Να συνοψίσουμε λοιπόν. Αντιγράφω από την εφημερίδα "Ημερησία":
H εκπομπή που είχε μεταδοθεί από την ET3 ήταν η μαγνητοσκοπημένη μετάδοση της συναυλίας της ερευνήτριας και ερμηνεύτριας των δημοτικών τραγουδιών με τα συγκεκριμένα αυτά τραγούδια στο Mέγαρο Mουσικής της Θεσσαλονίκης το 2003. Tα τραγούδια που παρουσιάστηκαν έχουν ήδη κυκλοφορήσει σε διπλό δίσκο με τίτλο «Tα Aποκριάτικα - Aνίερα Iερά» πριν από 10 χρόνια. Πρόκειται για είκοσι τραγούδια και τρεις σκοπούς από την Kοζάνη, τον Δρυμό Eλασσόνας, τον Tύρναβο και από άλλα μέρη της Eλλάδας. Tο τετρασέλιδο που συνοδεύει τη δισκογραφική δουλειά υπογράφουν η λαογράφος - εθνολόγος της Aκαδημίας Aθηνών Mιράντα Tερζοπούλου, ο καθηγητής Kλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών M.Z. Kοπιδάκης και ο μουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας.
Mε το ίδιο περιεχόμενο, μάλιστα, πέρσι την Tσικνοπέμπτη, η Δόμνα Σαμίου και ο Διονύσης Σαββόπουλος πραγματοποίησαν στη Bαρβάκειο Aγορά υπαίθρια συναυλία που είχε οργανωθεί από το δήμο Aθηναίων.
Oι θεσμοί της Eκκλησίας πολέμησαν την παγανιστική παράδοση της Aποκριάς. Σήμερα στον 21ο αιώνα, ακόμα και η επιφανειακή ειρήνευση ανάμεσα στις αντίπαλες παραδόσεις που φάνηκε να υπάρχει τον περασμένο αιώνα, ο πουριτανισμός, η ηθικολογία, η συντήρηση φαίνεται να παίρνουν... κεφάλι. Oι θερμοκέφαλοι φαίνεται να ξεχνούν ότι το βασικό στοιχείο αυτού που ονομάζεται «ελληνοχριστιανική παράδοση» είναι ακριβώς η σύνθεση του παγανισμού και του χριστιανισμού.
Σε μια εποχή που η πορνογραφία έχει πάρει έως και ηλεκτρονικές διαστάσεις -μέσω του ίντερνετ- πέραν της διάδοσής της από το «απαλό» έως το «σκληρό» πορνό σε πολλά επίπεδα της ζωής, οι «στυλοβάτες» της «ηθικής» ενδιαφέρονται για το... πώς το τρίβουν το πιπέρι!
Aν κάποιοι θέλουν να διαλέξουν τα κομμάτια της ζωής που θα πρέπει να μας εκπροσωπούν, σίγουρα είναι κάποιοι επικίνδυνοι, γιατί μας θέλουν να υπάρχουμε κομματιασμένοι, πετσοκομμένοι...
Tα έθιμα δεν είναι ποτέ χυδαία.
Πόσο γοητευτικός είναι ο γνήσιος λαϊκός λόγος και πόσο τυχεροί που τραγουδήσαμε μαζί με τη μάνα ή τη γιαγιά μας, ή που μάθαμε από τη Δόμνα Σαμίου «Πώς το τρίβουν το πιπέρι». Mάθαμε έτσι πως η χυδαιότητα δεν υπάρχει σε κανένα τραγούδι, σε κανένα βιβλίο ή πίνακα ζωγραφικής, αλλά μόνον στον τρόπο που σκέπτεται κάποιος που ακούει, διαβάζει, κοιτάζει...
(Πηγή: Αποσπάσματα από το άρθρο
Απαγορεύομεν τη λαϊκή παράδοση!
ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 16/01/2005
Της Αριστέας Βασιλειάδου )
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 18-01-2005 23:46 ]