Σχόλια

gate: Λοιπόν galajavra τώρα που εξήγησες που ακριβώς αναφέρονται αυτοι οι στίχοι και διαβάζοντας κι εγώ το σχετικό απόσπασμα του βιβλίου του Dostoievski, πρέπει να διορθώσω κάτι που έγραψα πάρα πάνω : οι στίχοι σου δεν είναι απλώς πολύ όμορφοι αλλά είναι ..."εξαιρετικοί".... Έχεις αποδώσει το νόημα με τον καλύτερο τρόπο ....
Και για να εξυπηρετήσουμε και τους φίλους μας να το διαπιστώσουν και μόνοι τους παραθέτω το σχετικό απόσπασμα του έργου από το οποίο εμπνεύστηκες...:

Να πούμε καταρχήν ότι στο σημείο του έργου αυτό ο Dostoievski φαντάζεται το Χριστό ότι έχει επιστρέψει στον κόσμο αλλά τον καιρό της Ιεράς Εξέτασης στην Ισπανία. Η ιστορία της ζωής του, όπως την ξέρουμε, κατά κάποιο τρόπο επαναλαμβάνεται μόνο που η σύλληψή του γίνεται ασφαλώς από τον Μέγα Ιεροεξεταστή. Ο Μέγας Ιεροεξεταστής διατάζει να τον φυλακίσουν και το ίδιο βράδυ τον επισκέπτεται στη φυλακή. Του μιλά και του θυμίζει, μεταξύ άλλων τους τρείς πειρασμούς του Σατανά στην έρημο και του λέει:

"....Δές τώρα και μόνος Σου ποιος είχε δίκιο. Εσύ ή εκείνος που Σε ρωτούσε τότε? Θυμήσου το πρώτο ερώτημα. Αν και δε στο λέω κατά λέξη, μα το νόημα ήταν τούτο: «θέλεις να πας στον κόσμο και πηγαίνεις μ’ αδειανά τα χέρια, με κάποια υπόσχεση ελευθερίας που οι άνθρωποι με την ηλιθιότητα τους και με την έμφυτη τους διαφθορά δεν μπορούν ούτε κάν να την κατανοήσουν, που τη φοβούνται και τη σκιάζονται, γιατί τίποτα και ποτέ δεν υπήρξε για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία πιο αφόρητο απ’ την Ελευθερία. Ενώ, βλέπεις αυτές τις πέτρες μέσα σε τούτη τη γυμνή πυραχτωμένη έρημο? Κάνε τες ψωμιά και η ανθρωπότητα θα τρέξει από πίσω Σου σαν κοπάδι, γεμάτη ευγνωμοσύνη κι υπακοή, αν και πάντα θα τρέμει από φόβο πως θα μπορούσες ν’ αποτραβήξεις το χέρι Σου και να πάψεις να τους δίνεις τα ψωμιά Σου».Μα Συ δε θέλησες να στερήσεις απ’ τον άνθρωπο την ελευθερία κι απόρριψες την προσφορά γιατί σκέφτηκες: Τι ελευθερία θα’ ναι αυτή, όταν η υπακοή θα εξαγοραστεί με ψωμιά? Πρόβαλες την αντίρρηση πως ο άνθρωπος ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται μα το ξέρεις τάχα πως εν ονόματι αυτού του ίδιου του γήινου άρτου θα ξεσηκωθεί εναντίον Σου το πνεύμα της γης, θα Σε πολεμήσει και θα Σε νικήσει και όλοι θα το ακολουθήσουν φωνάζοντας: «Ποιος μοιάζει μ’ αυτό το θηρίο που μας έδωσε η φωτιά τα’ ουρανού» Το ξέρεις πως θα περάσουν αιώνες κι αιώνες και η ανθρωπότητα θα διακηρύξει με το στόμα της Σοφίας και της Επιστήμης της πως έγκλημα δεν υπάρχει και πως συνεπώς,δεν υπάρχει και αμαρτία και πως υπάρχουν μονάχα πεινασμένοι?

«Χόρτασε τους και τότε μονάχα να τους ζητάς αρετή».Να τι θα γράψουν στη σημαία που θα σηκωσουν εναντίον Σου και που μ’ αυτή θα γκρεμίσουν το ναό Σου. Στη θέση του ναού Σου θα υψωθεί ένα νέο οικοδόμημα, ένας καινούργιος φοβερός πύργος της Βαβέλ και μόλο που κι αυτός δε θα τελειώνει όπως κι ο προηγούμενος, όμως παρ’ ολ’ αυτά θα μπορούσες να τον αποφύγεις αυτόν τον νέο πύργο και να συντομέψεις κατά χίλια χρόνια τα βάσανα των ανθρώπων-γιατί σε μας θα’ ρθουν πάλι, αφού καταβασανιστούν με τον πύργο τους…

Και να που αντί να βάλεις σταθερές βάσεις για τον ησυχασμό της ανθρώπινης συνείδησης μια για πάντα, τους προσέφερες ό,τι πιο ασυνήθιστο, ενδεχόμενο και αόριστο, όλα κείνα που ήταν ανώτερα απ’ τις δυνάμεις των ανθρώπων. Φέρθηκες λοιπόν σαν να μην τους αγαπούσες καθόλου. Και ποιος το’ κανε αυτό? Κείνος που ήρθε να θυσιάσει τη ζωή Του για χάρη τους.Αντί να κυριέψεις την ανθρώπινη ελευθερία Εσύ την πολλαπλασίασες και βάρυνες την ψυχή τους για τον αιώνα τον άπαντα με τα βάσανα τούτης της ελευθερίας. Θέλησες την ελεύθερη αγάπη του ανθρώπου, θέλησες να Σε ακολουθήσει ελεύθερα. Αντί να υπακούει στον παλιό αυστηρό νόμο, ο άνθρωπος έπρεπε με ελεύθερη καρδιά ν’ αποφασίζει από δώ και μπρός ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό, έχοντας μοναδικό του οδηγό τη μορφή Σου. Μα είναι δυνατό λοιπόν να μη σκέφτηκες πως τελικά θ’ απαρνηθεί ακόμα και τη μορφή Σου και την αλήθεια Σου, συντριμμένος κάτω από το τρομερό βάρος την ελευθερία της εκλογής? Θα φωνάξουν στο τέλος πως η αλήθεια δε βρίσκεται σε Σένα, γιατί θα’ ταν αδύνατο να τους αφήσει κανείς σε μεγαλύτερη σύγχυση και αγωνία απ’ όσο τους άφησες Εσύ, αφήνοντας τους τόσες φροντίδες και τόσα άλυτα προβλήματα.

Ώστε λοιπόν Εσύ ο ίδιος έβαλες τις βάσεις για την καταστροφή της βασιλείας Σου και μην κατηγορείς γι’ αυτό κανέναν άλλο. Κι όμως τι Σου είχε προσφερθεί. Υπάρχουν τρείς δυνάμεις στον κόσμο που θα μπορούσαν να νικήσουν και να υποτάξουν για πάντα τη συνείδηση αυτών των αδύναμων στασιαστών, κι αυτό για τη δική τους την ευτυχία. Αυτές οι δυνάμεις είναι: το θαύμα, το μυστήριο, και το κύρος. Εσύ απέριψψες και το’ να και ταλλο και το τρίτο, κι έδωσες μονάχος Σου το παράδειγμα για να κάνουν όλοι το ίδιο.

Μάθε πως σε Σε φοβάμαι. Μάθε πως και γω ήμουν στην έρημο, πως και γω έζησα με ακρίδες κι αγριόριζες,πως και εγώ ευλογούσα την ελευθερία που μ’ αυτήν Εσύ ευλόγησες τους ανθρώπους, πως και γω ετοιμαζόμουν να γίνω ένας απ’ τους εκλεκτούς Σου, να γίνω ένας απ’ τους ισχυρούς και μεγάλους, διψώντας να «συμπληρώσω τον αριθμό».Μα συνήλθα και δε θέλησα να υπηρετήσω την αφροσύνη. Γύρισα και προσχώρησα στην ομάδα εκείνων που διορθώσανε το έργο Σου. Εγκατέλειψα τους περήφανους και επέστρεψα στους ταπεινούς για να τους κάνω ευτυχισμένους. Όλα όσα Σου λέω θα γίνουν και η βασιλεία μας θα οικοδομηθεί: Σου ξαναλέω πως αύριο κιόλας θα δείς αυτήν την υπάκοη αγέλη να τρέχει με το πρώτο μου νεύμα και να συνδαυλίζει την πυρά όπου θα Σε κάψω, γιατί ήρθες να μας ενοχλήσεις. Γιατί, αν υπάρχει κανένας που αξίζει περισσότερο από κάθε άλλον την πυρά μας αυτός είσαι Εσύ. Αυριο θα σε κάψω.Dixi(τελείωσα)...."


Και πάλι galajavra σ' ευχαριστούμε πολύ που μας χάρισες αυτούς τους υπέροχους στίχους σου....!!!

gate: galajavra ...
Σ' ευχαριστούμε που παρέθεσες αυτούς του πολύ όμορφους στιχους εδώ, σε αυτό το θέμα..., με το οποίο σίγουρα, σε πολλά σημεία, ταιριάζουν πολύ...

Είναι δικοί σου στίχοι..?
Και επίσης τι σημαίνει ο τίτλος: D I X I ..?

gate: galajavra, σε μερικούς από αυτους τους στίχους σου ένιωσα κάτι που είχα κι εγώ μέσα μου και ήθελα κάπως να το εκφράσω

Αυτοί οι στίχοι σου:

"...Ρωτάς αν πρόσεξα νωρίς
πόσο βαρύς ειν’ ο σταυρός που κουβαλάω
Πρώτα μου έμοιαζε αϊτός
Ύστερα έγινε σταυρός
Και τώρα τελευταία μοιάζει να ‘ναι αεροπλάνο....
...Σας σκέφτομαι αμίλητος
Νομοταγής κι αμίλητος...."

μου έδωσαν τον καλύτερο τρόπο για να το κάνω...

Όσο με τους στίχους, εκφράζοντας δικά σου συναισθήματα, μπορείς με αυτούς να παρασύρεις και να προκαλέσεις και συναισθήματα άλλων απ' όσους τα διαβάζουν.... - όσο διαφορετικά κι αν είναι από αυτά που είχες εσύ γράφοντας - τόσο οι στίχοι σου αυτοί θα παίρνουν μεγαλύτερη αξία....γιατί θα είναι "προσφορά" σε μας....

gate: Πολύ καλά έκανες Κώστα και μας παρέθεσες αυτήν την πληροφορία για το πείραμα...
Νομίζω ότι τα σχόλια περιττεύουν...
Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται αυτό που καθένας μας αισθάνεται υποκειμενικά...:πόσο δηλαδή η μουσική επηρεάζει όχι μόνο τη διάθεση αλλά και τον ψυχισμό μας...

gate: Πολύ ωραία ιδέα το φωτογραφικό άλμπουμ.
Το site όσο πάει και γίνεται ομορφότερο...