Σχόλια

costaspanag:

Συμπληρωματικά στοιχεία:

 Ορφανός από πατέρα από πολύ μικρός, έκανε διάφορες εργασίες για να βοηθήσει την οικογένειά του. Στα χτήματα, στα αμπέλια, στα περιβόλια, στις ελιές, στα ελαιοτριβεία... Ένα διάστημα εργάστηκε σαν τσαγκάρης και τελικά σαν αμαξάς. Είχε μια αδελφή, που έγινε καθηγήτρια Γαλλικών.

Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα αλλά επισκεπτόταν τακτικά τα Φιλιατρά. Έγινε γρήγορα ξακουστός, είχε δικό του συγκρότημα, τραγουδούσε σε διάφορα Αθηναικά κέντρα και γύριζε την επαρχία. Διάλεγε τραγούδια που τον άγγιζαν και του άρεσαν και έγραφε τραγούδια από αληθινά γεγονότα.  Έγραψε και γραμμοφώνησε «εκατοντάδες» τραγούδια. Επίσης πουλούσε στίχους που έγραφε. Είχε συμβόλαια με τις εταιρείες Columbia και Odeon. Οι δίσκοι του μεταδίδονταν από το ραδιόφωνο, γίνονταν εμπορικές επιτυχίες και ακούγονταν και από Έλληνες μετανάστες. Σε κάποιους  δίσκους του (πχ. Φιλιατρινούλα) αναφέρεται άλλος σαν στιχουργός (όπως συνηθιζόταν, για λόγους οικονομικούς).

Tον Φεβρουάριο 1938 o τότε πρωθυπουργός  Ιωάννης Μεταξάς τον πήρε μαζί του σε επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη, όπου τραγούδησε μανέδες και καταχειροκροτήθηκε.

Ήταν γεροδεμένος, με ξανθά σγουρά μαλλιά και γαλανά μάτια, φωτεινό μέτωπο και ωραίο παράστημα. Ευγενικός,  καλόκαρδος, γελαστός, καλλιεργημένος, ευαίσθητος, πονόψυχος, αγαπητός σε όλους.

Είχε αδυναμία στο ωραίο φύλο, που φαίνεται και στους στίχους πολλών τραγουδιών του και ήταν συνεχώς ερωτευμένος. Πολλά τραγούδια του τα έγραψε για κοπέλες που ερωτεύτηκε.

Ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε μια Τριπολιτσιώτισσα που της έγραψε και τραγούδι αλλά σε λίγα χρόνια χώρισαν. Ξαναπαντρεύτηκε αργότερα και απέκτησε δύο κόρες, την Κατερίνα και την Παναγιώτα, που όταν πέθανε ήταν μόλις 1 έτους και 3 μηνών αντίστοιχα.

Τα τελευταία χρόνια της σύντομης ζωής του η φτώχεια, η πτώση των πωλήσεων των δίσκων του και μια ερωτική απογοήτευση τον οδήγησαν σε κατάθλιψη και τό’ριξε στο κρασί. Η υγεία του άρχισε να κλονίζεται. Εισήχθη στο Λαικό Νοσοκομείο και σε λίγες μέρες πέθανε.

Δίσκοι του υπάρχουν ακόμα, σε σπίτια και ιδιωτικές συλλογές. Ανατυπώσεις  δίσκων του έγιναν το 1975 (Ρεμπέτικη Ιστορία 1 & 2, - μόνο 2 τραγούδια-). Επίσης το 1983  («Οι μεγάλοι του Δημοτικού τραγουδιού» Νο 6 & 7 -28  τραγούδια-), με πρωτοβουλία του συλλέκτη Δημ.Ράνιου.

40 χρόνια μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε το βιβλίο: Κώστα Χ. Καραμπάτσου «Δημ. Περδικόπουλος - Ο μεγάλος του Δημοτικού τραγουδιού. Το έργο, η ζωή, η εποχή, τα τραγούδια του» Εκδόσεις «Αλφειός» Αθήνα 1992.

Στο βιβλίο αυτό δημοσιεύεται και πιστοποιητικό του Δήμου Φιλιατρών με χρονολογία γέννησης το 1909, οπότε το 1952 που πέθανε ήταν 43 χρονών και η χρονιά που ήρθε 20χρονος στην Αθήνα και γραμμοφώνησε τον πρώτο του δίσκο είναι το 1929.

 

costaspanag:

Ευχαριστούμε για την ωραία και λεπτομερή παρουσίαση, Ιουλία.

Η μουσική και τα τραγούδια του Μίκη είναι έντονα συνδεδεμένη με δυνατές συγκινήσεις από τις δεκαετίες του 60 & 70, που μένουν ζωντανές στη μνήμη. Από τα φοιτητικά χρόνια, που τα τραγουδούσαμε και τα παίζαμε σε παρέες και στις εκδρομές, από τα μαύρα χρόνια της χούντας μετά, που τα ακούγαμε κρυφά από ξένους σταθμούς, σιγά, για να μην ακουστούν απ'έξω και μας πιάσουν ...

Πληθωρικό ταλέντο, ακούραστος, απτόητος, ανεξάντλητος, είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος εν ζωή Έλληνας συνθέτης. Εκτός των άλλων, έφερε σε επαφή με τα ευρύτερα λαικά στρώματα την ποίηση μεγάλων ποιητών και έκανε γνωστή  τη μικρή μας χώρα στα πέρατα της γής.

costaspanag:

Κώστα χαίρομαι που ενδιαφέρεσαι κι εσύ για τον σπουδαίο αλλά αδικημένο αυτόν τραγουδιστή, σε συγκινεί, τραγουδάς και παίζεις τα τραγούδια του και βρήκες σ'αυτό το αφιέρωμα κάποια ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία γι αυτόν.

Σε ευχαριστώ για τα καλά και ευγενικά σου λόγια, που έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι προέρχονται από  επαγγελματία μουσικό με τη δική σου κατάρτιση και πείρα. Καλή χρονιά και σε σένα.

costaspanag:

Ήδη χάρη στον vanadr επικοινώνησα με την κόρη του Περδικόπουλου, η οποία προθυμοποιήθηκε να μου δώσει όλες τις συμπληρωματικές πληροφορίες για τον πατέρα της. Θα επανέλθω λοιπόν με περισσότερα στοιχεία "από πρώτο χέρι" εν καιρώ.

costaspanag:

Και βέβαια θα με ενδιέφερε! Σας στέλνω σχετικό προσωπικό μήνυμα.

Σας ευχαριστώ για το σχόλιο, ήδη μάθαμε από εσάς ότι ο Περδικόπουλος έχει κόρη.

costaspanag:

Επίσης αντικαθιστώ το βιντεάκι του τραγουδιού "Πολίτισσα", που παραλήφθηκε εκ παραδρομής από το άρθρο.

Πολίτισσα (Τσιτσάνη) Περδικόπουλος &Τσιτσάνης, 1938

costaspanag:

Σε ευχαριστώ Στέφανε. Καλή Χρονιά και σε σένα.

Τα πολλά "κολλάζ" ήταν αναπόφευκτα, γιατί τα μόνα στοιχεία που υπάρχουν για τον Περδικόπουλο είναι κυρίως τα τραγούδια του, από τα οποία έκανα προσεκτική επιλογή, που επεκτάθηκε με συνέχιση της έρευνας κατά το διάστημα που μεσολάβησε από την υποβολή(3/7/13) μέχρι τη δημοσίευση.

costaspanag:

Το βιντεάκι με το τραγούδι "Μια μικρή Φιλιατρινούλα" που παρέθεσα στο άρθρο δεν υπάρχει πλέον. Το αντικαθιστώ:

Μια μικρή Φιλιατρινούλα (Καλαματιανό) παραδοσιακό, Περδικόπουλος, κλαρίνο ο Νίκος Καρακώστας

costaspanag:

Το ενδιαφέρον μου για τον Περδικόπουλο χρονολογείται από καιρό. Ήθελα να μάθω γι αυτόν γιατί  με συγκινεί η φωνή του, έφυγε πρόωρα και δεν υπάρχουν διαθέσιμες πολλές πληροφορίες.

 Ήταν συμπατριώτης μου και ακούσματα από κάποια τραγούδια του με είχαν συγκινήσει ήδη από τα παιδικά μου χρόνια. Ανακατεμένα με μακρινές νοσταλγικές αναμνήσεις από την αχλύ της Μεσσηνίας, τη θαλασσινή αύρα και το άρωμα των κατιφέδων.

Συμπληρώνω στο άρθρο / αφιέρωμα:

Πρόκειται για πραγματικά σημαντικό τραγουδιστή, με καθαρή, ανεπιτήδευτη φωνή και θαυμαστή τεχνική, που μπορούσε να ερμηνεύσει πολλά είδη τραγουδιού.

Το «αηδόνι των Φιλιατρών», που «σημάδεψε» τη δισκογραφία από τη δεκαετία του ‘30 μέχρι και την αρχή της δεκαετίας του ’50 και σφράγισε με την αισθαντική φωνή του τους πρώτους δίσκους του Τσιτσάνη, αγωνιζόταν για τον επιούσιο σε ταβέρνες, γάμους, γλέντια και πανηγύρια. Καμμία σχέση με κάποιους σημερινούς φανταχτερούς τραγουδιστές!

Στο τραγούδι του "Σιγά αμαξά την άμαξα" πρωτογράφτηκε σε δίσκο η γλυκιά πενιά του Τσιτσάνη. Τα ποσοστά του δίσκου μοιράζονταν εξ ίσου και στους δύο. Τη συνεργασία τους σφραγίζει το επιφώνημα του Περδικόπουλου «Γειά σου Τσιτσάνη μου με το μπουζούκι σου!» και του Τσιτσάνη «Γειά σου Μητσάκη Περδικόπουλε!»

Η κλίση του για το τραγούδι εκδηλώθηκε από νωρίς. Ήρθε στην Αθήνα 20χρονος το 1934 και ήδη τον Ιούνιο του ίδιου έτους γραμμοφωνήθηκε ο πρώτος του δίσκος, με δύο μανέδες, που έκανε αίσθηση.

Δεν είναι τυχαίο που μ' αυτόν συνεργάστηκε ο Τσιτσάνης, ο Παπαιωάννου, ο Σκαρβέλης, ο Ροβερτάκης, ο Κλουβάτος και τόσοι άλλοι.

Συνεργάστηκε επίσης με σπουδαίους παραδοσιακούς καλλιτέχνες (Γεωργία Μηττάκη,  Γιώργο Παπασιδέρη,  Κώστα Ρούκουνα, Ρίτα Αμπατζή, Νίκο Καρακώστα, Γιώργο Ανεστόπουλο κ.ά.), σε κέντρα, σε πανηγύρια και στη δισκογραφία.

Ευγενικός, καλόψυχος, αλτρουιστής, καλός οικογενειάρχης, ποτέ δεν ακούστηκε κάτι αρνητικό γι αυτόν.

Πέθανε από λοίμωξη, στην ακμή της καριέρας του, ενώ είχε σίγουρα πολλά ακόμα να προσφέρει. Φτωχός και όχι αναγνωρισμένος και δικαιωμένος, αφήνοντας όμως πίσω του δίσκους που πάντα θα συγκινούν.

 

Μερικά ακόμα επιλεγμένα τραγούδια:

Στον κόσμο θα γλεντώ (Περδικόπουλου) 1938 «...Προτού περάσει ο καιρός κι η νιότη του πια σβήσει...»

 

Μαγδαληνή (Kαλαματιανό), μουσική Περδικόπουλου, στίχοι Δ. Τσακίρη, 1936

 

Πέντε λεβέντες είμαστε (τσάμικο), με τον περίφημο Νίκο Καρακώστα στο κλαρίνο, --όπως και στο «Μια μικρή Φιλιατρινούλα»-.  Επιφώνημα Περδικόπουλου: Όπα! Γειά σου Καρακώστα μου! 

Εγώ στη βρύση καρτερώ (Καλαματιανό) Περδικόπουλου, κλαρίνο Ν. Καρακός, 1947

 

Νεράιδα είσαι μάτια μου (μπάλος) παραδοσιακό νησιώτικο, 1949

 

Αργυρούλα μου (συρτό), κλαρίνο Γιώργος Ανεστόπουλος, 1947

 

Απάνω σε μια λεμονιά –Να ζήσεις Ελενάκι μου- (Καλαματιανό) Περδικόπουλος, Ανεστόπουλος, 1947

 

Από σένα τί ζηλεύω (χασάπικο) από τα πρώτα τραγούδια του Τσιτσάνη, Περδικόπουλος, μπουζούκι Τσιτσάνης, 1938

 

Μάνα μ’ εχτές το βράδυ –Το μελαχρινό - (Καλαματιανό) Περδικόπουλος, 1940

 

Οι κάμποι πρασινίσανε (Καλαματιανό) Περδικόπουλος, μπουζούκι Τσιτσάνης.

Επιφώνημα Τσιτσάνη: Γειά σου Περδικόπουλε!

 

48 χιλιάρικα (Καλαματιανό) Κώστα Σκαρβέλη, 1937

 

Στο γλυκοχάραμα (λαικό βαλς) Σπύρου Περιστέρη, σε στίχους Ζακ Ιακωβίδη & Μίνωα Μάτσα, Περδικόπουλος & Γιώργος Μανησαλής, 1947

 

Mανές ουσάκ –Σβήστηκαν οι ελπίδες μου κι όλα τα όνειρά μου - (ήχος Α΄-δρόμος Ουσάκ-) Περδικόπουλος (μόλις 20χρονος, από τους πρώτους του δίσκους) βιολί Δημήτρης Μανησαλής & ούτι, 1934. Επιφώνημα: Γειά σου Μήτσο μου, αηδόνι των Φιλιατρών! Γειά σου και σένα Μανησαλή μου, με το βιολάκι σου!

Δυο χρόνια τώρα σ’αγαπώ (χασάπικο) από τα πρώτα τραγούδια του Τσιτσάνη, Περδικόπουλος & Τσιτσάνης, 1938

Πάνε τα λεφτά μου (χασάπικο) Τσιτσάνη, σε στίχους Περδικόπουλου, Περδικόπουλος, Στελλάκης Περπινιάδης, Τσιτσάνης, 1939

 

Όμπι όμπι μπι – Η παλιοτρεχαντήρα- (παραδοσιακό των σφουγγαράδων) Περδικόπουλος, Απόστολος Χατζηχρήστος, Μάρκος Βαμβακάρης, 1940. «..Μέτρα κουλαουζέρη μου καλά τα μανταρόλια, γιατί βουτώ στη θάλασσα σαρανταπέντε χρόνια...».

 

Ο ξενιτεμένος (ζειμπέκικο) Νίκου Λογοθέτη), 1948

Aπ’το στενό σοκάκι σου (ζειμπέκικο) μουσική & στίχοι Περδικόπουλου, 1939

 

Τσερκέζα -Τα τσιγγάνικά σου μάτια- (χασάπικο) Περδικόπουλου, 1938

 

Η δική σου ομορφιά (συρτό) Περδικόπουλου, 1949

 

Πες μου Μαρίτσα μου γιατί (Καλαματιανό) Γρηγόρη Ασίκη, 1950

 

Αμαξά μου κάνε στράκες (Καλαματιανό) Θανάση Μπουρλιάσκου (του βιολιστή που γνώρισε τον Τσιτσάνη στον Περδικόπουλο) Περδικόπουλος, Τάκης Μπίνης, Γιάννης Σταμούλης «Μπιρ Αλλάχ», Ευαγγελία Μαρκοπούλου, 1950. (Μοιάζει με τα «Πεταλάκια» του Χιώτη, της ίδιας εποχής)

 

Και ένα από τα πρώτα -και ωραιότερα- τραγούδια του Τσιτσάνη, στην 1η του εκτέλεση: Όλα τά’χω βαρεθεί –Είμαι παιδάκι με ψυχή- (χασάπικο) Περδικόπουλος & Τσιτσάνης, 1937

 

costaspanag:

Συγχαρητήρια Φαίδων!

Διάβασα (ή σωστότερα μελέτησα) με πολύ ενδιαφέρον και το 2ο μέρος - και ξαναδιάβασα το 1ο- του εκτεταμένου και λεπτομερέστατου αυτού άρθρου για έναν από τους μεγαλύτερους και αξέχαστους δημιουργούς και "δασκάλους" του λαικού μας τραγουδιού.

Το πάντα επίκαιρο τραγούδι του "Συννεφιασμένη Κυριακή" εκφράζει τα πάθη του λαού μας, που δοκιμάζεται και σήμερα.

Όπως το παίζει και τραγουδά ο ίδιος, στο "Χάραμα", όπου πρόλαβα και είχα την τύχη να τον δώ και να τον ακούσω: