Η χθεσινή βραδιά ήταν ΜΑΓΙΚΗ! Ήταν κι από μόνη της, βάλαμε κι εμείς λίγο το χεράκι μας (τις φωνάρες μας για την ακρίβεια)…
Αυτή τη φορά καθόμουν σε εξώστη, στα πλάγια. Αυτή η θέση έχει το πλεονέκτημα ότι βλέπεις τους τραγουδιστές από αρκετά κοντά. Από το σκηνοθετικό μέρος, βλέπεις πολύ λίγα πράγματα, οπότε δεν αποσπάσαι από τους τραγουδιστές. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους δεν θέλουν να βλέπουν τα σκηνοθετικά. Το κακό είναι πως όταν ο Νταλάρας κάθεται στο πάλκο πρέπει να σκύψεις για να τον δεις, και επίσης είσαι πολύ κοντά σε ηχεία, και ώρες-ώρες ακούς μια ψιλοπαραμόρφωση. Το μόνο που με πείραξε σ’ αυτή τη θέση ήταν ότι δεν έβλεπα το συννεφιασμένο ουρανό του «Ο ουρανός φεύγει βαρύς» στην έναρξη…
Αυτός ο ουρανός μ’ έχει μαγέψει…
Αυτό που μου άρεσε όμως πιο πολύ απ’ όλα ήταν ότι ήμασταν στο ίδιο θεωρείο αρκετούς φίλους μου (τις προηγούμενες φορές είμασταν το πολύ 3 κοντά-κοντά) και κάναμε αρκετές τρελίτσες
Και επίσης μού άρεσε πολύ το γεγονός ότι χθες δεν μας ενόχλησε κανένας ταξιθέτης κι έτσι εκφραστήκαμε ελεύθερα!
(άλλες φορές μας έλεγαν κάτι κουφά, ότι πρέπει να κάτσουμε για λόγους ασφαλείας, για να μην ...πέσουμε απ' τον εξώστη... λες και είμαστε πεντάχρονα! Ό,τι να 'ναι!)
Ας περάσουμε στα τραγούδια…
Α’ Μέρος:
Ο ουρανός φεύγει βαρύς
Ένας κόμπος η χαρά μου
Αν υπάρχει λόγος
Μ’ έκοψαν με χώρισαν στα δυο ! (1)
Έτσι είν’ οι ανθρώποι
Έχω έναν καφενέ
Τι πάθος
Τα βεγγαλικά σου μάτια
Του έρωτα (2)
Θα περιμένω εδώ
Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι
Κι αν σε θέλω
Πού ‘ναι τα χρόνια
Νάτανε το 21
Δέκα παλληκάρια
Δίχως την καρδούλα σου
Είναι πια καιρός
Τώρα που θα φύγεις
Αχ χελιδόνι μου
Πρώτη του Δεκέμβρη (3)
Στα χρόνια της υπομονής
Χάντρα στο κομπολόι σου
Το σακάκι μου κι αν στάζει
Το πουκάμισο το θαλασσί
Στα ψηλά τα παραθύρια
Ήταν πέντε ήταν έξη
Όλα καλά (4)
Ήλιε μου σε παρακαλώ
Κουβέντα μ’ ένα λουλούδι
Εδώ το φως
Ανεμολόγιο
Παραπονεμένα λόγια (5)
Β’ Μέρος:
Θέλω να τα πω (6)
Μάνα δεν φυτέψαμε
Μες στου Βοσπόρου τα στενά
Η Σμύρνη
Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω
Γιορτή ζεϊμπέκηδων (7)
Μαρμαρωμένος βασιλιάς
Πατηνάδα
Ταξίδι στα Κύθηρα
Χαροκόπου 1942-1953
Στην αλάνα
Έρημα χωριά
Φύλλο στο νερό
Luna Rossa (8 )
Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς
Mambo Brazileiro
Historia de un amor
Cancao do mar
Η μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων
Ιπτάμενο χαλί
Διδυμότειχο Blues
Οι ελεύθεροι κι ωραίοι
Πάμε γι' αλλού
Ο δρόμος είναι δρόμος
Το προαίσθημα
Καράβια στη στεριά
Το πεπρωμένο (9)
Το γράμμα (10)
Η φαντασία
Εγώ ποτέ δεν αγαπώ (11)
Καλή τύχη
Εδώ το φως (12)
Αγάπη (13)
Βρέχει στη φτωχογειτονιά (14)
(1) Είναι η πρώτη φορά που το ακούω Live! Πολύ συγκινητική ερμηνεία!
(2) Άλλη μια “συλλεκτική ερμηνεία” με άλλη μία διαφορετική κορώνα στο τέλος!
(3) Κανονικά την 1η του Δεκέμβρη έπρεπε να το πει… Τελικά το είπε χθες! Ούτε κι αυτό το είχα ακούσει ποτέ Live!
(4) Τι να πω τώρα… Στην τρίτη στροφή ο Νταλάρας άφησε τον κόσμο να τραγουδήσει, και εμείς κάναμε την κορώνα που κάνει συνήθως ο Νταλάρας (που στο "και πού σοκάκι ν
ααα τραγουδήσεις" ανεβάζει τη φωνή) Οπότε μετά ο Νταλάρας τραγούδησε την επανάληψη του ρεφρέν, κι αρχικά δεν έκανε τίποτα, το είπε τελείως φλατ. Κι εκεί που σκεφτήκαμε «χαχα, τον σκίσαμε, τι να κάνει τώρα»
(μεγάλη ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας…
) κάνει μια κορώνα ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ!
Τι να πω, έμεινα άφωνη… Αυτά παθαίνει όποιος τον προκαλεί...
(5) Και σ’ αυτό το τραγούδι έγινε κάτι παρόμοιο με παραπάνω.
(6) Η κορώνα στο τέλος νομίζω πως ήταν ίδια μ’ αυτή της 1/12, αλλά έκανε και κάτι γυρίσματα ενδιάμεσα που το απογείωσε το τραγούδι!
(7) Σε όλες τις παραστάσεις, δεν ξέρω γιατί, αλλά κανένας δε φωνάζει το “Ε!” Έτσι λοιπόν, η τρελή παρέα του θεωρείου αποφάσισε να το φωνάξει! Και τότε γύρισαν όλοι οι τραγουδιστές, αλλά και κόσμος από την πλατεία και μας κοιτούσαν!
(8 ) Εδώ κι αν κάναμε τρελίτσες! Δύο από τους φίλους μου είχαν πάρει ένα κόκκινο κασκόλ και το ανέμιζαν από το θεωρείο! Ποοολύ γέλιο!
(9) Και σ’ αυτό το τραγούδι έγιναν οι γνωστές “κόντρες” στο ρεφρέν
(10) Το «Γράμμα» δεν θυμάμαι να το είχε ξαναπεί μέχρι στιγμής σ’ αυτές τις παραστάσεις. Στο τέλος άφησε το κοινό να τραγουδήσει, κι εμείς αρχίσαμε πάλι τα δικά μας, και φυσικά τη γνωστή κορώνα στο τέλος! Εκεί που σκεφτόμουν, «τι άλλο θα κάνει άραγε σ’ αυτό το τραγούδι», για ακόμα μια φορά με ξάφνιασε, αφήνοντας τελικά εμάς να κλείσουμε το τραγούδι! Μάλιστα κάποια στιγμή είπε –απευθυνόμενος στον έναν από τους φίλους μου (ο οποίος έχει πολύ δυνατή φωνή κι ακουγόταν κάτω)– ότι μάλλον θα έπρεπε ν’ ανταλλάξουν θέσεις!
:"biggrin::
(11) Άλλη μία έκπληξη του προγράμματος ήταν κι αυτό το τραγούδι. Το οποίο προσωπικά δεν το έχω ξανακούσει Live!
(12) Δεν πρόκειται για επανάληψη του τραγουδιού, ανκόρ ή κάτι τέτοιο… Απλώς αρχίσαμε όλοι οι τρελοί στο θεωρείο να τραγουδάμε αυτό το τραγούδι, έτσι, μόνοι μας. Και πάλι όλοι γύρισαν και μας κοίταξαν… Ο Νταλάρας είπε ότι είναι πολύ σπουδαίο αυτό που κάνουμε!
(13) Μετά είπε ότι είδε στο κοινό κάποιους αγαπημένους του ανθρώπους και συγκινήθηκε πολύ, δεν κατάλαβα όμως ποιους εννοούσε, δεν είδα…
Το τραγούδι πάντως απ’ ότι κατάλαβα ήταν αφιερωμένο σ’ αυτούς.
(14) Η βραδιά έκλεισε μ’ ένα τραγούδι που ταίριαζε και στην ημέρα που ήταν βροχερή, κι επίσης ταίριαζε για φινάλε, αφού είναι ένα τραγούδι που όλος ο κόσμος τραγουδάει!
Ένα από τα highlights (για εμάς) της βραδιάς, ήταν κάποια στιγμή που είχε έρθει ο Ζαχαρίας Καρούνης προς τη δική μας πλευρά πάνω στη σκηνή, για να τραγουδήσουν το "Νάτανε το 21" κλπ. Κι αρχίσαμε εμείς να φωνάζουμε "Γειά σου Ζαχαρία!" γύρισε και μας κοίταξε, και είπε ολόκληρο το τραγούδι γυρισμένος προς τα εμάς! Φαντάζομαι πως οι ανυποψίαστοι ακροατές της πλατείας θ' αναρωτιούνταν ποιοί να είμαστε... Ό,τι να 'ναι!
Σε γενικές γραμμές αυτά συνέβησαν χθες... Έπεται συνέχεια...
Παράθεση:
Το μέλος margo στις 17-11-2007 στις 16:00 έγραψε...
πως ήταν ο Μανώλης;έγινες και agerofili;
 
|
|
Λοιπόν, έχω γίνει πλέον!
Ο Μανώλης κάθε φορά που πηγαίνω μού φαίνεται και καλύτερος! Μ' αρέσει ιδιαίτερα όταν μπαίνει στο "Διδυμότειχο Blues" και στο "Πάμε γι' αλλού"!
Και στα υπόλοιπα τραγούδια φυσικά, αλλά αυτά τα δύο είναι για μένα κορυφαία!
Καλά βρε παιδιά, πέρασε μία εβδομάδα, κανένας άλλος δεν πήγε;
Μόνο εγώ είμαι η τρελή;
(εδώ που τα λέμε, είμαι... αλλά μη το πούμε κανενός...
)
Εννοείς το "Παλτό" του Ηλία Λιούγκου; (από την "Άσφαλτο που τρέχει")
[/IMG]