Σχόλια

Ο ποιητής Γιώργος Μητσάκης

Kαλημέρα Γιάννη, χρόνια πολλά και σε σένα. Όπως βλέπεις, στις πηγές μου είχα και το δικό σου άρθρο "Οι μεγάλοι δημιουργοί του λαικού: Γιώργος Μητσάκης". Εδώ παρουσιάζω μια άλλη πλευρά του, του ποιητή. Όσα και να γραφτούν γιαυτόν τον γίγαντα της λαικής μας μουσικής, θα είναι λίγα. Όπως γράφεις κι εσύ, "θα είναι ανάμεσά μας με τα τραγούδια του για πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια ακόμα".

Πασχάλης: Tα ιντερνετικά ραδιόφωνα μου θυμίζουν τους ραδιοπειρατές του '60!

Συγχαρητήρια και ευχαριστίες στον Deos και στο Musicheaven για την πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική αυτή συνέντευξη. Τη διάβασα με πολύ ενδιαφέρον και συγκίνηση, «ρουφώντας» κυριολεκτικά την κάθε της λέξη. Και θα την ξαναδιαβάσω πολλές φορές.

Ο Πασχάλης είναι ένας πολύ αγαπητός τραγουδιστής της γενιάς μου, αλλά και των επόμενων γενεών και το όνομά του είναι συνυφασμένο με την ιστορία της ελληνικής «ποπ» μουσικής. Πολυτάλαντος, με ταλέντο στο τραγούδι, τη μουσική, το στίχο, τη σύνθεση, ακόμα και στη ζωγραφική. Αυτοδίδακτος και αυτοδημιούργητος, ξεκίνησε σαν ερασιτέχνης και έφτασε με την αξία του στην κορυφή. Πρωτοπόρος, εισήγαγε τον ελληνικό στίχο στα τραγούδια της νεολαίας. Δεν αντέγραψε δουλικά, πιθηκίζοντας, τα ξένα πρότυπα, αλλά τα αφομοίωσε και τα προσάρμοσε στη δική μας πραγματικότητα. Φτωχόπαιδο, από πολυμελή οικογένεια οικοδόμου, γεννημένος σε πλίθινο σπίτι, σε μικρή επαρχιακή πόλη, έπεσε στη βιοπάλη από τα 14, αλλά ξενυχτούσε αγκαλιά με το ραδιόφωνο και από έφηβος μπήκε σε ερασιτεχνικά συγκροτήματα. Αληθινός, απλός, δραστήριος και αισιόδοξος, εξακολουθεί να είναι παρών, να μένει νέος και να κάνει όνειρα και σχέδια για το μέλλον.

Και μια παρατήρηση σαν ραδιοερασιτέχνης για το ιντερνετικό «ραδιόφωνο»: Δεν είναι «ράδιο», γιατί μεταδίδεται με σύρματα και όχι ασύρματα, με ραδιοκύματα (ερτζιανά).

Τραγούδια για τις μέρες της εβδομάδας στην ελληνική μουσική

Tί μου θύμισες Ευαγγελία! Στις αρχές της δεκαετίας του 70 προσπαθούσα στην Αγγλία να εξηγήσω τους στίχους της "Συννεφιασμένης Κυριακής", που άκουσαν από το μαγνητοφωνάκι μου. Το συνέκριναν με το "Monday -Monday" και  δεν μπορούσαν με τίποτα να καταλάβουν γιατί συνδέει την Κυριακή, την πιό χαρούμενη γι'αυτούς μέρα, με τόσο λυπητερούς στίχους και μουσική. Πού να μας καταλάβουν!

Το "Μonday-Monday" είναι χαρούμενο και μιλάει για το πρωί της Δευτέρας, σε αντίθεση με το βράδυ:

"Δευτέρα, Δευτέρα, τόσο καλή για μένα, Δευτέρα πρωί, ήταν ότι έλπιζα να είναι. Ώ, Δευτέρα πρωί, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι τη Δευτέρα το βράδυ θα είσαι ακόμα εδώ μαζί μου..."

H Άρτα και η μουσική της (1453 - 1821)

Aξιόλογη και ενδιαφέρουσα ερευνητική εργασία, με αγάπη στην παράδοση. Συγχαρητήρια!

Το καγκουρό του Ματιάμπα, το ελάφι του Νταλάρα και άλλες παρανοήσεις

Νομίζω ότι η παρανόηση οφείλεται στο "στρίμωγμα" 3 συλλαβών (στα- πέ -ρα) σε 2, με τονισμό στην πρώτη:

στάπ(ε)- ρα. Το στάπ-ρα ακούγεται σαν στ'άβρα, στ'Άδρα κλπ.

Το καγκουρό του Ματιάμπα, το ελάφι του Νταλάρα και άλλες παρανοήσεις

Όταν πρωτοάκουσα το τραγούδι του Σαββόπουλου 

"Να μας πάρεις μακριά, να μας πας στα πέρα μέρη", στην 1η του εκτέλεση από τον Σαββόπουλο,

νόμισα πως έλεγε "στ' αβρά μέρη". Όμως ένας φίλος επέμενε:"στ'άγρια μέρη"!

Ear Training και Transcribing

Διορθώνω την 1η λέξη του σχολίου μου: Ενδιαφέρον (έφαγα το ν!).

Προσθέτω: Εννοείται ότι η πρόχειρη μέθοδος που περιέγραψα είναι αυτοσχέδια.

Ear Training και Transcribing

Ενδιαφέρο, χρήσιμο και κατατοπιστικό άρθρο Γιώργο, ιδιαίτερα για εμάς τους ερασιτέχνες. Ευχαριστούμε!

Η ικανότητα να παίζεις ένα κομμάτι χωρίς παρτιτούρα, με το αυτί και κατόπιν να το γράφεις με νότες είναι πολύ σημαντική. Απαραίτητη ιδιαίτερα για τον ερασιτέχνη, αφού δεν είναι δυνατόν ή εύκολο να έχει παρτιτούρες για κάθε κομμάτι που τον ενδιαφέρει.  Δεν διδάσκεται (εκτός από το ντικτέ) στα Ωδεία, που χρησιμοποιούν έτοιμες παρτιτούρες.

Προσωπικά δεν έχω χρησιμοποιήσει ακόμα κάποιο τέτοιο (πολύ χρήσιμο!) πρόγραμμα, αν και έχω πληροφορηθεί την ύπαρξή του και το έχω στα υπόψιν.  Κάνω όμως κάτι παρόμοιο, με μολύβι και χαρτί, χωρίς κομπιούτερ:

Αφού ακούσω πολλές φορές το κομμάτι, παίζω με το αυτί τη βασική μελωδική γραμμή στο πιάνο τραγουδώντας την και γράφοντας στο χαρτί (χωρίς πεντάγραμμο) τον τίτλο του κομματιού, τον ρυθμό, το  κλάσμα (πχ. 5/8) και τις νότες που παίζω, με τα ονόματά τους (π.χ. fa, sol, sol#, la κλπ. καθώς και τις παύσεις). Χωρίζω με κατακόρυφες γραμμές (διαστολές) τα μέτρα και μετά σημειώνω κάτω από τις νότες τις χρονικές αξίες τους, όπως στο πεντάγραμμο. Πάνω από τις νότες γράφω τα ονόματα των συγχορδιών, αφού τις παίξω με το αυτί (π.χ. A, G, Fm, E7 κ.ο.κ.).

Τέλος τα μεταφέρω όλα αυτά σε χαρτί με πεντάγραμμο (πάντα με μολύβι, για να είναι εύκολες οι διορθώσεις) και πλέον έχω την επιθυμητή παρτιτούρα.

Ο τραγουδιστής που “ανέδειξε” τον Τσιτσάνη, μα αδικήθηκε από την ιστορία

Πηγές για τα συμπληρωματικά στοιχεία ήταν η προσωπική μου επικοινωνία με την πρωτότοκη κόρη του Περδικόπουλου Κα Καίτη και το βιβλίο του Κ. Καραμπάτσου.

Το καγκουρό του Ματιάμπα, το ελάφι του Νταλάρα και άλλες παρανοήσεις

Όταν μικρός άκουγα το παραδοσιακό τραγούδι "Ωραία Αιγιώτισσα", νόμιζα πως έλεγε "σαν κότες (!) εμαλώνανε, η μάνα σου κι η θειά σου".

Όμως το "ακώ (=ακούω) και σε μαλώνανε" δεν έχει σχέση με...κότες!.

Κάποιοι το θέλουν... "αργώ και σε μαλώνανε".

Τέλος κάποιοι κάνουν την ωραία κόρη από το Αίγιο  ...Αιγαιώτισσα (από το Αιγαίο!).