η γύρω περιοχή που φιλοξενεί τον εθνικό δρυμό. Δεν μένω καθόλου κοντά, θα μπορούσα να σκεφτώ ότι το θέμα δε με αφορά (ο Υμηττός είναι το πιο κοντινό βουνό σε μένα) αλλά το θέμα αυτό με αφορά κι εμένα αλλά και όλους τους Αθηναίους δυστυχώς. Και πρέπει να μας αφορά όταν αναλογιστούμε ότι το σύννεφο στάχτης κάλυψε σχεδόν όλο το νομό Αττικής και έφτασε μέχρι το σπίτι μου στην άλλη άκρη του λεκανοπεδίου η στάχτη και η μυρωδιά του καμμένου. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα και πολύ γιατί σκέφτηκα πως αυτό είναι το τέλος μας.Τα τελευταία χρόνια ζωής που μας απομένουν να ζήσουμε μέσα σε πλημμύρες, τρελούς καιρούς, καύσωνες, τρύπες όζοντος και καρκίνο στο φούλ, θάλασσες γεμάτες σκουπίδια και πλαστικά, τεράστια λειψυδρία (Θα πούμε το νερό νεράκι του χρόνου). ΣΚΑΤΑ ΖΩΗ ΔΗΛΑΔΗ ....................................

ΚΡΙΜΑ ΚΡΙΜΑ ΚΡΙΜΑ. Γιατι οι Έλληνες έχουμε το μειονέκτημα να ρίχνουμε αλλού τις ευθύνες και να λέμε ότι φταίνε οι άλλοι. Όμως όλοι έχουμε ευθύνη, για την πρόληψη κάποιων πραγμάτων, να μην επιδεινώνουμε την κατάσταση και να βοηθάμε όσο μπορούμε. Οι φωτιές δεν είναι πάντα εμπρησμοί.Το μεσογειακό κλίμα επειδή είναι πολύ ζεστό και το ρετσίνι από τα δέντρα πολύ ευφλεκτο, πιάνει εύκολα φωτιά.Επίσης τα κουκουνάρια εκτινάζονται με τη φωτιά και εξαπλώνεται πολύ γρήγορα σε άλλες περιοχές. Ποτέ δε θα καταφέρουμε να αποτρέψουμε τις πυρκαγιές αλλά αυτό που προέχει είναι να έχουμε επαρκείς δυνάμεις πυρόσβεσης. Τόσος κόσμος άνεργος είναι ας δωθούν κίνητα για το πυροσβεστικό σώμα κι αντί να αγοράζουμε όπλα και πυραύλους, ας πάρουμε κανα όχημα και αεροπλάνο.Και να κάνουμε και καμια αναδάσωση, αντί να χτίζουμε αυθαίρετα, που πέφτουν από καθιζήσεις του εδάφους (και καλά να πάθουμε)

Ο εθνικός δρυμός καταστράφηκε, όπως πάει να καταστραφεί από άγνοια, αδιαφορία και απληστία και το ΕΘΝΙΚΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΠΑΡΚΟ ΖΑΚΥΝΘΟΥ, όπως επανειλημμένα σε συζητήσεις στο φορουμ προσπαθώ να κινητοποιήσω όσους μπορώ. Για την Πάρνηθα είναι πολύ αργά, ας μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο και με άλλους θησαυρούς μας.