Ελεύθερη σχέση -Υπέρ η κατά?

ποια η γνώμη σας για τις ελευθερές σχέσεις?  Είναι η ανεξαρτησία  του ατόμου η προσβολή των επιθυμιών μας?

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : XarakiFreeSoul στις 12-05-2009 17:16 ]

Ελευθερία και συσχετισμός (σχέση) είναι δύο έννοιες επιστημονικά αντίθετες. Ο ελεύθερος δεν μπορεί να είναι συσχετισμένος και ο συσχετισμένος στερείται βαθμούς ελευθερίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα "ελεύθερα" ηλεκτρόνια της χημείας. Μόλις δεσμευτούν παύουν να είναι ελεύθερα και δημιουργούν ομοιοπολικούς ή ετεροπολικούς (μεταλλικους κλπ) δεσμούς που οδήγησαν τη ζωή εδώ που βρίσκεται.

Από σατιρικής απόψεως, οι ελεύθερες σχέσεις είναι σαν τα fast food.  Είναι εύκολες, ανέξοδες, γλυκιές και εθίζουν. Αν εθιστείς σε εκείνες καταλήγεις με συναισθηματική  χοληστερίνη σε τριψήφιο αριθμό.

Από φιλοσοφικής απόψεως οι σταθερές σχέσεις είναι οι πραγματικά φιλελεύθερες. Ετούτο διότι σου παρέχουν -έναντι μικρού τιμήματος- όλα τα εφόδια που χρειάζεσαι για να μπορείς να λειτουργήσεις ως ελεύθερο ον. Το  μεγαλύτερο πρόβλημα είναι όταν μπαίνουμε σε σταθερή σχέση έχοντας νοοτροπία ερωτικού fast food.

Με την παρούσα στρεβλωμένη άποψη περί ελευθερίας, η "ελεύθερη σχέση" (σχέση Αζαξ - ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε) καταντά τον έρωτα κάτι σαν το μπιντέ της τουαλέτας ή την ντουζιέρα, δηλαδή ένα μέσο προς απλή χρήση στα πλαίσια της καθημερινότητας. Υπό αυτήν την άποψη, ακόμα και πολλοί παντρεμένοι των ημερών μας βιώνουν μία ελεύθερη σχέση, περισσότερο από εκείνους που υπερηφανεύονται για αυτή τη στάση ζωής.

+9313891389747194180184171927401

Για μένα, ελεύθερη σχέση κάνουν τα άτομα, τα οποία είναι ανεξάρτητα, δεν αντέχουν τους περιορισμούς, και έχουν μια φιλοσοφημένη άποψη όσον αφορά τις σχέσεις γενικότερα. Για να κάνει κάποιος ελεύθερη σχέση, πρέπει, είτε να περνάει κρίση στο γάμο ή τη σχέση του, είτε να θέλει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, είτε να ζητάει απλά μια επιβεβαίωση, αν ο μόνιμος σύντροφος του δεν τον εκτιμά όσο το αξίζει. Για μένα, αν κάποιος είναι αισθηματικά ώριμος και νιώθει ότι η σχέση του τον ολοκληρώνει ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα, δεν πρέπει να βάζει σε κίνδυνο αυτό που εχει για κάτι άλλο, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα αποδειχτεί άνευ σημασίας. Μπορεί όμως, να κάνει μια σύγκριση στο τι είναι καλύτερο για αυτόν, και αναλόγως να προχωρήσει ή όχι. Υπάρχουν περιπτώσεις, που μια ελεύθερη σχέση, εξελίχτηκε σε κάτι πιο σοβαρό και ουσιώδες. Οπότε, το άτομο που δέθηκε συναισθηματικά με μια άλλη σχέση, μπορεί να σκεφτεί να αφήσει τη μόνιμη σχέση για το άτομο που πιστεύει ότι ταιριάζει περισσότερο. Είναι προτιμότερο κατά τη γνώμη μου να αφήσει την παλιά σχέση για την καινούρια, παρά να ταλαντεύετε ανάμεσα στις δυο! Εκτός απο ψυχοφθόρο, είναι και ανέντιμο. Δεν φταίει σε τίποτα ο άλλος να τον κοροϊδέυεις! Έτσι λοιπόν. Σταράτες κουβέντες, και λογικές αποφάσεις, μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Δεν είμαι υπέρ των ελεύθερων σχέσεων, γιατί εκτός των άλλων, αν ο ένας απο τους δυο, είναι άτομο δοτικό και συνανισθηματικό, θα τον πληγώσει μια τέτοιου είδους ενέργεια, με τις γνωστές συνέπειες για την υπόλοιπη ζωή του.

Σωστά! Συμφωνώ απόλυτα και ιδιαίτερα με την επισήμανση περί εθισμού σε τέτοιες καταστάσεις. Όμως μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε τον ουσιαστικό λόγο για τον οποίο επιλέγουν οι περισσότεροι τις ελεύθερες σχέσεις; Όταν οι σημερινές γυναίκες έχουν γίνει τόσο καβαλημένες και το παίζουν δήθεν χειραφετημένες και απόλυτα ανεξάρτητες, επιδεικνύοντας συχνά αλαζονικές μάλιστα συμπεριφορές, καθίσταται σχεδόν αδύνατη η προσέγγισή τους. Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σήμερα, το να "σταυρώσει" κανείς γυναίκα για κανονική σχέση είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Γι' αυτό και οι περισσότεροι οδηγούνται αναπόφευκτα στις ελεύθερες σχέσεις ή αλλιώς στο "ξεπέτα" όπως λέγεται στην αργκό.

Από την άλλη, ακόμη και στις περιπτώσεις που κατορθώνει κανείς να συνάψει κανονική σχέση, είναι τέτοιες οι ανασφάλειες που δημιουργούνται στις σημερινές γυναίκες από τις συμβουλές διαφόρων "ειδικών" μέσω ορισμένων τηλεοπτικών εκπομπών ή των περιοδικών, ώστε δεν είναι ούτε τότε τα πράγματα καλύτερα. Πείθονται λοιπόν οι γυναίκες ότι ενδεχομένως ο άλλος δεν τους είναι πιστός, αρχίζουν να πιστεύουν ότι δεν τους αφιερώνει όσο χρόνο θα έπρεπε, θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα με το μήκος του πέους του και διάφορες παρόμοιες μπούρδες, αποτέλεσμα της πλύσης εγκεφάλου που δέχονται καθημερινά. Πόσο μπορεί να αντέξει κάποιος μια τέτοια κατάσταση; Λέει λοιπόν στο τέλος αγανακτισμένος: "χίλες φορές καλύτερα μόνος!". Και καταφεύγει στην εναλλακτική λύση των ελευθέρων σχέσεων με όλες τις επιβλαβείς συνέπειες που αναντίρρητα έχει η επιλογή αυτή.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Crocodile στις 13-05-2009 01:39 ]

Τι σημαινει αυτο?

Επιλεγεις να εισαι με καποιον? τελος!

Δεν σου κανει?τελος!!

Οσον αφορα την εικονα των νεων γυναικων σε σχεση με εργασια ,λεφτα και το πως κρινουν την υπαρξη τους μεσα απο αυτο θα γραψω το εξης.(επειδη καποιος το ανεφερε πιο πανω).

Στις γυναικες οι οποιες παλεψαν στο παρελθον για να εχουν οι σημερινες την εργασια τους ,ΔΕΝ τους εφταιγε ουτε το σπιτι τους,ουτε ο αντρας τους ουτε τα παιδια τους.

ΤΟΥΣ ΕΦΤΑΙΓΕ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.

Και για αυτο παλεψαν και πολεμησαν για να τα εχουν ολα.

Οι σημερινες παιρνουν τρεις και εξηντα και νομιζουν οτι ειναι ανεξαρτητες.Φτανουν στα 40 να κανουν παιδι με αντρα της τελευταιας επιλογης(γιατι δεν εμεινε και κανενας αλλος)και τελικα ολα οκ!!

Υπαρχουν βεβαια και οι αλλες οπου νομιζουν οτι ειναι της μοδας να κανεις παιδι και να παιρνεις διαζυγιο (και ολα υπολογισμενα βαση του μισθου τους και του μπαμπα που τους αφησε ενα σπιτακι.)Αυτες ειναι και οι χειροτερες αφου δεν αντεχουν ουτε τον εαυτο τους ,ποσο μαλλον εναν αντρα.

Οι αντρες απο την αλλη με τα νεα δεδομενα,καθονται σπιτι μεχρι τα 35 και βαλε.
Ποιος ο λογος να μεινεις με γυναικα οταν ειναι σιγουρο οτι με την αντιληψη που εχουν ουτε ποτηρι νερο δεν θα παρεις?(ζητω η μαμα).

Επισης με τα νεα παντα δεδομενα και αφου οι γυναικες ανοιξαν εναν νεο "μπουφε" αντιληψης,ο ερωτικος συντροφος ειναι πολυ ευκολο να βρεθει.Γιατι να κατσω με μια οταν μπορω να εχω πολλες????(το μονο που εχω να κανω ειναι να λεω οτι βγαζω πολλα λεφτα και εχω σπιτι δικο μου.Μεχρι να το ανακαλυψουν ....παμε για αλλα!!!!!)

Το σιγουρο ειναι ενα.Οταν τελικα παντρευονται αυτες οι δυο νοοτροπιες(και οχι ανθρωποι)θα γεννησουν παιδια που θα τα κανουν σαν τα μουτρα τους και ισως λιγο χειροτερα.

Οποιος ειναι ενηλικος και με ρωτησει για αγαπη,ας δει πρωτα την τσεπη του και μετα το συζηταμε.

YΠΕΡ!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fotis70 στις 13-05-2009 11:11 ]

Γιά ποιό λόγο;

Crocodile, δ

δεν πιστεύω ότι σήμερα ένας ενήλικας επιδιώκει πραγματικά εφήμερες σχέσεις. Απλά έχουμε παγιδευτεί στην οικονομοκρατούμενη ζωή και ορίζουμε τη ζωή μας με βάση την οκονομική οργάνωση του αύριο. Ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος στρέφεται με δυσπιστία προς τις μακροχρόνιες σχέσεις είναι η υποσυνείδητη αγωνία για το αύριο. Για το άν θα αποδειχθεί κατώτερος των περιστάσεων. Για το άν θα αποτύχει στα μάτια του /της συντρόφου του.

Δεν πιστεύω ότι φταιν οι γυναίκες περισσότερο από τους άντρες σε ένα θέμα που αφορά τους δύο ταυτόχρονα.  Εκείνες υφίστανται την ίδια υποσυνείδητη αγωνία, ίσως με μεγαλύτερο φορτίο που αφορά τη βιολογική τους λειτουργία. Ακόμα κι εκείνοι που διαλαλούν υπερήφανα την επιλογή στις ελεύθερες σχέσεις, βιώνουν την συνεχή αγωνία της απόρριψης. Μπροστά στο φόβο της απόρριψης από τον άλλο...απλά αυτοαπορρίπτεσαι ("δεν είμαι εγώ για σοβαρή σχέση"). Η συνέχεια μιας αυτοαπόρριψης είναι η δημιουργία ενός θετικού πλαισίου αυτοαποδοχής ("οι ελεύθερη σχέση είναι αυτό που μου ταιριάζει"). Από προσωπικές συζητήσεις έχω καταλάβει πως η "ελεύθερη σχέση" είναι ένα είδος επιλεκτικού συμβιβασμού μεταξύ του τί θέλω και του τί φοβάμαι.

Η τηλεόραση έχει καταντήσει τηλεψυχοπάθεια. Προσωπικά, το μεγαλύτερο μέρος των προγραμμάτων μου δημιουργεί την εικόνα ενός τηλεσυνεδρίου σε ψυχιατρικό κέντρο, όπου ο καθένας βγάζει την τρέλα του ώστε να καταφέρει να γιατρευτεί από εκείνη. Δυστυχώς, τα ψυχικά νοσήματα είναι τα πραγματικά λοιμώδη στις ανθρώπινες κοινωνίες και δεν υπάρχει φάρμακο για εκείνα. Πρέπει να αναπτύξει ο καθένας τα δικά του αντισώματα.

Πρώτα απ'όλα,όπως τό έθεσε πολύ σωστά ο Σταύρος,ο ελεύθερος δέν μπορεί να συσχετίζεται μέ κάτι,ενώ ο συσχετισμένος χάνει μέρος από την ελευθερία του.Μ'άλλα λόγια,ο συσχετισμένος δεσμεύεται να έχη και να τηρή κάποιες υποχρεώσεις έναντι τού έτερου μέλους τής σχέσης.

Δέν είναι απαραίτητο μάλιστα η σχέση αυτή να είναι "έγγαμη".Εχω φίλους που είναι (καί μάλιστα συζούν) μέ τίς συντρόφους τους επί χρόνια τώρα-μήν πώ καί δεκαετίες-καί περνάνε πολύ ωραία και φυσικά,δέν έχουν διανοηθεί ποτέ νά "τσιλιμπουρδίσουν" καί να αναζητήσοιυν κάτι πρόσκαιρο,"έτσι,γιά ποικιλία" (=τό γνωστό επιχείρημα τών ατακτούληδων,"απανταχού εις όλον τόν κόσμον",που θά'λεγε και ο Ανδρέας Φιλιππίδης).Εχουν πλήρη επίγνωση τού γεγονότος οτι βρίσκονται μέ κάποιον που τόν επέλεξαν και τό σέβονται.  

Οποιος φοβάται -ή δέν θέλει- νά έχη δεσμεύσεις στη ζωή του,μπορεί κάλλιστα να παραμείνη μόνος του.Δέν σημαίνει αυτό οτι θα γίνη ερημίτης να πάη νά ζήση σέ μιά σπηλιά και να ρίχνη στάχτες στό κεφάλι του και να φοράη σακκιά.Υπάρχουν άπειρα πράγματα που μπορεί να κάνη,παρέες μέ κοινά ενδιαφέροντα που μπορεί να βρή,κλπ κλπ κλπ.

Στό μόνο σημείο που θα διαφωνήσω μέ τόν Φώτη είναι εκεί που λέει οτι η ελεύθερη σχέση θά μπορούσε υπό προϋποθέσεις να εξελιχθή καλύτερη τού γάμου (εγώ θα έλεγα "τής σταθερής σχέσης").Κι'αυτό γιατί τόποτε που είναι πρόσκαιρο και ασταθές δέν παρέχει στόν άνθρωπο την σιγουριά που τού παρέχει μιά σταθερή κατάσταση (ακόμα κι'άν αυτό είναι η επιλογή του να είναι μόνος του)...

Καλησπερίζω όλα τα καλά παιδιά του forum

Ερώτηση στην ερώτηση:

Πόσο ασφαλής θα νιώθεις μπαίνοντας σε ένα ταξί, ελεύθερα - no charge, χωρίς όμως να γνωρίζεις το πού θα σε πάει ο Όμάρ Ταρίφ..?Θα ακολουθήσεις?Αν ναί, πού ξέρεις που θα καταλήξεις στην πορεία?Και άν φοβάσαι..?Τότε θα μπορείς να κατέβεις ή θα είσαι "εγκλωβισμένος"???

Το "Ελεύθερο" είναι σχετικό σ'αυτή την ζωή...

Ας φιλοσοφίσουμε λοιπόν...

Βρίσκεσαι ήδη πάνω στο ταξί αυτό. Ονομάζεται "ΡΑΔΙΟΤΑΞΙ Η ΖΩΗ". Η διαφορά είναι ότι επιλέγεις να πάρεις μαζί σου συνταξιδιώτες ή να έχεις ως μοναδικό συνταξιώτη τον "Ομάρ Ταριφ" και να αφήσεις τους υπόλοιπους να περιμένουν το δικό τους Ραδιοταξί. Επίσης, υπάρχει εκείνος που παίρνει το Ραδιοταξί γνωρίζοντας τον επόμενο προορισμό (κι επομένως και ποιους θα πάρει μαζί του) κι εκείνος που δεν γνωρίζει τον επόμενο σταθμό και περιφέρεται ασκόπως μόνος του σε ένα ταξί που κάνει στάσεις μόνο για τις βασικές ανάγκες.

Ακόμα και στις μεταφορές υπάρχει η διαφορά στην ερμηνεία τους, όπως και σε κάθε έννοια, περιλαμβανομένης και εκείνης της "ελευθερίας".

Φίλτατε StavmanR,

Έχουμε καταφέρει να μεταφέρουμε την συζήτηση σε άλλο επίπεδο, και ομολογουμένως I like it

Περιμένουμε λοιπόν και τους υπόλοιπους + forum ίστες να προσέλθουν

Φιλικά,

Γιατι μ'αρέσει να μή δίνω λογαριασμό σε κανένα ορισμένες φορές

Μην βγάζουμε ακραίο συντηρητισμό. Αν δυο ανθρωποι μπορούν να συμφωνήσουν σε ελεύθερη σχέση γιατί να το κρίνουμε ως κάτι κακό; Αφού κάποιοι μπορούν. Εμείς που δεν αντέχουμε στην ιδέα της πολυγαμίας πρέπει να τους κατακεραυνώσουμε; Πολύ ζηλιάριδες έχουμε γίνει!

Ποιος ανέφερε τις λέξεις "καλό" ή "κακό" ώστε να γίνει "ακραία συντηρητικός" (το καλό και το κακό στις μέρες μας προφανώς ταυτίζονται με συντήρηση);

Ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει σε αυτή τη ζωή, ή έστω αυτό που νομίζει ότι νομίζει... Ακόμα κι εκείνα που φαντάζουν επιλογές, έχουν πολύ βαθύτερες ρίζες.

Μη ξεχνάμε την παράμετρο του χρονισμού (timing). Δεν ξέρω αν το έχει αναφέρει κάποιος, αλλά υπάρχουν και οι στιγμές στη ζωή που χρειάζεται κι αυτό το ευχάριστο διάλειμμα... Θεωρώ ότι κάθε επιλογή είναι μια χαρά, αρκεί να είναι συνειδητή και να μην οδηγεί σε αρρωστημένες καταστάσεις. Μη λέμε ας πούμε, "είμαι ελεύθερος και κάνω ό,τι γουστάρω", αλλά κατά βάθος νοιώθουμε δεσμευμένοι και αδικημένοι γιατί ο άλλος κάνει αυτό ακριβώς... Και ο σεβασμός του ενός από τον άλλον είναι επίσης σοβαρό πράγμα, όποια κι αν είναι η σχέση... ειλικρίνεια χρειάζεται (ιδιαίτερα δε σε αυτού του τύπου τις σχέσεις).

Κατά τα άλλα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, τυρόπιτα, σπανακόπιτα, λουκανικόπιτα... κλπ