866 online · 210.851 μέλη
Παράθεση:
|
Γράφεις οτι να 'ναι... Βρες μου απλά μία (1) πηγή για όσα λες.
Το συγκεκριμμένο ζήτημα με το όνομα του και το πατέρα του, είναι ένα πολύ σοβαρό και ευαίσθητο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ζήτημα του ανθρώπου Νταλάρα και θα πρέπει να δείξουμε τον ανάλογο σεβασμό και τη δέουσα διακριτικότητα...Όχι κτυπήματα κάτω από τη ζώνη, παρακαλώ!
Λυπάμαι μα αγνοείτε πολλοί πλήρως και την μουσική δισκογραφία του Νταλάρα, μάλιστα παρατέθηκε και μια ελλιπέστατη λίστα με πρώιμους δίσκους του Νταλάρα, όσο και η προσφιλής τακτική του Μίκη Θεοδωράκη να ηχογραφεί σε β΄ λαο γ΄ εκτελέσεις τραγούδια του.
Κάθε τραγουδιστής κρίνεται συνολικά, τόσο απο το πολύπλευρο της φωνής του, όσο και απο τις δισκογραφικές επιλογές του και την συνέχειά του.
Ο μέγας Μπιθικώτσης υπήρξε καλύτερη χρειά φωνής σε πιό επικά τραγούδια, χειρότερος ωστόσο σε μελωδικά και μπαλάντες απο τον Νταλάρα και σίγουρα χειρότερος τεχνικά. Αν ακούσει κάποιος το "Σεργιάνι στον Κόσμο" του Μαρκόπουλου και ακούσει εκεί την τεχνική και την έκταση του Νταλάρα και είναι αντικειμενός θα καταλάβει.
Ως δισκογραφία, ουσιαστικά ο Μπιθικώτσης υπάρχει μέχρι και την δικτατορία την οποία έμμεσα τραγούδησε αν δεν απατώμαι στο Καλιμάρμαρο έστω και για ξεκάρφωμα. Βέβαια εδώ υπάρχει και ένας σχετικός διάλογος Μπιθικώτση - Κουγιουμτζή εν μέσω χούντας. Φυσικά και πρότερα υπήρξε εξόριστος. Φυσικά για μια δεκαετία τραγούδησε σε δίσκους αναφοράς, κυρίως όμως του Θεοδωράκη και του Ξαρχάκου.
Ο Νταλάρας είναι ο μοναδικός που τραγούδησε τους πάντες εστω και με ένα τραγούδι, όπως η "Αλάνα" του Σπανού, ακόμα και Χατζιδάκι -"Αγορά", "Ελληνικό Πρόσωπο του Γιώργου Νταλάρα"- ή τραγούδια της Καραϊνδρου σαν το "Ταξίδι στα Κήθυρα".
Ο Νταλάρας μέχρι το 75΄, πιτσιρικάς ων, είχε "απλώς" πει 5 δίσκους του Κουγιουμτζή ιστορικούς, 3 ιστορικούς δίσκους του Καλδάρα, τα "Λιανοτράγουδα" του Θεοδωράκη, δύο δίσκους του Λοϊζου κ.τλ. και όχι αυτά τα ολίγα που ελλειπέστατα αναρτήθηκαν εδώ. Επιπλέον Μετά το 76΄ είπε τα "Τραγούδια μας" του Λοϊζου, τους "Μάηδες" το 78΄, ’κη Πάνου και λίγο μετά Το "Σεργιάνι στον Κόσμο" του Μαρκόπουλου, το "Ραντάρ" του Θεοδωράκη λίγο μετά το 80΄, Νικολόπουλο, εκπληκτικό Λάγιο, Κουγιουμτζή και πάλι το 85΄ περίπου, τα Λάτιν φυσικά, το Συγνώμη για την ’μυνα και τις περίφημες Γραμμές των Οριζόντων του Μικρούτσικου,κ.α.
Λυπάμαι αλλά μπορεί να μην συγκλονίζει η φωνή του όπως ο Ξυλούρης, ο Μπιθικώτσης στα έργα του Θεοδωράκη ή ο Καζαντζίδης στο Σαββατόβραδο και τις ’πονες Εξουσίες, αλλά σε όλους τους υπόλοπους τομείς είναι μακράν ο έλληνας τραγουδιστής με την μεγαλύτερη δισκογραφία, την συνολική φωνή σε συνδυασμό με την μουσική του δεξιότητα και φυσικά μακράν ο πρώτος σε πωλήσεις στην Ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας. Επιπλέον όλοι οι μεγάλοι συνθέτες έχουν γράψει ύμνους γι΄αυτόν και κυνήγησαν κυριολεκτικά την συνεργασία μαζί του. Υπάρχει μεγάλο μένος για τον Νταλάρα αλλά αν παραθέσεις στοιχεία συνολικά είναι εκτός συναγωνισμού και ας μην είπε ποτέ το ’ξιον Εστί όπως ο Μπιθικώτσης. Και ο Μπιθικώτσης να έλεγε πολλά τραγούδια του Νταλάρα ειδικα τα πιο τεχνικά και μελωδικά θα ήταν χειρότερος του.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Konstantinosoa στις 23-10-2011 01:21 ]
Και συμφωνώ για τους δίσκους της Κύπρου που είναι εκπληκτικοί. Το "Συγνώμη για την ’μυνα" έχει εκπληκτική ποίηση Τριπολίτη, αρκετά καλή σύνθεση και εκπληκτικό Νταλάρα. Παρέλειψα τον άγνωστο στο ευρύ κοινό Τόκα αναφορικά με τα τραγούδια που έδωσε στον Νταλάρα κ.α. πολλά.
Και το τονίζω ως δισκογραφία όλοι οι άλλοι έρχοντα μακράν δεύτεροι. Αν ο Ξυλούρης ζούσε πιστεύω πως και αυτός θα έκανε μια ανάλογα ποικίλη δισκογραφία.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Konstantinosoa στις 23-10-2011 01:18 ]
Κάτι off-topic: Φανταστείτε να είχε πει ο Ξυλούρης το "Έβαλε ο Θεός σημάδι" με αυτή την ενορχήστρωση!
Μερικά πράγματα είναι άξια απορίας . Από τον Θεοδωράκη να βρεθείς σε νυχτερινό σκυλάδικο μας φαίνεται πολύ κούλ πολύ κανονικό πολύ άνετο πολύ φυσικό!!!οκ
Και για ένα καλλιτέχνη που είτε σ αρέσει είτε όχι έχει ένα μεγάλο μερίδιο καλλιτεχνικό και άξιο (πέραν του γούστου του καθένα)και μία πορεία που έχει χαράξει εποχές και ανθρώπους με την δουλειά του , τέτοια επιθετικότητα και τόσο αφοριστικοί?
Ε λοιπόν αρχίζω να τον συμπαθώ αυτόν τον άνθρωπο αν μη τι άλλο είναι μια προσωπικότητα που δε περνάει απαρατήρητη και δίνει ακόμη εργασία σ ολους . Τυχαίο?
Εξαιρετική ερμηνεία ας το μοιραστούμε.....
Παράθεση:
|
Μιά και το ανέφερες....είχα την τύχη να συνεργαστώ γιά κάποιο διάστημα με τον γιό τού Κώστα Μουντάκη,τον Μάνο,σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Πελοπόννησο.Και το συγκεκριμένο τραγούδι το έλεγε πάντοτε στο τέλος τού προγράμματός του και ξεσήκωνε τον κόσμο κυριολεκτικά-κι'άς ήταν με πιό απλή ενορχήστρωση,αφού πέντε άτομα ήμασταν όλη η ορχήστρα.Η φωνή του όμως,παρόμοια σε ένταση και δύναμη με τού Ξυλούρη (που και απ'αυτόν το έχω ακούσει το τραγούδι αλλά ηχογραφημένο),ήταν αρκετή γιά να δονήση τον χώρο όλο.
Αντιλαμβάνομαι το πνεύμα τού σχολίου σου-άν και ο Νταλάρας έχει κάνει σημαντικό δισκογραφικό έργο και είναι αρτιώτατος τεχνικά σάν ερμηνευτής,αυτό δέν σημαίνει πως η φωνή του ταιριάζει με κάθε μουσικό ύφος και είδος.Επόμενο είναι λοιπόν ότι σε κάποια τραγούδια θα είναι καταπληκτικός και σε κάποια άλλα...απλώς καλός.
Πάντως,κατά την δική μου άποψη,όλες οι ερμηνείες του-ακόμα και όταν δέν είναι καταπληκτικές-είναι αξιοπρεπείς και "στέκονται".
Αυτό ώς πρός το "ερμηνευτικό" μέρος τού έργου του.Γιά το "διαδικαστικό" (δημόσιες σχέσεις,συμμετοχή στο "σύστημα" κλπ) έχω κι'εγώ τίς ίδιες επιφυλάξεις που έχουν και αρκετοί άλλοι σχετικά με την πολυπραγμοσύνη του.....
Νάντια μου.... τώρα τό έθεσες σε σωστή βάση με τα linkes που έβαλες... όχι ο πατέρας του λοιπόν που είπες στην αρχή, κι εκεί ήταν που διαφώνησα... Για τα υπόλοιπα "βοηθητικά στοιχεία" συμφωνώ μαζί σου οτι συνετέλεσαν στην άνοδο... αλλά εκτός των βοηθητικών (και όσα σ΄αυτά περικλείονται) δεν μπορούμε να του παραβλέψουμε τον επαγγελματισμό και την πολύ δουλειά.
Το βίντεο με τον Καζαντζίδη και το πουκάμισο γιατί το έβαλες, για σύγκριση?? Ατυχέστατο !! Σαφώς και ο Νταλάρας έχει καλλίτερη κόμμωση, είναι εμφανές... δεν χρειαζόταν 
Τελική θέση: Μ΄αρέσει πάρα πολύ σε αρκετά έως πολλά τραγούδια, τον βρίσκω ελάχιστο σε μερικά και απαράδεκτο σε άλλα, μη συγκρίσιμο με Μπιθικώτση και Καζαντζίδη που έθεσες εκ των υστέρων, οτι ευνοήθηκε από συγκυρίες και επεδίωξε μόνιμη παρουσία στα δρώμενα... και όλα αυτά εν μέσω στιβαρού επαγγελματισμού και δουλειάς.
@ Spartan η "προσωπική επίθεση" είναι άλλο πράγμα, και άλλο πράγμα είναι η διαφορετική γνώμη και η κόσμια υπεράσπισή της οπως γίνεται (μέχρι στιγμής) σ΄αυτό το τόπικ. Είδες κάποια "προσωπική επίθεση" κατά συνομιλητή και δεν την είδα?
Λες οτι το κυρίως θέμα ήταν "η ανταλλαγή απόψεων πάνω στις δηλώσεις του Γιώργου Ζαμπέτα Αντιπαραβάλλοντας τις δυο εκδόσεις των «’ξιον Εστί» και καταδεικνύοντας τις διαφορές τους τόσο σαν καλλιτεχνικά / πολιτιστικά έργα όσο και σαν ιστορικά έργα της εποχής τους" και δυσανασχετείς που η συζήτηση επεκτάθηκε σε όλη την καλλιτεχνική (και όχι μόνο, προσθέτω εγώ) δραστηριότητα του Νταλάρα... Και την ίδια στιγμή στο ίδιο post εσύ βάζεις συνδέσμους και θέτεις θέματα συγγένειας με καθεστώτα, συζύγους, πεθερούς και δίνεις μάλιστα και έμμετρη συμβουλή στους νεοανερχόμενους καλλιτέχνες για το που πρέπει να κάνουν σωστές "τοποθετήσεις" και όχι τζάμπα...... Δεν είσαι αντιφατικός?
"οφείλεις να επαναφέρεις την συζήτηση εντός του θέματος (on topic) και να περιορίσεις τις προσωπικές επιθέσεις μεταξύ των μελών "
Ολα τα posts αναφέρονται στον Νταλάρα, ίσως όχι στην σύγκριση και συζήτηση επί του Αξιον Εστί, και περισσότερο (κακώς) στην επαγγελματική του πορεία, αλλά σε Νταλάρα αναφέρονται όλοι συμφωνούντες/διαφωνούντες και είναι εντός της αναπόφευκτης επέκτασης του θέματος... και προσωπικές επιθέσεις εξακολουθώ να μην βλέπω.
-----------------
Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.. (Αlbert Camus)
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 28-10-2011 03:15 ]
Κατ'αρχάς παίδες,ΟΛΗ η αρχική εκτέλεση είναι ξεσηκωτική,μεγαλειώδης,επική κλπ.Επόμενο είναι και ο Μπιθικώτσης να κάνη μιά ερμηνεία "στιβαρή" και δυνατή.Η εκτέλεση με τον Νταλάρα ήδη είναι "πεσμένη" ενορχηστρωτικά σε σχέση με την αρχική εκτέλεση (και ώς drummer που είμαι,πρόσεξα πως σ'αυτήν την δεύτερη εκτέλεση λείπουν τα "ορχηστρικά" breaks που δίνουν την μεγαλοπρέπεια στο κομμάτι).Ε,και ο Νταλάρας λοιπόν,τί να κάνη,έβαλε τα ποικίλματα στην φωνή του αναγκαστικά,δέν μπορεί να είναι αυτός μόνος του "επικός",θα φαίνεται αταίριαστος με την υπόλοιπη ορχήστρα.Το ζήτημα είναι πώς θα ερμήνευε το τραγούδι άν ήταν αυτός στην θέση τού Μπιθικώτση στην αρχική εκτέλεση.Αν το έλεγε με τον τρόπο που το λέει στην δεύτερη,τότε ναί,θα ήταν "λίγος".Δέν αρκεί να είναι "χείμαρρος" μόνο ο τραγουδιστής/ερμηνευτής,πρέπει να είναι το ίδιο και η ορχήστρα από πίσω....
(Την Γερμανική εκτέλεση δέν την σχολιάζω,κυρίως επειδή δέν ξέρω Γερμανικά ώστε να καταλάβω πώς λέγεται το αίμα και επομένως να συμπεράνω πού ακριβώς βρίσκεται στο στίχο και στο μέτρο τού τραγουδιού.Αλλά πώς να το κάνουμε,άλλο ο στίχος ο αρχικός κι'άλλο μιά μετάφραση και μάλιστα σε μιά γλώσσα που έχει διαφορετικό συντακτικό).
-----------------
Ανθρωπε αγάπα,μα ρίχνε και μιά φάπα σ'όσους σε ληστεύουν και σε κοροϊδεύουν
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Hastaroth στις 24-10-2011 19:22 ]
Λυπάμαι μα τα άρθρα σου στερούνται δισκογραφικών επιχειρημάτων, πονηρά δεν κάνεις αναφορά στην δισκογραφία που σου παραθέτω και που μπορώ να αναφέρω και νεότερους δίσκους όπως η άσφαλτος που τρέχει του 2002 κ.α. Κανένας τραγουδιστής στην Ελλαδά δεν έχει το εύρος της εργογραφίας του και αν πάμε στο θέμα λαοφιλής πάλι αντικειμενικά είναι ο πρώτος αφού μακράν είναι ο εμπορικότερος όλων των εποχών με δεύτερο τον Πάριο και τρίτη την Αλεξίου.
Είναι απίστευτα προβοκατόρικο αυτό που κάνεις με το Youtube αφού πρώτον στην ίδια κατηγορία (Ο τάδε μιλάει για τον Νταλάρα) υπάρχουν ένα τσουβάλι μεγάλες προσωπικότητες που μιλάν με τα καλύτερα λόγια γι΄αυτόν. Διάλεξες τα μόνο που σε συνέφεραν δηλαδή την τρίτη συνέντευξη Καζατζίδη σε Αθανασίου. Στην πρώτη είπε: Αν είχαμε και άλλους σαν τον Νταλάρα η Ελλάδα ή το τραγούδι θα ήταν καλύτερη / καλύτερο. Στην δεύτερη συνέντευξη είπε: Σε όποιο ραδιόφωνο κι΄αν γύριζα άκουγα Νταλάρα κάνοντας παράλληλα καλά σχόλια, εξάλλου ο Νταλάρας ήταν επιλογή του Καζαντζίδη όπως και η Αλεξίου σε δουλείες που έγιναν μεταξύ του 74-76(υπαινισσόμενος ότι βάλτε και λίγο Καζαντζίδη όχι μόνο Νταλάρα). Την τρίτη φορά, προφανώς ορμώμενος απο το γεγονός που είχε δημιουργηθεί δικαστική διαμάχη με τον κουμπάρο του Νικολόπουλο για την οικιοποίηση τραγουδίου του Νικολόπουλου απο τον Καζαντζίδη και για την οποία είχε δίκιο 100% ο Νικολόπουλος. Είχα δει τις συνεντεύξεις προσωπικά μιας και ασχολούμαι και ως τραγουδιστής και ψάλτης και ως μελετητής της Ιστορίας της Ελληνικής Δισκογραφίας με το αντικείμενο.
Στο θέμα του ’ξιον Εστί δεν ήταν επιλογή του Νταλάρα αλλά του ίδιου του Θεοδωράκη που ξέρει καλύτερα απο εμάς. Αλλά προφανώς εδώ γίνεται ότι γίνεται σκόπιμα αφού δεν γίνεται αντίστοιχα αναφορά στην εκτέλεση του Κότσιρα.
Ο Νταλάρας έγινε γνωστός μετά το 80΄... ας γελάσω.....!
Όσο για το θέμα με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, είχε δικαίωμα ο Νταλάρας να θεωρήσει πως ένα τραγούδι δεν του πήγαινε και όχι του Παπαδόπουλου να επαίρεται πως αυτός διαμόρφωσε το ύφος του Νταλάρα και δεν σηκώνει πολλά - πολλά. Στην ίδια συνέντευξη λέει ο Παπαδόπουλος με ύφος γιατί αντέδρασε αφού ήθελε ο Νταλάρας στο δίσκο να μπούν στίχοι του άγνωστου ηχολήπτη Ανδρέου, του σημαντικότατου σήμερα δημιουργού ( να χάσει ποσοστά απο τραγούδι ο Λευτέρης;). Και τον άλλο σημαντικότατο τον Κώστα Καλδάρα και πόσους άλλους που σήμερα είναι η αιχμή τραγουδιστικά και συνθετικά, κατά κανόνα ο κακός Νταλάρας τους έσπρωξε...
@Konstantinosoa Οταν διαπιστώσεις οτι το άρθρο είναι του Japan88gr κι εδώ πρόκειται περί αναδημοσίευσης, δεν είναι των σχολιαστών, επικεντρώσου στην κυρίως ουσία του θέματος. Να μην ξεφεύγουμε από δω και πέρα, ήδη έγινε κατάχρηση.
Κατ' αρχήν νομίζω ότι επέλεξες τη χειρότερη εκτέλεση που υπάρχει στο youtube για το "Ένα το χελιδόνι"! Και μόνο ο ήχος (νομίζω πως ήταν μετάδοση της ΕΡΤ) είναι δεν είναι καλός.
Πέραν αυτού, έχω να προσθέσω μόνο το εξής:
«Ο Νταλάρας είχε τραγουδήσει και παλιότερα το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, σήμερα το ερμήνευσε ακόμα καλύτερα. Ειδικά στο "Ανοίγω το στόμα μου" ήταν ανυπέρβλητος.»
Ειπώθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη και μεταδόθηκε στις ειδήσεις ΕΤ-1 και MEGA, για τις παραστάσεις που έγιναν στις 10&11 Νοεμβρίου 2005 στο ΜΜΑ.
Δυστυχώς δεν έχω αυτή τη στιγμή πρόχειρα αυτά τα αποσπάσματα για να τα ανεβάσω... ελπίζω να μην πει κανείς ότι τα έβγαλα απ' το μυαλό μου!
Παραθέτω και κάτι το οποίο μπορείτε να διασταυρώσετε άμεσα αν ρίξετε μια ματιά στο ένθετο του δίσκου που κυκλοφόρησε αργότερα.
Από το εισαγωγικό σημείωμα του Μίκη Θεοδωράκη:
«Και τέλος θα πρέπει να υπογαμμίσω την ωριμότητα της ερμηνείας και την πληρότητα της φωνής του Γιώργου Νταλάρα, που μπορεί σήμερα πια να είμαι βέβαιος ότι πήγε αυτά τα δύο (σ.σ.: ’ξιον Εστί & Ρωμιοσύνη "μνημειακά" έργα ένα βήμα πιο μπροστά και το κυριότερο, τους πρόσφερε ένα νέο ηχητικό και ερμηνευτικό ένδυμα, ώστε να τα κάνει οικεία ακόμα και στον πιο "απληροφόρητο" σύγχρονο ακροατή και ειδικά στην ελληνική νεολαία.»
Κατά την άποψή μου, αυτό που λέει ο ίδιος ο Συνθέτης είναι αυτό που μετράει πάνω από οτιδήποτε λέει οποιοσδήποτε άλλος!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Dalarofili στις 25-10-2011 17:17 ]
Παράθεση:
|
...και οι αριθμοί (πωλήσεις δίσκων, ρεκορ προσέλευσης σε συναυλία)...
Η φωνή τού Μπιθικώτση είναι "ευθεία",δηλαδή πάει κατ'ευθείαν στον στόχο-δηλαδή στο μυαλό τού ακροατή-και λέει τίς λέξεις "σταράτα".Οταν κάποιος χαράζει τίς φλέβες του,δέν κάνει καλλιγραφία,παίρνει ένα μαχαίρι και χράπ!Γιά να το ερμηνεύσης αυτό πρέπει να το νιώσης,αλλιώς απλώς το τραγουδάς.Τονικά σωστά μέν,τεχνικά άρτια μέν-ο Νταλάρας δέν έχει ξεφύγει ούτε τόσο δά-αλλά δέν το περνάς μέσα στον ακροατή.Το συγκεκριμένο σημείο το άκουσα και το ξανάκουσα πολλές φορές και από τούς δύο καλλιτέχνες και ο Μπιθικώτσης είναι -κατ'εμένα τουλάχιστον- πιό άμεσος,δίνει πιό πολύ "βάρος" στον στίχο.Ενώ ο Νταλάρας,με το βιμπράτο που βάζει κάνει το κομμάτι πιό "ελαφρύ".
Γιά να μήν ξεφεύγουμε απ'το θέμα μας,το συμπέρασμα που βγάζω απ'όλη αυτήν την συζήτηση είναι πως ο Ζαμπέτας είχε δίκιο σε όσα έλεγε συγκρίνοντας τον Μπιθικώτση με τον Νταλάρα στο συγκεκριμένο έργο τού Θεοδωράκη.
Το ότι ο Νταλάρας επιδιώκει να είναι κάτω από κάθε πέτρα τής μουσικής εν γένει,είναι γνωστό.Βέβαια,τραγουδιστής επαγγελματίας είναι ο άνθρωπος,απ'αυτό ζεί-όμως δέν μπορεί ένας τραγουδιστής να είναι άριστος σε όλα τα μουσικά είδη.Αν δέν το συνειδητοποιή αυτό και επιμένει να "χώνεται" παντού,είναι επόμενο πως κάποιες φορές δέν θα βρίσκη την ανταπόκριση που πιστεύει ότι θα'πρεπε να έχη.
ΥΓ.Ενδιαφέρον είναι πως ο Νταλάρας στα νιάτα του είχε συμμετάσχει σε συγκρότημα με τον Πολύτιμο και τον Πουλικάκο,δυό από τα "ιερά τέρατα" τού Ελληνικού ρόκ.Πλήν όμως,οι δύο Δημήτριοι δέν έγιναν τόσο γνωστοί όσο ο Γεώργιος.......
-----------------
Ανθρωπε αγάπα,μα ρίχνε και μιά φάπα σ'όσους σε ληστεύουν και σε κοροϊδεύουν
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Hastaroth στις 25-10-2011 22:56 ]
Ο Μπιθικώτσης απο απόψεως τεχνικής και ειδικά ανατολικής τεχνικής δεν είναι ότι καλύτερο. Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα.
Σε αυτά που έγραψα και ειδικά για το Youtube δεν πήρα απάντηση όπως και ανέμενα.
Μιας και μου ζητήθηκε όμως να δώσω ένα τραγούδι-παράδειγμα: Το "Μη μου θυμώνεις μάτια μου" στην εκτέλεση απο τον σταρ της εποχής Πουλόπουλο και το "Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί", αμφότερα του Κουγιουμτζή. Με τους προηγουμένους πήγαν άπατα αν και ο Πουλόπουλος έχει δικαιολογία την έλλειψη χρόνου για την δημιουργία εισαγωγής με μπουζούκι που στην εκτέλεση του Νταλάρα υπήρχε. Ο Μπιθικώτσης πήρε ένα σούπερ σουξέ που δεν το περπάτησε, ενώ ο άγνωστος Νταλάρας το απογείωσε, καθιστώντας το παρά την δεύτερη εκτέλεση ιστορικό κομμάτι. Όσο για τον ίδιο τον Κουγιουμτζή έλεγε πως ο Νταλάρας καθαγιάζει το τραγούδι που ερμηνεύει...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Konstantinosoa στις 27-10-2011 00:36 ]
