Έτσι με κρατάς…

Σαν να ‘μαι διάφανη…

Και μια με απογειώνεις…

Μια με προσγειώνεις…

Δεν φταις εσύ…δεν μου έταξες…ήξερα…

Νιώθω τόσο εύθραυστη

Και άλλες φορές τόσο δυνατή…

Περιμένω…

Δεν μου το ‘πες μα εγώ περιμένω,

Να κλείσεις το χέρι και να με κρατήσεις εκεί…

Μόνο εμένα…και όσο πάει…

Μα εσύ , έτσι με κρατάς..

Φοβάσαι…

Και εγώ ξέρω και σε δικαιολογώ που φοβάσαι…

Έτσι,  μια σε βρίσκω…μια σε ψάχνω…

Μα αν σε σκεφτώ…είσαι εκεί…

Δεν είναι σύμπτωση…

Μπορεί να είναι ουτοπία.

Νιώθω γαλήνη στον ήχο της φωνής σου

Μα και αναστάτωση…

Σε κοιτώ…

Μα η ματιά μου τι δηλώνει;

Ικεσία;

Απόγνωση;

Ερωτηματικό;

Παραίτηση;

Ίσως όλα!

Κρέμομαι από μια κουβέντα… 

Το τέλος;

Εγώ θα το δώσω το ξέρω…όταν κουραστώ…

Σκέφτομαι πως κουράστηκα.

Μα δεν θέλω να φύγω…

Γιατί παραμένω διάφανη και δεν γίνομαι αόρατη;

Γιατί δεν φεύγω; 

Όλα απο μια εικόνα... 

Γιατί και η δύναμη της εικόνας είναι εξίσου δυνατή με του λόγου...

Θέλει συναίσθημα, φαντασία και λίγο από τον καθένα μας...

Καλό Απόγευμα και Καλό ΣΚ!!!!