Μιά φορά και έναν καιρό σε ένα προάστιο του Liverpool ζούσε ο Paul. Ένας πιτσιρίκος από φτωχή οικογένεια που του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο, να ακούει ραδιόφωνο, να κάνει πλάκες και βόλτες με τους 3 φίλους του.

Δεν πολυγούσταρε το διάβασμα, έτσι συχνά την έκανε κοπάνα από το σχολείο. Κάποιο πρωινό περνώντας έξω από ένα μαγαζί με μουσικά όργανα πέφτει το μάτι του σε ένα περίεργο όργανο που ήταν στη βιτρίνα.

Μπαίνει μέσα και ρωτάει.

-Καλημέρα σας.

-Καλημερά μικρέ μου (ο πωλητής)

-Τι όργανο είναι αυτό εδώ?

-Μπάσσο

-Πω. πω... είναι πολύ όμορφο... Φαντάζομαι θα κοστίζει πολλά λεφτά.

-Είναι λίγο ακριβούτσικο η αλήθεια είναι αλλά είναι πολύ καλό μπάσσο με καταπληκτικό ήχο. (όλα αυτά στα Αγγλικά...)

-Μμμμ... (σκέφτεται λίγο). Θα ήθελα να το αγοράσω αλλά δεν έχω τα χρήματα... Θα μου το φυλάξετε δυο τρείς μέρες και αν δεν έρθω μέχρι τότε δώστε το...

-Ο.κ. Επειδή σε συμπάθησα θα το κάνουμε έτσι. Πώς σε λένε είπαμε?

-McCartney κύριε, Paul McCartney (μια μέρα μάλιστα θα γίνω και ser...)

Φεύγει ο Παυλίτος από το μαγαζί και με βήμα γοργό φτάνει σπίτι του, ανεβαίνει στο δωμάτιό του, βγάζει την γυάλινη σφαίρα από τη ντουλάπα και καλεί ένα πνεύμα.

Έρχεται το πνεύμα και τον ρωτάει.

Τι?

Τέλλλος....