Σχόλια

falimento: Θερμά συγχαρητήρια για αυτό το υπέροχο άρθρο που αναφέρεται σε αυτόν τον μέγιστο καλλιτέχνη. Σε έναν άνθρωπο που καθιέρωσε ένα μέχρι τότε παραγκωνισμένο όργανο στη συνείδηση του λαού.
Στο τέλος της ανάγνωσης με έπιασε ρίγη συγκίνησης...

Σημαντικός καλλιτέχνης είναι και ο γιος του Στέλιος. Καταπληκτικός μπουζουκτσής με μουσική οξυδέρκεια. Επιλέγει να απέχει από τη show business γιατί είναι και αυτός αυθεντικός ρεμπέτης. Αξίζει να τον ακούσετε...

Δεν είμαι φανατικός του ρεμπέτικου, ούτε ο ίδιος ασχολούμαι ιδιαίτερα. Καμμιά φορά όμως αναρωτιέμαι πώς σημερινοί καλλιτέχνες τραγουδούν ρεμπέτικα άσματα με τέτοια ευκολία, βγαίνοντας στη σκηνή με το Prada και το λαμέ πουκαμισάκι και μες στη τρελή χαρά.
Ο Βαμβακάρης ήταν μες στη μαστούρα και στη στεναχώρια και έγραφε τα κομμάτια. Πόναγε, έβγαζε το απόσταγμα της ψυχής του με τη μουσική και το τραγούδι. Το μπουζούκι ήταν το όχημα για να εκφράσει τα μύχια του συναισθήματα. Για αυτό και λέμε "Βαμβακάρης", "Τσιτσάνης", "Χιώτης".

Γιατί η μουσική τους ήταν το είδωλο της ζωής τους...

falimento: Bγάλτη, βγάλτη! Μεγάλωσα πια! :-p

falimento: Μεγαλώνω ...μικραίνοντας!

Να 'σαι καλά Πηγή!

falimento: Ήδη Σταύρο εκτυπώθηκε και έγινε μέρος της συλλογής από πολύτιμα έγγραφα, που μου έχει χαρίσει το M/H... Κάθε μέρα, το ρητό και το απόφθεγμα ηχούνε στα αυτιά μου:
"Εν οίδα ότι ουδέν οίδα" και "όσο ζω μαθαίνω"...

Να'σαι καλά!

falimento: Mπράβο και από εμένα Πάυλο για το άρθρο. Θίγονται αλήθειες και πραγματικές καταστάσεις με γλαφυρότητα και παραστατικότητα.

Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου, να επισημάνω την κατρακύλα που έχει πάρει ο πραγματικός Έρωτας στη σημερινή ζωή. Ο βομβαρδισμός του σεξ (σε όλες του τις εκφάνσεις και όχι απλά η καθεαυτή πράξη), τα πρότυπα του ιδανικού άντρα και της ιδεότυπης γυναίκας, η στάση-συμπεριφορά μας απέναντι στο σεξ, η εμφάνιση μας, τα ρούχα κτλ. είναι διάχυτα καθημερινά στοιχεία που μας επιβάλλονται από έξωθεν "κέντρα αποφάσεως".

Δεν θα ξεχάσω χθες, που άνοιξα το χαζοκούτι μετά από καιρό και είδα έναν "κύριο" (τρόπος του λέγειν), ο οποίος έκανε μνεία για έναν και μία ηθοποιό αντιστοίχως, οι οποίοι ανακηρύχθηκαν sex symbols της χρονιάς για το 2005... Τραγικές αναφορές, με τρομερό αντίκτυπο στη κοινωνία.

Συνειδητοποιήστε πόσοι νέοι τρέχουμε ξοπίσω, επηρεασμένοι από αυτές τις δηλώσεις, προσπαθώντας να ταυτιστούμε, με τα αντίστοιχα "σύμβολα". Μεταμορφώνουμε την εμφάνιση μας, προσπαθούμε να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας, βρισκόμαστε σε μια διαρκή, αέναη κριτική του εαυτού μας. Η μη επιτυχή ταύτιση με κάποιον "γνωστό και πετυχημένο" (Μα ποιος είναι ο γνωστός και επιτυχημένος; Ποιος το αποφασίζει αυτό; Ποιο είναι το κριτήριο; Τα χρήματα, η κοινωνική δόξα;), μας προσδίδει τη ταμπέλα του αντικοινωνικού, του ανέραστου, του παρεία...
Κοινωνικός ευνουχισμός...

Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και να επεκταθώ στο οικογενειακό περιβάλλον που ασθενεί και δημιουργεί τις μετέπειτα ψυχικές ασθένειες στους νέους (η μη λύση του Οιδιπόδειου ή του συνδρόμου της Ηλέκτρας). Το πρότυπο του "ευνουχιστικού" πατέρα, που παρουσιάζεται με πολλές μορφές. Μία είναι του κακοποιού γονιού που δέρνει, κακομεταχειρίζεται το παιδί του, όπου έχει σαν αποτέλεσμα μελλοντικά, ο νέος/α να καταλήγει βιαστής ή να εκπορνεύεται αντίστοιχα, παίρνοντας υποσυνείδητα, εκδίκηση από τον πατέρα του. ¶λλη μορφή ευνουχισμού, αποτελεί η πίεση των παιδιών από τους γονείς τους, ώστε να πετύχουν ό,τι εκείνοι σαν νέοι δεν κατάφεραν, ή η πίεση που δέχονται, για συμμόρφωση με τα κοινωνικά πρότυπα.
Τραγελαφικές αναφορές, που μας οδηγούν στη τρέλα, στην απόγνωση στην κοινωνική απόρριψη…

Συμβουλή μου. Να ανοίγουμε το μυαλό μας, με καλή μουσική, βιβλία, με ό,τι γενικά μας ανυψώνει ποιοτικά και μπορεί να βελτιώσει τη κρίση και να μας προσφέρει εις βάθος γνώση. Είναι μια δυνατή ασπίδα απέναντι στα τηλεοπτικά και κάθε είδους σκύβαλα...

falimento: Είναι λίγο, έως πολύ δύσκολο, να σχολιάσεις κείμενο του Θοδωρή αμέροληπτα και αντικειμενικά.

Όταν έχεις βιώσει το ψυχικό άλγος βαθιά μέσα σου, όταν πια τίποτα δεν σε χωρά και σε πληροί, ο κόσμος σου φαντάζει απίστευτα μικρός, φθονερός, τιποτένιος, τότε αναζητάς να πιαστείς από κάπου και να εκφράσεις το ανέκφραστο. Η λύτρωση έρχεται μέσα από στίχους και μουσικές. Έχοντας περάσει αυτή την γολγοθική διαδικασία, με λέξεις, στίχους του Παυλάκου και έχεις καταλαγιάσει τη μύχια σου καταιγίδα, τότε ναι, είναι δύσκολο να είσαι αντικειμενικός.

Όταν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να μιλά σωπαίνοντας και με λόγια να σωπαίνει, όταν τραγουδάς "ακόμα σ'αγαπώ" σε στενάκια, μουρμουρίζοντας και σφυρίζοντας, είναι δύσκολο να είσαι αντικειμενικός.

Δεν έχω να πω τίποτε άλλο, το κείμενο είναι "Παυλακικό", αντίστροφη μέτρηση για να βιώσει ο καθένας μας κάτι δυνατό...

falimento: Αυτό που αγαπώ στη ποίηση, στη στιχουργική, είναι η μαγεία της μετάδοσης των συναισθημάτων μέσω ενός γραπτού κειμένου. Ο κάθε αναγνώστης, με τα προσωπικά του βιώματα, ερμηνεύει τους στίχους διαφορετικά, ταξιδεύει με τη δική του φαντασία αναβιώνοντας το δικό του παρελθόν.

Σε πολλά όμως ποιήματα, χάνεσαι στο κυκεώνα των λέξεων και των πολύπλοκων νοημάτων.
Αυτό δεν συμβαίνει στα ποιήματα του Χρυσόστομου και κάθε φορά, περιμένω μια καινούρια δημοσίευση του, για να εκφράσω το πόνο, τη λύπη και τη χαρά μου, για να γίνω καλύτερος άνθρωπος, με όχημα, στίχους δανεικούς μα ταυτόχρονα πολύ οικείους...

Να'σαι πάντα καλά

falimento: Mπορεί τα ακούσματα μου να μην είναι τέτοια αλλά οι πληροφορίες ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Πατέρα με συγκίνησες! :-)

falimento: Διαβάστηκε μονορούφι! Εξαιρετικό Νεκταρία

falimento: Βρε Frufru!

Δεν προσβάλλεις εμάς, αν είναι δυνατόν! Ο Μαχαιρίτσας ούτε πατέρας μας είναι ούτε κολλητός μας. (Ξέχασε να με πάρει ο άτιμος ο Λαυρέντης να μου ευχηθεί! :-P)

Απλά, οφείλω να αναφέρω ότι είναι ένας καλλιτέχνης που «μιλάει» στον κόσμο. Αυτό μόνο το στοιχείο, έχει κάτι να πει. Αν το είπες χιουμοριστικά, ξέρεις καλύτερα ότι αυτό δύσκολα διαφαίνεται πολλάκις στον γραπτό λόγο, ειδικά σε άτομα που δεν σε γνωρίζουν προσωπικά. Αυτό ισχύει για τον καθένα μας.
Μην στεναχωριέσαι όμως, για τον Μαχαίρι Λαυρεντίτσα! (έτσι τον είχει πει κατά λάθος ο πατέρας μου!!!)

Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Kαι εσένα Λαυρέντιε! :-)