Εσείς κάθε πόσο κάνετε ανακατατάξη αντικειμένων, χαρτιών κλπ; Τελευταία, κάνω συχνά. Αν είχα χρήματα, θα άλλαζα και τα έπιπλα. Και το χρώμα στους τοίχους. Και το πάτωμα.

Ίσως απλά να πρέπει να αλλάξω σπίτι! Όμως αν μ'ακολουθήσουν κι εκεί πράγματα αγαπημένα ή μισητά, δεν αλλάζει κάτι...

Όπως ένα ζευγάρι μαύρες μπότες που με ακολούθησαν σε αυτό το διαμέρισμα πριν δύο χρόνια, χωρίς να υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος. Απλά ήρθαν.

Και η αριστερή, έχει μείνει και χωρίς τακούνι.

Ένα περίεργο κράμα συναισθημάτων, αισθημάτων, δράσεων και αντιδράσεων τη μέρα που το τακούνι έμεινε όρθιο και εγώ προχώρησα χωρίς αυτό δέκα μέτρα πριν πάρω είδηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά....

Περνούσα το σκύριακο στον δικό μου.Κυριακή απόγευμα, προσκεκλημένοι με τον Ε σε ένα φίλο του για φαγητό. Όλη την ημέρα με είχε κουράσει για τα ρούχα που θα φορούσα. Ήθελε σώνει και καλά, εκείνη την ημέρα, να είμαι στην εντέλεια!

Φυσικά, δεν σκέφτηκε καθόλου τον παράγοντα του απρόσμενου. Και ας ήμασταν μαζί ήδη δύο χρόνια.

Ετοιμαστήκαμε, με χίλια ζόρια πείστηκα να φορέσω τις κομψές μου μαύρες μπότες και φύγαμε για το δείπνο... Κατεβήκαμε το λόφο, στην κορφή του οποίου είχε καταφέρει να βρει διαμέρισμα, περπατήσαμε ως τη στάση, πήραμε το τραμ, μισή ώρα αργότερα κατεβήκαμε για να περπατήσουμε άλλα δεκαπέντε λεπτά.

Λίγα μέτρα πριν το σπίτι του φίλου του, αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά με την αριστερή μπότα. Είναι περίεργα άβολη. Πιο άβολη από ότι συνήθως δηλαδή μιας και το πόδι μου έκανε έξτρα προσπάθεια να μένει στον αέρα.

Μηχανικά έστρεψα το κεφάλι προς τα πίσω... Ένα τακούνι μας έκανε τσα! στα δέκα μέτρα... Όρθιο, περήφανο σχεδόν γελοίο, σχεδόν θρασύ. Αν είχε γλώσσα θα μας την έδειχνε, και αν μπορούσε να γελάσει, θα ακουγότανε δυνατά και τρελλά...

Ο Ε τα έχασε, άρχισε να λέει να γυρίσουμε πίσω!

- Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω άλλες 2 ώρες πήγαινέλα διαδρομή, διότι μου βγήκε το τακούνι. Λες να δοκιμάσω να το βγάλω και από τη δεξιά;

- Τρελλάθηκες κορίτσι μου; Θα πας στο σπίτι του φίλου μου, χωρίς τακούνι;

- Προτιμάς να πάω ξυπόλυτη;

- Πως θα περπατάς;

-Εδώ θες να πάμε πίσω για να αλλάξω! Να βγω ολόκληρο το βουνό πάλι! Α και μη ξεχνάς ότι τα αθλητικά μου δεν πάνε με αυτά τα ρούχα!

- Δεν έφερες άλλα παπούτσια;

- Αστειεύεσαι που θα κουβαλώ για ένα Σκύριακο, περισσότερα από 2 ζευγάρια παπούτσια μαζί μου!

-Και τί θα κάνεις τώρα;

-Θα το παίξω Σταχτοπούτα, που δεν αναζητά ούτε πρίγκηπα ούτε γοβάκι! Ούτε καν τακούνι! Θα περπατήσω όπως να ΄ναι και σιγά! Σε ενδιαφέρει και πολύ αν γίνω εγώ ρόμπα;

-Ε.....

-Θα τους το πω να γελάσουμε και τέλος! ’ντε!

Έτσι κι έγινε! Περάσαμε υπέροχα, εγώ περπατούσα όσο πιο αέρινα μπορούσα, με την αριστερή πατούσα σχεδόν μετέωρη.

Δεν διόρθωσα ποτέ τη συγκεκριμένη μπότα. Ίσως να την κρατώ και απόδειξη για τη γελοιότητα εκείνης της μέρας. ή εκείνο το ξημέρωμα που τις έβγαλα για να περπατήσω στο χίονι...Με απόλυτα λογικό γιατί και τότε, που πάλι κανένας δεν θα καταλάβει....

Σήμερα το πρωί τη διόρθωσε ο τσαγκάρης και την έδωσα στον κάδο παλιών ρούχων και υποδημάτων του Ε.Σ.

Όλο και κάποιο άλλο κορίτσι θα ζήσει πολλά με αυτές τις μπότες! Σε μια ακόμα παρωδία του "Μάγου του Οζ"...