Αν με ρωτήσεις πως τα πέρασα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ή απάντηση θα είναι...

Πονάει ο κώλος μου...

Όοοοχι, μην πάει ο νους στο κακό... (η στο καλό για μερικούς, γεια σου George Michael με τα τραγούδια σου...)

Παρασκευή Βράδυ έπαιζα σε έναν γάμο στην περιοχή του Ελληνικού, Χλιδή... τι πυροτεχνήματα, τι μπουφέδες, τι οι κυρίες με τις τουαλέτες τους, τι οι πενταόροφες τούρτες, τι που οι καλεσμένοι δεν έλεγαν να φύγουν, να σου ο γράφων να κάθεται 4 ώρες σε ένα σκαμπό να παίζει τσάμικα...

Σαββάτο βράδυ... Ταξιδάκι μέχρι την Χαλκίδα όπου έπαιξα σε μια γιορτή ούζου συνοδεύοντας γόνο γνωστής οικογενείας του νησιώτικού τραγουδιού, και όχι μόνο... το πρόγραμμα είχε επίσης σκυλοδημοτικό τραγουδιστή με τα του κλαρίνου του και λαϊκό πρόγραμμα... Σε όλα αυτά ποιός θα τυμπανοκρούσει; ο μαλάκας... ποιός άλλος?

Άντε πάλι 4 και κάτι ώρες σε ένα σκαμπό (το πιο άβολο και σκληρό σκαμπό για drums τύπου ποδηλάτου που έχω κάτσει ever...) να κοπανίεμαι άδικα για τα κακά και τ'άδικα...

ήρθε και έγινε ο απαλός πωπουδάκος μου σαν να έχει φάει 5000 ξυλιές από κατοχικό τάγμα του Αδόλφου...

Κυριακή ... Ξύπνησα στις 14.00, έφαγα, έκατσα internet, πήγα στη συγκέντρωση διαμαρτυρία για τα καμμένα δάση, βγήκαμε για μπυρίτσα με τους ΒΡΑΔΥΝΥ ΤΥΠΥ και μετά πάλι σπίτι...

Παρόλα αυτά ο κώλος μου πονάει ακόμα...