Καλό μήνα αδερφάκια μου!!! 

Είμαι πάααααααρα πολύ χαρούμενη! Ο προηγούμενος μήνας έκλεισε με ένα γεγονός που το περίμενα και το προετοίμαζα χρόνια και ο Ιούλιος με βρήκε να διασκεδάζω με καλή παρέα! 

Για να τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή, όταν αποφοίτησα το ’97 απ’ το λύκειο, είχα ένα όνειρο: στα 5 ή στα 10 χρόνια απ’ την αποφοίτησή μας να οργανώσω ένα  re-union.

Όπως καταλαβαίνετε, το πλήρωμα του χρόνου ήρθε φέτος, οι συγκυρίες ήταν με το μέρος μου, πράγμα που έκανε κάποιους παλιούς συμμαθητές να μου το ζητήσουν πριν καν τους το προτείνω εγώ!

 Έτσι, το Σάββατο 30 Ιουνίου, έγινε ένα πρώτο μικρό re-union για καφέ (που κατέληξε σε clubbing με όσους μπόρεσαν να ακολουθήσουν) , που οργανώθηκε σε μια βδομάδα! Δεν τους βρήκα όλους και δεν ήρθαν όσοι βρήκα, αλλά αυτοί που ήρθαν με έκαναν πολύ χαρούμενη και με στηρίζουν και με βοηθούν για να γίνει ένα «κανονικό» re-union με όλους!  

Ευχαριστώ πολύ όσους ήρθαν! Ελπίζω στα επόμενα, γιατί δε θα είναι ένα μόνο, να είμαστε όλοι και να περάσουμε ακόμα καλλίτερα!!! 

Θα ήθελα μέσω του blog αυτού, κι ελπίζω να μη θεωρηθεί διαφήμιση, να προσπαθήσω να βρω κι άλλους συμμαθητές μου που ίσως να μην έχουμε τα τηλέφωνά τους, Αυτοί μπορεί είτε να είναι μέλη στο Μουσικό Παράδεισό μας, αλλά ίσως και συγγενείς, φίλοι ή γνωστοί μελών της κοινώτητάς μας.

Λοιπόν, όσοι έχουν – ή όσοι γνωρίζουν κάποιον/α που να έχει -  αποφοιτήσει από το γυμνάσιο του Γ.Ζώη το ’94 και από το σχολείο που αναφέρεται στον τίτλο της καταχώρησης αυτής το ’97, ας επικοινωνήσουν μαζί μου με Π.Μ.!  

Ευχαριστώ πολύ!

Υ.Γ.

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα

πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα

 στις ίδιες τάξεις, στα ίδια θρανία

με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία

και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα

τα μαθητικά τα χρόνια ΔΕΝ τ' αλλάζω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...