Σχόλια

EVAGGELIASAKELLARIOU: Kαλησπέρα, CHE-Kωνσταντίνε. Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με υπέροχα τραγούδια με πολύ καλές ιστορίες για το καθένα. Ευχαριστώ που τη μοιράστηκες μαζί μας.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Kαλησπέρα, Orfeus. Όσο δύσκολο είναι ο Μ' Αγαπάς και η Σ' Αγαπώ να ενωθούν σε ένα, άλλο τόσο δύσκολος είναι ο χωρισμός. Ευχαριστώ για το άρθρο σου και τα τρομερά τραγούδια που το συνοδεύουν.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Kαλησπέρα, story teller. Πάλι διαμάντια έβαλες στο άρθρο σου. Ευχαριστώ.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Καλησπέρα, Orfeus-Γιώργο. Ευχαριστώ για το άρθρο σου, αλλά θα προτιμούσα αντί να γράφεις: "Ευχαριστώ για την ανάγνωση.", να γράψεις: "Ευχαριστώ για την ακρόαση". Τόσα πολλά τραγούδια για την αγάπη και τον έρωτα που να χωρέσουν σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο. Κάθε τραγούδι και μια μικρή ιστορία, που υμνεί την αγάπη, την έλξη και τον έρωτα. Να είσαι πάντα καλά και να γράφεις τόσο ενδιαφέροντα πράγματα.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Kαλησπέρα, CHE-Κωνσταντίνε. Είναι πραγματικά όμορφο ένα τραγούδι του 1930-1931 να εξακολουθεί να γνωρίζει επιτυχία μέχρι τις μέρες μας.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Καλησπέρα, Στέφανε. Κατατοπιστικότατο άρθρο για αρχάριους και όχι μόνο για αυτούς.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Kαλησπέρα, Orfeus-Γιώργο. Έχεις δίκαιο όταν γράφεις: Για ποιους είναι θλιβερό. Για μας ή για αυτούς; Η αυτοκτονία από μόνη της είναι θλιβερή και είναι θέμα μεγάλης συζήτησης, η οποία δεν είναι για το μουσικό παράδεισο μας. Οι αυτόχειρες είχαν διάφορα θέματα είτε με τον εαυτό τους είτε με το κοινωνικό περίγυρο τους. Ευχαριστούμε για το όμορφο άρθρο σου και τις μουσικές αναμνήσεις των τραγουδιών, που έντυσαν το κείμενο σου.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Καλησπέρα, CHE- Κωνσταντίνε. Μεστό άρθρο (όπως πάντα άλλωστε), και οι στίχοι του Dream on λυρικοί. Μου αρέσει πολύ η εισαγωγή του άρθρου σου, η οποία, με άλλα λόγια, σε παροτρύνει να μη σταματάς να ονειρεύεσαι.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Καλησπέρα. Ακόμα και στα χειρότερα μουσικά κομμάτια των κορυφαίων μπαντών, είσαι κορυφαίος επιστήμων του rock.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Καλησπέρα, CHE- Κωνσταντίνε. Θα συμφωνήσω με τον Orfeus ότι ο τίτλος της συνέντευξης είναι όλα τα λεφτά. Αυτή η συνέντευξη είναι αποτέλεσμα συνεργασίας αρκετών ανθρώπων και είσαι εσύ που της έδωσες σάρκα και οστά. Εκείνο που εξέπληξε ευχάριστα είναι η ιστορία του τραγουδιού: "Το φόρεμα". Δύο γυναίκες με διαφορά τριάντα χρόνων φορούσαν το ίδιο ακριβώς φόρεμα. Κατά τη γνώμη μου, οι δύο γυναίκες είχαν το ίδιο γούστο και άποψη για τη μόδα και ότι η ιστορία της μόδας επαναλαμβάνεται. Όσον αφορά το Θοδωρή Γκόνη μπορείς να γράψεις ένα κατεβατό εγκωμιαστικά λόγια για ένα τόσο πολυτάλαντο άνθρωπο.