θανατική ποινή

Το ερώτημα κλασικό...

ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡ Ή ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ...και γιατί;

Είναι από τα χαρακτηριστικά ζητήματα, που όταν τίθεται αποδεικνύει ότι το δικαιικό σύστημά μας και ειδικότερα το σύτησμα της ποινικής δικαιοσύνης καθορίζεται άμεσα από τις αντιλήψεις του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο διαμορφώνεται και εφαρμόζεται...
Στη χώρα μας ως το 1993 η θανατική ποινή υπήρξε τυπικά τουλάχιστον ως μια από τις κύριες ποινές του ισχύοντος δικαίου (για ορισμένα εκγλήματα κατά της πολιτείας, για ορισμένα εγκλήματα του προϊσχύσαντος στρατιωτικού ποινικού κώδικα αλλά και για ορισμένα εγκλήματα κατά του προσώπου), παρότι πάντως η εφαρμογή της είχε ατονήσει πολύ καιρό πριν (Η τελευταία εκτέλεση θανατικής ποινής στην Ελλάδα έγινε στις 25-8-1972). Οριστικά καταργήθηκε με το νόμο 2207 του 1994.

Ωστόσο επιχειρήματα υπέρ της θανατικής ποινής δεν έχουν πάψει να διατυπώνονται κυρίως εξ αφορμής αδικημάτων περί των ναρκωτικών, και κυρίως όσον αφορά στους εμπόρους ναρκωτικών...

Εσείς τι γνώμη έχετε...;
Ορθώς καταργήθηκε η θανατική ποινή ή μήπως για κάποιες περιπτώσεις θα έπρεπε να έχει διατηρηθεί σε ισχύ...;

(Αξίζει να σημειώσουμε ότι συμφωνα με σχετικές έρευνες...: επί του συνόλου των 200 χωρών της Υφηλίου, οι χώρες όπου δεν γίνονται θανατικές εκτελέσεις είναι μολις 105 !!!, από τις οποίες οι 68 έχουν καταργήσει και τυπικά τη θανατική ποινή για κάθε έγκλημα, οι 14 την έχουν καταργήσει μόνο για τα εγκλήματα του λεγόμενου κοινού ποινικού δικαίου και οι 23 έχουν απλώς σταματήσει να την εκτελούν περίπου κατά τα τελευταία 10 χρόνια, παρότι τυπικά την προβλέπουν στους κώδικές τους (βλ. ενδεικτικά "Θεωρία της Ποινής", του Ν.Κούράκη, εκδ.2000))

"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: gate στις 11-04-2003 03:12 ]

Θέλω να πιστεύω πως οι περισσότερες απαντήσεις που θα πάρεις θα είναι κατά της θανατικής ποινής. Οι κυριότεροι λόγοι είναι λίγο-πολύ γνωστοί σε όλους μας :

1. Πώς το λέγαμε στο σχολείο; Σκοπός της ποινής δεν πρέπει να είναι η τιμωρία αλλά ο σωφρονισμός του ενόχου και ο παραδειγματισμός των υπολοίπων. Ε, δεν νομίζω ότι αφού κάποιος έχει ψηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα, έχει κατόπιν την επιλογή να σωφρονιστεί...τεχνικώς αδύνατο...

2. Έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι η θανατική ποινή δεν παραδειγματίζει. Ίσα-ίσα που παρατηρείται αύξηση της εγκληματικότητας σε χώρες που έχουν καθιερώσει την εσχάτη των ποινών στο δικαιικό τους σύστημα. Οπότε, δεν υφίσταται καμία αποτρεπτική λειτουργία.

3. Η πιθανότητα του λάθους. Αν έχει γίνει δικαστική πλάνη και αυτό αποδειχθεί κατόπιν εορτής, τότε απλά το κράτος θα έχει δολοφονήσει ένα αθώο θύμα. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις που άτομα που έχουν περάσει ακόμα και 30 χρόνια στην φυλακή, έχουν δικαιωθεί αργότερα, οπότε ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι για την ενοχή κάποιου, όσος καιρός κι αν περάσει.

4. Η εφαρμογή της θανατικής ποινής δείχνει ξεκάθαρα το κατά πόσο μια χώρα είναι πολιτισμένη ή όχι. Τι σημασία έχει π.χ. αν στις Η.Π.Α. η τεχνολογία βρίσκεται στο απόγειο, όταν το ίδιο το κράτος δολοφονεί τόσους ανθρώπους κάθε χρόνο; Είναι σαφές ότι πρόκειται για μια πράξη απάνθρωπη και απεχθή, η οποία όταν νομιμοποιείται από το κράτος, εκμηδενίζει την ανθρωπιά και πολιτισμό όλων των πολιτών του. Επομένως, επιστρέφουμε αιώνες πίσω.

5. Η θανατική ποινή αποτελεί καταφανέστατη πράξη εκδίκησης. Αν το κράτος σκοτώσει κάποιον δολοφόνο ως αντίποινα για ένα έγκλημά του, τότε το κράτος γίνεται αυτόματα δολοφόνος και άρα πέφτει εξίσου χαμηλά με το άτομο που εκτέλεσε.

6. Η θανατική ποινή εφαρμόζεται κατ' εξοχήν από δικτατορικά καθεστώτα ως μέσο εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων και γενικότερα ατόμων που θεωρούνται επικίνδυνα για το πολίτευμα. Τα παραδείγματα είναι άπειρα, σε όποια χώρα και εποχή κι αν ανατρέξουμε. Επομένως, η εφαρμογή της ή μη αποτελεί σαφές κριτήριο δημοκρατικότητας ενός πολιτεύματος.

7. Η ζωή είναι η μεγαλύτερη ανθρώπινη αξία και αποτελεί το βασικότερο ανθρώπινο δικαίωμα. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει. Ποιος από εμάς πιστεύει ότι είναι Θεός για να το κάνει και με ποια δικαιοδοσία;

Είμαι σίγουρος πως τα παιδιά που κάνουν Έκθεση Ιδεών μπορούν να μας δώσουν επιπλέον επιχειρήματα, ωστόσο η ουσία συνοψίζεται στο 7ο σημείο. Τώρα, όσον αφορά ορισμένες περιπτώσεις...είτε πρόκειται για εμπόρους ναρκωτικών είτε για δικτάτορες είτε για serial killers, και πάλι όλα τα παραπάνω είναι πιο δυνατά επιχειρήματα για να μιλάμε για επιβολή της θανατικής ποινής. Τα θύματά τους έτσι κι αλλιώς δεν γυρίζουν πίσω. Ίσως το να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου σε ένα κελλί να είναι χειρότερη τιμωρία από τον θάνατο, σκεφτείτε το λιγάκι. Απλά, ένα πράγμα είναι απαραίτητο να γίνει ξεκάθαρο: σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις, όταν λέμε ισόβια, να ΕΙΝΑΙ ισόβια. Κι όχι ο κάθε μεγαλοκαρχαρίας έμπορος να λαδώνει δικαστικούς και με τον ακριβοπληρωμένο δικηγόρο-καθίκι να βγαίνει μετά από λίγους μήνες. Αυτό νομίζω είναι ένα θέμα που θα πρέπει να το συζητήσουμε εκτενέστερα.

Και κάτι τελευταίο : Στο σπίτι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την πολυκατοικία όπου μένω, ζει εδώ και πολλά χρόνια μόνο του ένα γεροντάκι. Είναι αξιοθαύμαστο το πώς μπορεί και φροντίζει τον εαυτό του τόσον καιρό, μη δείχνοντας να καταβάλλεται από την ηλικία του. Κάνει μεγάλους περιπάτους, πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία, στο supermarket χωρίς κανένα πρόβλημα. Κάθε πρωί ο περιπτεράς τον καλημερίζει μ' ένα πλατύ χαμόγελο : "Καλημέρα, κύριε Στέλιο." Τον βλέπεις και λες "Τι αξιοθαύμαστο που ένα άτομο στην ηλικία του είναι τόσο ενεργητικό και ζωντανό"...εκτός κι αν γνωρίζεις το πλήρες όνομά του : Στυλιανός Παττακός. Αυτό το γεροντάκι, που δεν είναι τίποτα λιγότερο παρά ένας μαζικός δολοφόνος, τόσο συνανθρώπων του όσο και της ίδιας της πατρίδας του, που τον θυμάμαι από τότε που ήμουν πιτσιρικάς να τριγυρνά ελεύθερος, έχει δηλώσει "ασθένεια" και πλέον ζει και αναπνέει έξω από το μέρος όπου θα έπρεπε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του, έχοντας προ πολλού γλιτώσει την εσχάτη των ποινών που (ορθώς) δεν εφαρμόστηκε. Ισόβια είπατε;...

Όποτε τον βλέπω, δεν μπορώ να μην θυμηθώ τα λόγια της μεγάλης Μελίνας Μερκούρη, η οποία όντας στην Αγγλία και μαθαίνοντας ότι η χώρα της μέσω του "νομίμου εκπροσώπου της" κ. Στυλιανού Παττακού της αφαίρεσε την ελληνική υπηκοότητα, δήλωσε : "Εγώ γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο κύριος Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας"...

gate polu wraio 8ema kai en merh polu duskolh h apanthsh!
kai lew en merh dioti 8ewrw oti mono to 8ewrhtiko ths meros mporoume na suzhthsoume kai na diapragmateutoume, perissotero san mia filosofikh kai anoixth kouventa, epi ths ousias sthn pra3h h epivolh ths 8anatikhs poinhs me vriskei ek diametrou anti8eto. prwton giati eimai an8rwpos kai san an8rwpos den exw to dikaiwma na zhthsw thn 8anatwsh kapoiou sunan8rwpou. h shmerinh logikh to apagoreuei kai mono h diastrofh mporei na to zhthsei.
kati to opoio den tou edwsa egw den mporw na tou to parw se kammia periptwsh. vevaia mporw na tou sterhsw san koinwnia to dikaiwma ths eleu8erias thn stigmh pou sumfwna me tous nomous pou exw 8espisei, gia thn proaspish twn sumferwntwn twn perissoterwn, 8ewreitai paranomos kai epikindunos.vevaia gia na ginei akoma kai auto prepei na suntrexoun sovares proupo8eseis, allwste an oloi osoi paranomoun htan fulakh tote den 8a htan kanenas mas e3w!!!!!!!
pantws mou kanei entupwsh kai den to h3era oti mexri to 1972 efarmozotan h 8anatikh poinh sthn ellada!
twra sto 8ewrhtiko epipedo gia to opoio eipame pio prin kai se pio stena oria, skefteite oti kapoios sas kanei(mhn fovaste den eimai grousouzhs) tromero kako!!! tote ti ginetai?mhpws ola ta parapanw pane peripato?den 8ewreitai oti o nomos einai anomos kai adikos kai 8elete na ton parete sta xeria sas?gia to atomo pou noiw8ei etsi h 8anatikh poinh den fantazei toso apotropea!epishs gia an8rwpous megalwmenous me alles a3ies, se alles xwres h akoma kai se alles epoxes, sunevaine kai sumvainei pali to idio.
telos exoun upar3ei an8rwpoi kata kairous apanw sthn gh oi opoioi legontai an8rwpoi epeidh etsi katagrafhkan otan gennh8hkan kai oi opoioi exoun diapra3ei toso sixamera kai arrwsthmmena egklhmata, pou polloi mporei na 8ewrhsoun(akoma kai oi pio psuxraimoi)oti h an8rwpothta prepei na kanei auth thn e3airesh kai na tous afairesei thn zwh!
pantws oloklhrwnontas, h apopsh mou einai oti kanena kratos kai gia kanena logo den 8a prepei na efarmozei thn 8anatikh poinh, alla sigoura gia na to doume auto mallon 8a prepei na perimenoume polu!!!!!!

Κοιτα Giorgo..εγώ εδώ και καιρό σου λέω να ασχοληθείς με τα νομικά...αλλά εσύ δε με ακούς...

Ως προς την επιχειρηματολογία, για το ανώφελο, άστοχο και παράδοξο της θανατικής ποινής, με έχεις καλύψει πλήρως...Δε θα τολμήσω να κάνω ούτε προσθήκη...και γι' αυτό χαίρομαι πολύ...

Το μόνο που θεωρώ ότι αξίζει να εισφέρω, μετά από αυτά, είναι κάποια λόγια, ορισμένων σημαντικών ανθρώπων, σχετικά με το ζήτημα, που ίσως έχουν ενδιαφέρον.
Και για να ακολουθήσω τη συνοχή του λόγου σου, κάθε απόσπασμα που θα αναφέρω ή κάθε παρατήρηση, θα αντιστοιχεί σε καθένα από τα επιχειρήματα που αρίθμησες:

1. Αυτό ασφαλώς που διαβάζαμε στο σχολείο είναι τα λόγια του Beccaria, από το βιβλίο που έγραψε στα 27 του χρόνια: "Περί αδικημάτων και ποινών" (1764).
Χωρίς να μπουμε σε λεπτομέρειες, οι απόψεις που επικρατούν γενικότερα για το σκοπό της ποινής είναι αυτή της γενικής πρόληψης (δηλαδή να λειτουργεί είτε εκφοβιστικά είτε ως μέτρο διαπαιδαγώγησης για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο), αυτή της ειδικής πρόληψης (δηλαδή, εδώ το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στο πρόσωπο του εγκληματία, οπότε σκοπός της ποινής γίνεται είτε η βελτίωση, είτε η αχρήστευση (= το να αναγκαστεί να μην προβεί σε εγκληματικές πράξεις), είτε ο εφοβισμός αυτού του ίδιου του δράστη) και αυτή τέλος που βασίζεται στην εξισορροπητική λειτουργία της ενοχής...αλλά ας μην μπω σε λεπτομέρειες γιατί θα μου τα ψάλλετε σε λίγο... Κατά καιρούς στις διάφορες νομοθεσίες επικρατούσε άλλοτε η μιά άλλοτε η άλλη τάση κ.ο.κ. Σήμερα πάντως, που υποτίθεται ότι ο εγκληματίας αντιμετωπίζεται ως υποκείμενο και όχι ως αντικείμενο της ποινικής δίκης, κάτι το οποίο (θεωρητικά πάντα) συνάδει με το γεγονός ότι η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων τίθεται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντός μας, η τάση είναι διεθνώς να επιδιώκονται με την απειλή και την επιβολή της ποινής όλοι οι παραπάνω σκοποί...και ασφαλώς να έχουν εγκαταλειφθεί προ πολλού οι απάνθρωπες πρακτικές προηγούμενων χρόνων και κυρίως της μεσαιωνικής εποχής, της ποινικής δικονομίας π.χ. του Καρόλου Ε΄(1532), οι οποίες εκτείνονταν στο ΚΟΨΙΜΟ ΧΕΡΙΟΥ, ΜΥΤΗΣ, ΑΥΤΙΩΝ, ΓΛΩΣΣΑΣ, ΒΓΑΛΣΙΜΟ ΜΑΤΙΩΝ. ΠΝΙΓΜΟ, ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ, ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΜΕ ΚΑΥΤΕΣ ΤΑΝΑΛΙΕΣ, ΒΓΑΛΣΙΜΟ ΕΝΤΕΡΩΝ, ΓΥΡΙΣΜΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΧΟ και ένα σωρό άλλες και οι οποίες μάλιστα προβλέπονταν και εφαρμόζονταν για όλες τις κλίμακες εγκλημάτων από τα πιο ελαφρά ως τα πιο βαρια. Μάλιστα αναφέρονται περιπτώσεις τιμώρησης με τέτοια μέσα ακόμα και σε παιδιά που π.χ. έκλεβαν ένα καρβέλι ψωμί ή είχαν ανοίξει ένα ξένο γράμμα...!!!!!!!
Ε...μάλλον πρέπει πλέον να έχει γίνει κατανοητό και να μην έχει κανείς αντίρρηση ότι τέτοιες μέθοδοι απάνθρωποι μάλλον δεν προκεινται για ποινές [δηλαδή τιμωρήσεις εκ μέρους της πολιτείας (αντιπροσωπεύουσας την κοινωνία) με σκοπό την επανένταξη ή τουλάχιστον την "αχρήστευση" της εγκληματικής συμπεριφοράς του εγκληματία και την πρόληψη εκδήλωσης εγκληματικής δραστηριότητας από τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας - εφόσον και λογικά είναι αποδεκτός ένας τέτοιος σκοπός της ποινής] αλλά για μέσα εκτόνωσης της εκδικητικότητας, των άγριων καταστροφικών ενστίκτων και του μίσους που δεν αποκλείεται ότι κρύβουμε όλοι μέσα μας, ως ένα βαθμό...

2. τα στατιστικά στοιχεία πράγματι αποδεικνύουν αυτό που λέει ο Giorgos... Κι όπως είπε και ο Camus: "η σκέψη του εκφοβισμού περιέχει ένα ανήθικο στοιχείο..."

3.βλ. υπόθεση Νρέυφους, Ήβανς, Sacco και Vanzetti...και ένα πλήθος (κυριολεκτικά...) άλλων.

4, 5. "το κράτος συμπεριφερόταν μέχρι το πρόσφατο παρελθόν τόσο εγκληματικά, που κανένας εγκληματίας δε θα το κατάφερνε ποτέ μόνος του..." (λόγια του Josef Rattner, στο βιβλίο του "Ψυχολογια του βάθους και ανθρωπισμός", εκδ1969)

6. Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια...Να σκεφτεί κανείς ότι και στη χώρα μας μέχρι πρότινως η θανατική ποινή σαφώς προβλεπόταν για τα πολιτικά εγκλήματα...Αυτό δεν είναι φαινομενο ασφαλώς σύγχρονο...Στα "απομνημονεύματα" του Καζανόβα αναφέρεται το εξής περιστατικό: στο Παρίσι, κάποιος που είχε κάνει μια "γελοία" απόπειρα δολοφονίας του Λουδοβίκου ΙΕ καταδικάστηκε σε θάνατο, ο οποίος έγινε σε θέατρο, παρουσία ολων των κατοίκωντης πόλης...Η ποινή εκτελέστηκε ως εξής...Έδεσαν τα άκρα του εγκληματία αντίστοιχα σε 4 άλογα, με διαφορετική ασφαλώς κατεύθυνση μεταξύ τους...(φαντάζεστε...σε σχήμα Χ) και για ώρες ολόκληρες προσπαθούσαν να τετραχίσουν το σώμα του καταδίκου, το οποίο και τελικά έγινε, μετά από φρικτους πονους και τρομακτικές κραυγές του "εγκληματία"....

7. "..ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ...
ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ..."

(Οδυσσέας Ελύτης, "Ο Μικρός Ναυτίλος", 1986)

Νίκο, όσο για τη δική σου άποψη και πάλι με βρίσκει σύμφωνη και νομίζω πως έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον αυτό που είπες:
"... skefteite oti kapoios sas kanei(mhn fovaste den eimai grousouzhs) tromero kako!!! tote ti ginetai?mhpws ola ta parapanw pane peripato?den 8ewreitai oti o nomos einai anomos kai adikos kai 8elete na ton parete sta xeria sas?gia to atomo pou noiw8ei etsi h 8anatikh poinh den fantazei toso apotropea!epishs gia an8rwpous megalwmenous me alles a3ies, se alles xwres h akoma kai se alles epoxes, sunevaine kai sumvainei pali to idio...."
Και για του λόγου το αληθές, αναφέρω το εξής...Εγινε μια έρευνα πριν μερικά χρόνια, μέσω ερωτηματολογίου, εδώ στην Ελλάδα, από δύο καθηγητές πανεπιστημίου (η μία εκ των οποίων ξέρω σίγουρα ότι είναι η καθηγήτριά μου Σπινέλλη, από την οποία και άκουσα αυτό το γεγονός, τον άλλο δε θυμάμαι πως τον είπε..), με σκοπό να διαγνωστεί η θέση των ελλήνων απέναντι στη θανατική ποινή...Λοιπόν για να δείτε, ότι τελικά όλοι το έχουμε μέσα μας το εκδικητικό...ακούστε τι έγινε...: Ο μεν ένας καθηγητής έκανε την εξής ερώτηση: "Είστε υπέρ ή κατά της θανατικής ποινής...?" Ε..ασφαλώς επειδή όλοι θέλουμε να φαινόμαστε προοδευτικοί, οι απαντήσεις που πήρε ήταν στην συντριπτική πλειοψηφία τους ΚΑΤΑ της θανατικής ποινής...Η Σπινέλλη όμως έκανε την εξής ερώτηση: "Στον έμπορο ναρκωτικών θα θέλατε να επιβάλλεται η θανατική ποινή...?" ....Οι απαντήσεις ήταν ευνόητες...Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων είπε ανεπιφύλακατα ΝΑΙ...Ως εκ τούτων...τελικά ποιο είναι το συμπέρασμα....? Υπέρ ή Κατά είμαστε στην Ελλάδα...?

Να πω πάντως ότι η δική μου άποψη ασφαλώς και είναι αρνητική ως προς τη θανατική ποινή....(ακόμα και για τον έμπορο ναρκωτικών ), ωστόσο δεν μπορώ, η αλήθεια είναι να πω, ότι βάσει του υπάρχοντος σωφρονιστικού συστήματος, τοσο διεθνώς όσο και κυρίως στη χώρα μας, μπορεί κάποιος να πει ότι μπορεί ο εγκληματίας να ..."σωφρονιστεί..." (εδώ γελάνε ...και κυρίως γελάνε όσοι μπήκαν μέσα στις φυλακές και από εκεί που δεν είχαν ούτε ακουστά τα ναρκωτικά...έχουν γίνει ειδικοί.....) ή τέλος πάντων ότι εκτίονται οι ποινές κατά τρόπο που να μην είναι σκανδαλωδώς επιεικείς....
Όσο για την ποίνή της ισοβιας καθειρξης...και την αποτελεσματικότητά της, διατηρώ επιφυλάξεις....Ίσως είναι αποτελεσματική για ορισμένα εγκλήματα...Γενικότερα πάντως είμαι του ρεύματος εκείνου που προτιμά τις εξωιδρυματικές κυρώσεις....Τώρα αυτό είναι πράγματι μια ολόκληρη ιστορία...

Αλλα αυτά μέχρι στιγμής...Ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μέλλον...Μπορεί να μαζέψω κι εγώ τόσα απωθημένα που να γίνω τελικά υπέρμαχος όχι μόνο της θανατικής ποινής αλλά και της θανατικής δια βασανισμού...
Πολύ θέλει ο άνθρωπος.....???



"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε



[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: gate στις 11-04-2003 18:01 ]

...einai pragmatika duskolo na dwseis apanthsh se auth thn erwthsh!

"Αλλα αυτά μέχρι στιγμής...Ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μέλλον...Μπορεί να μαζέψω κι εγώ τόσα απωθημένα που να γίνω τελικά υπέρμαχος όχι μόνο της θανατικής ποινής αλλά και της θανατικής δια βασανισμού...
Πολύ θέλει ο άνθρωπος.....???"

...gate, ta parapanw mporei na ta eipes me xioumoristikh dia8esh pantws einai kati to opoio sumvainei polu suxna! Sigoura h prwth apanthsh pou 8a dwsei kapoios einai asfalws kata ths 8anatikhs poinhs, afou o ka8e fusiologikos an8rwpos mono kai mono sto akousma ths le3hs "8anatos", automata krataei mia apostash.
8ewrhtika pantws an h apofash tou na isxuei h 8anatikh poinh ston kosmo h oxi e3artiotan apokleistika apo emas nomizw oti 8a htan polu duskolo gia ton ka8ena mas na parei mia apofash, opoiadhpote kai an htan auth, kai na koimh8ei me thn suneidhsh tou apoluta hsuxh kai xwris ixnos amfivolias!!!

kai gia na kanw ligo kai ton dikhgoro tou diavolou, Giorgo ta epixeirhmata sou einai polu swsta kai logika alla exw thn entupwsh oti mporoun na antikroustoun me e3isou polu logika epixeirhmata!
nomizw oti 8a ekplagoume an ma8oume kapote tis krufes skepseis pollwn an8rwpwn panw se auto to 8ema, skepseis pou duskola vgainoun pros ta e3w logw fovou h ntrophs!!

Eimai kata ths thanatikhs poinhs alla tha ithela na thesw ki ena allo thema.Einai gegonos pleon oti oi megalovarwnoi emporoi narkwtikwn mpainoun kai vgainoun apo tis fylakes se xrono dt.Apo thn allh meria, apla "vaporakia" xrhstes thn plhrwnoun gia ola kai kanoun perissotero kairo fylakhh apo tous emporous.Thewrw to yparxon swfronistiko systhma kouklotheatro kai aytous pou to sthrizoun thiasarxes.Oxi sthn thanatikh poinh alla oxi kai sto xali pou epikratei twra!

"Ωστόσο επιχειρήματα υπέρ της θανατικής ποινής δεν έχουν πάψει να διατυπώνονται κυρίως εξ αφορμής αδικημάτων περί των ναρκωτικών, και κυρίως όσον αφορά στους εμπόρους ναρκωτικών... " (gate)


"Απλά, ένα πράγμα είναι απαραίτητο να γίνει ξεκάθαρο: σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις, όταν λέμε ισόβια, να ΕΙΝΑΙ ισόβια. Κι όχι ο κάθε μεγαλοκαρχαρίας έμπορος να λαδώνει δικαστικούς και με τον ακριβοπληρωμένο δικηγόρο-καθίκι να βγαίνει μετά από λίγους μήνες. Αυτό νομίζω είναι ένα θέμα που θα πρέπει να το συζητήσουμε εκτενέστερα." (Giorgos)

Όπως βλέπεις Νεκτάριε, το θέμα έχει ήδη τεθεί και έχω την αίσθηση πως όταν κλείσει αυτό το topic, θα πρέπει να ανοίξουμε ένα άλλο σχετικό με την κατάσταση στις φυλακές τόσο παγκοσμίως όσο και στη χώρα μας. Πολύ σωστά λες ότι δεν είναι απλά το ότι οι βαρώνοι ξεμπερδεύουν τόσο εύκολα, αλλά τελικά αυτοί που την πληρώνουν είναι τα θύματά τους -και την πληρώνουν διπλά, καθώς δεν είναι μόνο ότι τιμωρούνται, είναι και το ότι τιμωρούνται με λάθος τρόπο (δεν νομίζω ότι για ένα βαποράκι η φυλακή είναι το κατάλληλο μέσο σωφρονισμού).

Νίκο, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολύ ισχυρά αντεπιχειρήματα. Και σίγουρα θα σοκαριζόμασταν αν μαθαίναμε τις μύχιες σκέψεις ορισμένων ατόμων -μπορεί να καταλήγαμε στο ότι δεν αξίζει να ζουν. Το θέμα όμως είναι ότι, αν ήσουν δικαστής, ακόμα κι αν μάθαινες, ακόμα κι αν σοκαριζόσουν, θα έδινες εντολή για να ψηθεί ένας άνθρωπος; Θα κουβαλούσες μέχρι να πεθάνεις τον θάνατό του πάνω σου; Θα άντεχες να έχουν βαφτεί τα χέρια σου με το αίμα ενός ανθρώπου, για το θάνατό του θα ήσουν εσύ αποκλειστικά υπεύθυνος;

NIKO
έγραψες: "...kai gia na kanw ligo kai ton dikhgoro tou diavolou, Giorgo ta epixeirhmata sou einai polu swsta kai logika alla exw thn entupwsh oti mporoun na antikroustoun me e3isou polu logika epixeirhmata!
nomizw oti 8a ekplagoume an ma8oume kapote tis krufes skepseis pollwn an8rwpwn panw se auto to 8ema, skepseis pou duskola vgainoun pros ta e3w logw fovou h ntrophs!!... "
Είναι πράγματι σωστό αυτό που λες. Υπάρχουν και φωνές υπέρ της θανατικής ποινής και μάλιστα με επιχειρηματολογία σχετική. Στη συνέχεια θα παραθέσω εν ολίγοις αυτήν την επιχειρηματολογία, αλλά θα προσπαθήσω να αποδείξω και το γιατί τα επιχειρήματα αυτά δεν μπορούν να αντικρούσουν την αντίστοιχη επιχειρηματολογία των αρνητών της θανατικής ποινής:

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 1: η ποινή του θανάτου μπορεί να λειτουργήσει εκφοβιστικά τόσο για τον ίδιο το δράστη (οπότε να τον αποτρέψει από τη διάπραξη άλλων εγκλημάτων) όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο (επι τη λογική της πρόλψης πιθανής εκδήλωσης εγκληματικής δραστηριότητας μελλοντικά)
ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ: Ήδη αναφέραμε και αλλού ότι κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ως προς την μείωση της εγκληματικότητας αποδείχθηκε κατά καιρούς η θανατική ποινή, όπου εφαρμόστηκε...Ας γίνουμε εδώ πιο συγκεκριμένοι:
α. ήδη από τα παλαιότερα χρόνια...(μιλάμε τώρα για μεσαίωνα)...βρίσκουμε μαρτυρίες (βλ. σχετικά στο βιβλίο "Ποινική Καταστολή", Κουράκη και στο "Ψυχολογία του βάθους και ανθρωπισμός", Rattner,), σύμφωνα με τις οποίες τη στιγμή που γίνόταν εκτέλεση της ποινής του απαγχωνισμου για δράστες που διέπραξαν το έγκλημα της κλοπής, όπως τότε προβλεπόταν, βάσει του τότε ισχύσαντος ..."δικαίου" (...δήθεν...), την ίδια ακριβώς στιγμή, ανάμεσα στο πλήθος που παρακολουθούσε την εκτέλεση της ποινής, ένας μεγάλος αριθμός κλεφτών επίσης κυκλοφορούσανκαι ασφαλώς...εξακολουθούσανα πράττουν, με όποιον τρόπο μπορούσαν, το...έργο τους....(Η περίπτωση που αναφέρω είναι ασφαλώς ενδεικτική....Υπάρχουν πλήθος άλλων παρόμοιων μαρτυριών και για άλλα είδη εγκλημάτων, τα οποία δεν μπορώ να παραθέσω εδώ, για οικονομία χρόνου....Ασφαλώς είμαι στη διάθεση όποιου ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα.., στο βαθμό που ξέρω βέβαια.. ).
β.Και σύγχρονες όμως μελέτες (βλ. D.Archer//R. Gartner, "Violence and Crime in Cross - National Perspective", Yale Univ. Press, 1985 και R.M. Bohm, "American Deiath Penaly Attitudes. A Critical Examination of Recent Evidence") αποδεικνύουν ότι δεν σχετίζεται απόλυτα η μείωση ή η αύξηση της εγκληματικότητας, με την απειλή ή όχι στο νόμο της θανατικής ποινής, καθώς πολλοί άλλοι λόγοι συντρέχουν πιθανόν σωρρευτικά προκειμένου να εκδηλωθεί η εγκληματική συμπεριφορά...Μάλιστα ένα επίσης χρήσιμο επιχείρημα που διατυπώνεται εδώ χαρακτηριστικά είναι το εξής: Ας παρουμε την άποψη όσων υποστηρίζουν τη θανατική ποινή, ότι η πρόβλεψη αυτής και η απειλή της στο νόμο μπορεί να οδηγεί στην "εξουδετέρωση" των εγκληματιών (δηλαδή να τους αποτρέπει να διαπράττουν έγκλημα)....Αυτός ωστοσο ο εκφοβισμός ...λογικά δεν μπορεί παρά να έχει αποτέλεσμα πιθανόν σε κάποιο βαθμό- στην περίπτωση που αποδεχτούμε ότι μπορεί να έχει - μόνο για "φυσιολογικούς" (...όσο τέλος πάντων μπορεί να θεωρηθεί δόκιμη μια τέτοια έκφραση....) εγκληματίες και όχι για δράστες στυγερών και επικίνδυνων εγκλημάτων...Για να το πούμε με απλά λόγια: ο δράστης μιας στυγερής δολοφονίας ενεργεί σε δύο περιπτώσεις: ή πάσχει από κάποια ψυχική ανωμαλία, οπότε θανατική ποινή δεν μπορεί κατά νόμο να επιβληθεί, εφόσον λείπει η ικανότητά του για καταλογισμό ή ενεργεί με επαγγελματική ψυχρότητα, οπότε εκεί η απειλή της θανατικής ποινής δεν μπορεί να ανακόψει την απόφασή του, καθώς άλλο πράγμα ενδιαφέρει έναν ψυχρό και κυνικό εγκληματία που πράττει το έγκλημα δικην επαγγέλματος....Επομένως ποιοι δράστες απομένουν, στους οποίους μπορεί να επιδράσει η απειλή της ποινής εκφοβιστικά ...? Ασφαλώς μόνο αυτοί πουπαραπάνω ονομάσαμε "φυσιολογικούς", οι οποίοι όμως είναι και οι λιγότερο επικίνδυνοι, και ως εκ τούτου, η θανατικη ποινή μάλλον κρίνεται περιττή γι' αυτούς....

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 2.ενόψει της κοινής διαπίστωσης ότι το σωφρονιστικό μας σύστημα δυσλειτουργεί, διατυπώνεται το επιχείρημα ότι είναι προτιμότερο ως εκ τούτου να επιβάλλεται η ποινή του θανάτου, κυρίως για κάποια εγκλήματα όπως αυτό της εμπορίας ναρκωτικών, έτσι ώστε να ικανοποιείται και το δικαιικό αίσθημα της κοινωνίας, κυρίως όταν αυτή εξαγριώνεται (και δικαίως συνήθως...) βλέποντας να εκτίονται ποινές σκανδαλωδώς επιεικείς σε τέτοιους ήκαι άλλους εγκληματίες, που ασφαλώς δεν αναλογούν στο μέγεθος της ενοχής τους για το έγκλημά τους...΄
ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ: Αυτή η θέση όσο και αν κρύβει μέσα της την αλήθεια ότι το σωφρονιστικό μας σύστημα πράγματι όχι μόνο δυσλειτουργεί αλλά τις περισσότερες φορές το ίδιο κατασκευάζει εγκληματίες....ωστόσο κρύβει μια παγίδα...Αλλοίμονο αν αντιμετωπίζαμε την ανθρώπινη προσωπικότητα και κυρίως την τύχη του προσώπου, την τύχη της ζωής του με επιχειρήματα του τύπου.: "το μη χείρον βέλτιστον"...Επειδή δηλαδή δε λειτουργούν καλά οι φυλακές ας τους σκοτώνουμε,για να είμαστε σίγουροι τουλάχιστον ότι εφόσν δεν μπορούμε να τους διορθώσουμε, πάντως θα απαλλαγούμε μια για πάντα από αυτούς....΄Μετά από μακροχρονιους αγώνες για την κατοχύρωση της προστασίας ενός θεμελιώδους πλαισίου ατομικών δικαιωμάτων, (τα οποία κυρίως για την μεγαλύτερη προστασία τους, ενδύονται τον της αυξημενης τυπικής ισχύος συνταγματικό τύπο), θα πρέπει λογικά να έχει γίνει κοινή συνείδηση ότι αυτό που προέχει στο σχεδιασμό μιας εγκληματοπροληπτικής πολιτικής είναι το πρόσωπο ως υποκείμενο, ως φορέας ατομικών, συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και διαμέσου αυτού και ασφαλώς η προστασία του κοινωνικού συνόλου....Όσο όμως δεν μπορούμε να παρέχουμε ως κοινωνία προϋποθέσεις για την βελτίωση ή έστω την αχρήστευση της εγκληματικής συμπεριφοράς του δράστης, δεν μπορούμε εξ αυτού του λόγου, να αφαιρούμε τη ζωή του....Αν κάτι πρέπει να κάνουμε είναι ασφαλώς το να αναζητήσουμε τρόπους αποτελεσματικούς, που ούτε θα καταλήγουν στην άτεγκτη αυστηρότητα όυτε αντίθετα θα προκαλόυν λόγω της ευνοϊκότητάς τους....ώστε να είναι αποτελεσμτικοί....Είναι στ' αλήθεια πολλή θεωρία αυτό..... και όσο πιο θεωρία είναι τόσο πιο δύσκολα μπορεί να εφαρμοστεί και στην πράξη.....Αυτό δεν αμφισβητείται...Ούτε περιμενει κανείς να βρεθεί και η λύση που θα ικανοποιεί τους πάντες...Πάντα θα υπάρχουν αντιρρήσεις ό,τι μέτρο και αν παρθεί....Και αυτό φαίνεται τα τελευταία χρόνια, στις περιπτώσεις που δειλά άρχισαν να εφαρμόζονται αντί τις φυλάκισης, εξωιδρυματικές ποινές...

Ωστόσο, για μένα τουλάχιστον, καμιά λογική δε θα μπορουσε να με πείσει ότι η θανατική ποινή μπορεί να λειτουργήσει ως....η "αναγκαία λύση..."....

Γενικότερα πάντως το επιχείρημα των αρνητών της θανατικής ποινής, που δύσκολα καταρρίπτεται από οποιαδήποτε αντίθετη επιχειρηματολογία είναι αυτό που ήδη είπαμε:.....ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΛΑΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΕΝΟΣ ΑΘΩΟΥ...
Προσωπικά είμαι της άποψης : καλύτερα 100 ένοχοι έξω, παρά ένας αθώος στη φυλακή....

Αυτά εν ολίγοις είναι τα βασικότερα επιχειρήματα τωνυποστηρικτών της θανατικής ποινής που διατυπώνονται...Υπάρχουν και κάποια άλλα που δεν είναι άξια λόγου (όπως αυτό της μείωσης των εξόδων που προκαλεί στην κοινωνία η διατήρηση ενός δολοφόωου στη φυλακή.... ...Νομίζω...τα σχόλια είναι περιττα εδώ...). Δεν ξέρω Νίκο μου αν σε κάλυψα...Αν έχεις κάποιο άλλο επιχείρημα σημαντικό στο μυαλό σου, που μπορεί τώρα να μου διαφεύγει, πες το να το συζητήσουμε....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

NEKTAΡIE,
εσύ έθιξες ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα....της ποινικής αντιμετώπισης των εμπόρων ναρκωτικών σε σχέση με τους απλούς χρήστες...
Εδώ πραγματικά για πολύ καιρό αντιμετωπίζαμε μεγάλα προβλήματα, ενόψει του ότι άτομα τα οποία χρήζουν ιατρικής περίθαλψης (εννοώ τους χρήστες, ή όπως αλλιώς θέλετε τους τοξικομανείς, τους εξαρτημένους κ.λ.π.) βρίσκονταν στη φυλακή και παράλληλα μεγαλέμποροι χρησιμοποιώντας διάφορα παραθυράκια του νόμου, κατόρθωναν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να βρίσκονται εκτός φυλακής, (στην περίπτωση βέβαια που έφταναν ως τη φυλακή....)
Πέραν αυτού προβληματα δημιουργούσε και η πρόβλεψη του πολύ μεγάλου πλαίσιου ποινής (αυτό των γενικών προβλέψεων του είδους του εγκλήματος) για τους χρήστες....Δεν μπαίνω τώρα σε λεπτομερειες, γιατί δεν έχουν παι και τόση αξία, ενόψει του ότι πρόσφατα κατατέθηκε το νέο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά (δε θυμάμαι αν ψηφίστηκε ο νόμος....Θα το ελέγξω και θα σας πω), το οποίο έχει προβεί σε κάποιες σημαντικές αλλαγές, σε σχέση με το μεχρι τώρα ισχύσαν καθεστώς, στο χώρο των εγκλημάτων με τα ναρκωτικά, και οι οποίες κυρίως προσανατολίζονται στην αντιμετώπιση του χρήστη ως προσώπου που χρήζει ιατρικής περίθαλψης και όχι ως εγκληματία....Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα....Τώρα ως προς τους εμπόρους, πάντα θα υπάρχουν κυκλώματα....αν και πρέπει να παραδεχτούμε ότι τον τελευταίο καιρό το σώμα δίωξης ναρκωτικών της αστυνομίας, έχει να επιδείξει σημαντικές ....επιτυχίες.
Να πω την αλήθεια μου πάντως το νέο νομοσχέδιο δεν το έχω διαβάσει, ως προς την ποινική αντιμετώπιση των εμπόρων, (ως προς την αντιμετώπιση των χρηστών σας μεταφέρω εδώ ό,τι έτυχε να ακούσω από σχετική συζήτηση του νομοσχεδίου που έγινε στη βουλή και έτυχε να την παρακολουθήσω στην tv) οπότε ...ας μην πω κάτι ...καλύτερα...που δεν ισχύει....Αν έχω νεότερα βέβαια...εδώ είμαστε...

Ήταν ένα μάθημα θρησκευτικών αναφορικά με τη χριστιανική ηθική. Δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκα αλλά το θέμα δεν έχει να κάνει νομίζω με χριστιανική ηθική αλλά με ανθρώπινη συνείδηση. Δε συμφωνώ με τη στάση της εκκλησίας στο θέμα της αυτοκτονίας (όποιος θέλει να πεθάνει ας πεθάνει-τους άλλους τί τους ενδιαφέρει?) ούτε στο θέμα της ευθανασίας (άμα υποφέρει ο άλλος θα τον αφήσεις να υποστεί το μαρτύριό του ενώ μπορεί να το αποφύγει?).Αλλά η θανατική ποινή είναι ότι πιο αποτρόπαιο, βλάσφημο και αλαζωνικό έχει επιχειρήσει ο άνθρωπος (μετά τον πόλεμο βέβαια). Ποιός μας έδωσε το δικαίωμα να παριστάνουμε τους επίγειους κριτές και τιμωρούς? Ποιοί είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε ότι ο τάδε δεν αξίζει να ζει? Ο Χριστός είπε "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω". Ποιός από εμάς μπορεί να πει καθαρή τη καρδία ότι είναι αναμάρτητος? Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού αλλά όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους οπότε ποιός άνθρωπος μπορεί να κρίνει χωτίς να σφάλλει ότι ένας συνάνθρωπό του είναι λιγότερο τέλειος από εκείνον γι' αυτό και πρέπει να πεθάνει? Εάν οι άνθρωποι πεθαίνουν είναι εξαιτιας της βούλησης του Θεού.Κι ο Θεός είναι ένας κι όχι όλοι αυτοί που καταδικάζουν συνανθρώπους τους σε θάνατο. Εξάλλου κι ο Θεός ακόμα δε χρησιμοποιεί το θάνατο ως τιμωρία εμείς λοιπόν γιατί?

Είναι περιττό να πώ ότι συμφωνώ και επαυξάνω σε όσα προαναφέρθηκαν απλά δε θέλησα να τα επαναλάβω.

Και φυσικά πολλοί θα θέλαμε να δούμε τον Μπους να πεθαίνει όπως πέθαναν οι εγκλήματίες πολέμου το 1946, να πούμε "έπαθε ότι προκάλεσε" αλλά μήπως αυτό δε θα ήταν περισσότερο λύτρωση παρά τιμωρία? Εκτος βέβαια κι αν η ύπαρξη της κόλασης είναι πραγματική οπότε εκεί θα τιμωρείτο εισ τον αιώνα τον άπαντα!

Να πω επίσης ότι στο διάλογο Σωκράτη-Πρωταγόρα που διέσωσε ο Πλάτωνας ο Πρωταγόρας υποστηρίζει ότι η αρετή είναι διδακτή γιατί η αρετή ειναι η ηθική και η υπακοή στους νόμους και εφόσον υπάρχει η τιμωρία για να επιβάλλει αυτά τα δύο τότε η αρετή διδάσκεται. Επομένως εάν στόχος της αρετής είναι να παραδειγματίζει και να διδάσκει τότε μάλλον η θανατική ποινή δεν είναι τιμωρία αλλά φόνος εκ προμελέτης με τις ευλογίες της "δικαιοσύνης" και φυσικά εξίσου καταδικαστέα με το φόνο.

gate s'eyxaristw gia thn enhmerwsh.Na pw kati mono ligo asxeto:Ta Narkwtika den einai magkia kai den yparxei diaxwrismos se varia kai elafria.OLA SKOTWNOYN paides.Afhste toys "magkes" na pethanoyn monoi toys...

απαραδεκτη τη θεωρω τη θανατικη ποινη!!!gate εξαιρετικο το θεματακι σου!!!εχω να πω οτι με πολλα απο οσα ειπωθηκαν συμφωνω αλλα περισσοτερο με καλυψε η ευα.εκτος απο το θεμα του bush.ειναι πραγματικα αδιανοητο να επιζητουμε το θανατο για οποιονδηποτε ανθρωπο οτιδηποτε κι αν εχει κανει!!!ποιοι ειμαστε???ποιος ειναι ο καθενας απο εμας για να παριστανει τον τελικο κριτη????δεν ειμαι της γνωμης οτι θα βρει αλλου τιμωρια ο εγκληματιας και αλλες θεολογικες αποψεις,αλλα ειναι τρομερο να σκοτωνουμε εναν ανθρωπο!!!δεν εχουμε το δικαιωμα,την δικαιοδοσια,(προσωπικα ουτε και το κουραγιο).

Προτιμω φιλη gate να μην δωσω μια απαντηση που ισως να την αναιρεσω ! Δηλωνω λογου χαρη ανετα & προοδευτικα σαφως κατα της θανατικης ποινης αλλα να που μου ερχεται & μια δαιμονισμενη εικονα στο νου.
Ειμαι λεει στην αιθουσα ενος δικαστηριου οπου δικαζεται μια υποθεση ενος αποτροπαιου εγκληματος.Ενας νεος κατακρεουργησε δυο ηλικιωμενους & την 34χρονη κορη τους.Ο νεος ειναι τοσο θρασυς προς τον προεδρο του δικαστηριου που δηλωνει χαμογελωντας οτι του αρεσε αυτο που εκανε & με ευχαριστηση θα το επραττε & παλι.& την ωρα που χαμογελα γυρνα & με κοιτα στα ματια.Ειμαι ο μονος που επεζησε λεει απο αυτο το εγκλημα.Ο νεος αυτος σκοτωσε τους γονεις & την αδερφη μου & τωρα τον εχω μπροστα μου να γελαει ικανοποιημενος & να με κοιτα στα ματια..
Μακαρι σε μια τετοια υποθεση να εβρισκα την δυναμη & την ανθρωπια να δηλωνα κατα της θανατικης ποινης αν δεν ειχα πραξει ηδη εγω ενα νεο εγκλημα.........

just me καταλαβαινω αυτο που λες αλλα ειδικα η συγκεκριμενη περιπτωση που περιγραφεις ειναι παθολογικη.καταλαβαινω ποσο δυσκολο θα ειναι αυτο αλλα η κατανοηση και η συγχωρεση ειναι η καλυτερη αντιμετωπιση.οχι για αλλο λογο αλλα για να γλυτωσουμε οι ιδιοι των τυψεων μας.νομιζω οτι ειναι πολυ δυσκολο οταν ερχεσαι αντιμετωπος με εναν ανθρωπο να κανεις μια κινηση που θα του αφαιρεσει τη ζωη.απορω πραγματικα με τους υπαλληλους ανα τον κοσμο που κανουν αυτη ακριβως τη δουλεια.γενικα μου φαινεται αδιανοητο να αφαιρεις τη ζωη καποιου.οχι μονο για τη θανατικη ποινη αλλα γενικοτερα.την τελευταια φορα που ειδα ενα σκυλακι νεκρο εκλαιγα ωρες.ποσο μαλλον αν ερχομουν αντιμετωπη με ενα χειροτερο θεαμα.απορω με καποιους που το αντεχουν.λοιπον δε νομιζω πως θα μπορουσα ποτε να πω ναι σε κατι τοσο φρικιαστικο και αποτροπαιο.

Καλη μου Ζωη (εχεις & ομορφο ονομα) εννοειτε πως θεωρω αδιανοητο να αφαιρεσει καποιος την πνοη ενος ανθρωπου αλλα σκεψου την εικονα που σου παρουσιασα πιο πανω.Θεωρητικα & σαφως οταν ειμαστε εξω απο το χορο ειναι πολυ ευκολο να κανουμε δηλωσεις που θα δειχνουν την ανωτερωτητα μας.Αλλα αυτη ειναι & η διαφορετικοτητα του ανθρωπου.Να ειναι παντα απροβλεπτος.Ποτέ πιστευω δεν μπορει να ξερει ο καθενας πως θα αντιδρασει σε διαφορες καταστασεις.Ειναι αδιανοητο για μενα να γνωριζω ή να εχω οργανωσει την ζωη μου εχοντας καθορισει εκ των προτερων τί θα πραξω σε διαφορες καταστασεις που πιθανον να αντιμετωπισω.Χρειαζονται τρομερα αποθεματα δυναμης ψυχικης για να συγχωρεσεις καποιον ο οποιος σου εχει στερησει τους δικους ανθρωπους & ειλικρινα δεν θελω να γνωριζω αν τα διαθετω!!!!!

εχεις δικιο.μακαρι να μη βρεθω στη θεση αυτη οπως λες.απλα υπο τις υπαρχουσες συνθηκες ΟΧΙ βροντερο στη θανατικη ποινη.αλλωστε τωρα μου ζητειται να εκφερω γνωμη.
οσο για το ονομα ευχαριστω,γνωριζω την αξια του θελω να πιστευω.ελπιζω ολοι σας.

Δυστυχώς είναι γεγονός ότι τέτοια εγκλήματα συμβαίνουν. Νομίζω άλλωστε ότι για αυτούς τους λόγους κατέφυγε και η δικαιοσύνη στη θανατική ποινή. Δηλαδή οδόντα αντί οδόντος. Αλλά επιμένω ότι δεν είναι αυτή η λύση. Εννοώ ότι ένας ισχύων νόμος μπορεί πολλές φορές να μη λειτουργήσει όπως αρχικά ορίστηκε να λειτουργεί. Ναι ίσως και να νιώσει ικανοποίηση ο συγγενής των δολοφονηθέντων στο παράδειγμα που αναφέρθηκε όμως από κει και πέρα η ποινή θα χρησιμοποιηθεί και σε άλλες περιπτώσεις όπου ίσως και να μην είναι τόσο δίκαιο να χρησιμοποιηθεί. Αναφέρω ότι στην περίοδο του ΜακΑρθισμού στις Η.Π.Α. θανατώθηκαν πολλοί λόγω φρονημάτων και συγκεκριμένα το ζεύγος Ρόζενμπεργκ καταδικάστηκε σε θάνατο κι αργότερα αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν πραγματικά ένοχοι (παράδειγμα από την ιστορία της τρίτης Λυκείου). Αλλά και σε άλλα απολυταρχικά και δικτατορικά θα μπορούσαν με τον ίδιο τρόπο να καταδικαστούν σε θάνατο αθώοι και μάλιστα στο όνομα των νόμων και της δικαιοσύνης. Θυμίζω επίσης και την περίπτωση με τη Νιγηριανή ανύπαντρη μητέρα που καταδικάστηκε σε θάνατο απλά και μόνο γιατί είχε εξώγαμο παιδί.

Για να γίνω ξεκάθαρη πιστεύω πως δε μπορεί να υπάρχει ένας νόμος μόνο για δύο-τρείς περιπτώσεις εγκλημάτων αφού έχει παρατηρηθεί ότι μπορεί να τύχει άδικης και ανήθικης κατάχρησης τη στιγμή που στόχο έχει ακριβώς την εξάλειψη της αδικίας και την εδραίωση ηθικών αρχών.

Από τη Διεθνή Αμνηστία:

"Θανατική Ποινή
Αυθαίρετη, ¶δικη και Αμετάκλητη

Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται στην επιβολή της θανατικής ποινής σε οποιαδήποτε περίπτωση, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Η θανατική ποινή αποτελεί πλήρη και οριστική άρνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την υπέρτατη μορφή βασανισμού, απάνθρωπης και εξευτελιστικής τιμωρίας.

Ένα τυπικό παράδειγμα:

Στις 11 Φεβρουαρίου 1992 η πολιτεία του Τέξας των Η.Π.Α. εκτέλεσε τον Johnny Garrett με θανατηφόρο ένεση. Ήταν μόλις 17 ετών όταν διέπραξε το έγκλημα που οδήγησε, 11 χρόνια αργότερα, στην εκτέλεσή του. Ένας ψυχολόγος που εξέτασε τον Johnny Garrett περιέγραψε την παιδική του ηλικία ως "μια από τις πιο απαίσιες ιστορίες κακομεταχείρισης και παραμέλησης που συνάντησα ποτέ". Οι ιατρικές αναφορές δηλώνουν ότι υπέστη βιασμό από τον πατριό του, ο οποίος μετά τον εξέδιδε. Στην ηλικία των 17 ετών, ο Johnny Garrett είχε ήδη μακρύ ιστορικό διανοητικής ασθένειας καθώς και κακομεταχείρισης κατά την παιδική ηλικία. Κατά τη διάρκεια της δίκης του δεν παρουσιάστηκε στο σώμα των ενόρκων καμία πληροφορία σχετικά με τη διανοητική του υγεία ή την κακομεταχείριση που είχε υποστεί ως παιδί. Ο Johnny Garrettκαταδικάστηκε σε θάνατο για το βιασμό μιας 76χρονης μοναχής. Οι Ρωμαιοκαθολικοί Επίσκοποι του Τέξας εξέδωσαν μια δήλωση, όπου αναγνώριζαν ότι το έγκλημα ήταν αποτρόπαιο, αλλά "απέρριπταν τη θέση ότι η θανατική ποινή αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα ή παραδεκτή τιμωρία γι' αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις". Οι Η.Π.Α. είναι μια από τις έξι μόνο χώρες που γνωρίζουμε ότι επιβάλλουν τη θανατική ποινή σε παραβάτες που ήταν κάτω των 18 ετών κατά το χρόνο διάπραξης του εγκλήματος. Η περίπτωση του Johnny Garrett επιβεβαιώνει την άποψη της Διεθνούς Αμνηστίας ότι η θανατική ποινή εφαρμόζεται δυσανάλογα από τις Η.Π.Α. στους φτωχούς, στις μειοψηφίες, σε πνευματικά άρρωστα ή μειονεκτούντα άτομα και σ' εκείνους που δεν έχουν νομική υποστήριξη.

Η παραβίαση των προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Οι μεγαλύτερες παγκόσμιες διακηρύξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα συνέδρια και οι διεθνείς συμβάσεις συμφωνούν στο ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την ασφάλεια. Η επίσημη θέση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών είναι η κατάργηση της θανατικής ποινής σε όλες τις χώρες του κόσμου, στην περίπτωση που οι εκτελέσεις επιβάλλονται με νόμο, καθώς και η σταδιακή ελάττωση των αδικημάτων που τιμωρούνται με την ποινή του θανάτου. Τα διεθνή πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν υιοθετηθεί από τα Ηνωμένα Έθνη και τους περιφερειακούς οργανισμούς από το 1948, απαγορεύουν όλες τις μορφές σκληρής, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής συμπεριφοράς και τιμωρίας που υποβιβάζουν το άτομο.

Η Διεθνής Αμνηστία επιδιώκει την κατάργηση της θανατικής ποινής επειδή είναι ασυμβίβαστη με αυτά τα ανθρωπιστικά πρότυπα.

Οι λόγοι για τους οποίους η Δ.Α. αντιτίθεται στη θανατική ποινή είναι συνοπτικά οι εξής:

Πιστεύει ότι το δικαίωμα στη ζωή είναι το ύψιστο ανθρώπινο δικαίωμα, με απόλυτη προτεραιότητα απέναντι σε οτιδήποτε άλλο. Το δικαίωμα στη ζωή κατοχυρώνεται τόσο στο άρθρο 3 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (που δημιουργεί υποχρέωση του εθιμικού δικαίου), όσο και σε άλλες διεθνείς συμβάσεις (όπως η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου).
Η θανατική ποινή δεν συμβάλλει στην πραγμάτωση των σκοπών της πρόληψης των εγκλημάτων, ούτε της ειδικής ούτε της γενικής. Πιο συγκεκριμένα, από τη σκοπιά της ειδικής πρόληψης, δηλαδή της επιδίωξης του νόμου να αποτρέψει την τέλεση νέων εγκλημάτων εκ μέρους του δράστη, η θανατική ποινή τον αχρηστεύει εντελώς, δημιουργώντας νομικό παράλογο με την εξαφάνιση της ανθρώπινης ύπαρξης. Από τη σκοπιά της γενικής πρόληψης, παρά τις επιστημονικές προσπάθειες και μελέτες, δεν έχει αποδειχθεί ότι η θανατική ποινή συμβάλλει στην αποτροπή εγκλήματος κατά τρόπο πιο αποτελεσματικό απ’ ό,τι οι άλλες ποινές. Εξάλλου, έρευνα που έγινε το 1989 από τα Ηνωμένα Έθνη για τα αποτελέσματα και την επίδραση της θανατικής ποινής στα ποσοστά των ανθρωποκτονιών αναφέρει ότι "αυτή η έρευνα δεν απέδειξε επιστημονικά πως οι εκτελέσεις έχουν μεγαλύτερο αποτρεπτικό αποτέλεσμα από τα ισόβια δεσμά". Κάτι τέτοιο είναι απίθανο να αποδειχθεί. Επίσης, γίνεται δεκτό ότι τα σοβαρά εγκλήματα διαπράττονται είτε ύστερα από ψυχρό υπολογισμό, οπότε η θανατική ποινή ως συνέπεια του εγκλήματος θεωρείται από το δράστη πιο απίθανη από τη διαφυγή, είτε κάτω από συνθήκες πάθους και ψυχικής υπερδιέγερσης, οπότε είναι πρακτικά αδύνατο να σταθμιστούν από το δράστη οι συνέπειες της πράξης του. Σε άλλες περιπτώσεις οι δράστες είναι ψυχικά η διανοητικά άρρωστοι και συνεπώς δεν αισθάνονται φόβο για τη θανατική ποινή.
Αποτρέπεται και η παραμικρή πιθανότητα να εκτελεστεί ένας αθώος λόγω δικαστικής πλάνης. Εξάλλου είναι αδύνατο να γνωρίζουμε αν αυτοί που εκτελέστηκαν, θα επαναλάμβαναν τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκαν. Υπάρχουν περιπτώσεις κατηγορουμένων που επανήλθαν στην κανονική ζωή και δεν επανέλαβαν το έγκλημά τους. Με την εκτέλεση η πολιτεία αρνείται την αρχή της αποκατάστασης και της επανένταξης του κατηγορουμένου στην κοινωνική ζωή. Επίσης, δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι όσοι καταδικάζονται σε θάνατο, είναι συχνά χαμηλών οικονομικών δυνατοτήτων ώστε να μην μπορούν να προσλάβουν έμπειρους και ικανούς δικηγόρους, όπως επίσης και το γεγονός ότι εκείνος που εκτελείται, συχνά συμβαίνει να καταδικάζεται όχι μόνο για τη φύση του εγκλήματός του αλλά και για την εθνική και ταξική προέλευσή του ή τις κοινωνικές ή πολιτικές του απόψεις.
Ο παραλογισμός και η αντιφατικότητα της τοποθέτησης στο θέμα της ύπαρξης και της επιβολής θανατικής ποινής πολλών ανθρώπων και κυβερνήσεων που, ενώ καταδικάζουν τα βασανιστήρια απόλυτα ως βάναυση, αποτρόπαιη και εξευτελιστική συμπεριφορά από άνθρωπο σε βάρος συνανθρώπου του (πράγμα που πιστεύει απόλυτα η Δ.Α.) δέχονται, δυστυχώς, πολλές φορές ότι το έσχατο των βασάνων, η χειρότερη μορφή πόνου του ανθρώπινου όντος, η θανατική ποινή, πρέπει να επιτρέπεται και να επιβάλλεται από την έννομη τάξη.
Η θέση της Διεθνούς Αμνηστίας για έναν κόσμο χωρίς εκτελέσεις

Η θέση της Διεθνούς Αμνηστίας για τη θανατική ποινή αναπτύσσεται παρακάτω, ενώ η Οργάνωση καλύπτεται πλήρως και από τη Διακήρυξη της Στοκχόλμης —11 Δεκεμβρίου 1977— την οποία και υιοθέτησε ως κείμενο αρχών για τη θανατική ποινή το Μάρτιο του 1978.

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί όλες τις χώρες που διατηρούν ακόμα τη θανατική ποινή:

Να σταματήσουν τις εκτελέσεις αμέσως και οριστικά.
Να μετατρέψουν όλες τις θανατικές ποινές που εκκρεμούν.
Να καταργήσουν νομικά τη θανατική ποινή.
Σύμφωνα με τα διεθνώς κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα οι κυβερνήσεις που δεν έχουν καταργήσει ακόμα τη θανατική ποινή, είναι υποχρεωμένες να βεβαιώσουν ότι:

Σε κάθε κρατούμενο που κατηγορείται για αδίκημα που επισύρει την ποινή του θανάτου, πρέπει να παρέχονται όλες οι δυνατότητες για μια έντιμη δίκη. Αυτός που καταδικάζεται σε θάνατο, έχει το δικαίωμα να προσφύγει σε δικαστήριο ανώτερης δικαιοδοσίας. Η θανατική ποινή δεν εφαρμόζεται σε άτομα τα οποία ήταν κάτω των 18 ετών κατά την εποχή που διαπράχθηκε το έγκλημα.
Η θανατική ποινή δεν εφαρμόζεται σε διανοητικά ανάπηρα άτομα.
Τα όρια της θανατικής ποινής δεν επεκτείνονται πέρα από τα "πλέον σοβαρά αδικήματα", δηλαδή αυτά με θανατηφόρες ή άλλες πολύ σοβαρές συνέπειες.
Η Διεθνής Αμνηστία καλωσορίζει οποιαδήποτε μέτρα σώζουν τις ζωές των φυλακισμένων, που διαφορετικά θα είχαν εκτελεστεί, και που προσεγγίζουν το στόχο της ευρείας κατάργησης. Τέτοια μέτρα περιλαμβάνουν:

Την αυξημένη εφαρμογή χάριτος στις περιπτώσεις της θανατικής ποινής.
Το σταδιακό περιορισμό του αριθμού των αδικημάτων που επισύρουν τη θανατική ποινή.
Τη μη αναγκαστική επαναπροώθηση ανθρώπων σε κάποια χώρα όπου υπάρχει το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσουν τη θανατική ποινή.
Την εγκαθίδρυση επίσημων αποστολών ή παρόμοιων σωμάτων με σκοπό την επανεξέταση των απόψεων που ισχύουν για τη θανατική ποινή. "

Justme...
το παράδειγμα που ανέφερες - το οποίο δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα... - όπως βλέπεις άργησα αρκετά να το σχολιάσω...Όχι γιατι δεν το είδα...αλλά γιατί αναγνωρίζω ότι η απάντηση δεν είναι και τόσο εύκολη, όσο μπορεί εκ πρώτης... να φαίνεται...
Περίμενα μήπως διαβάσω ή μήπως κάποιος με βοηθήσει να σκεφτώ κάτι σχετικό που θα μπορούσε να μετριάσει ή να μεταβάλει τη σκληρή πραγματικότητα των συναισθημάτων, που μπορεί να γεννηθούν σε μια τέτοια...ιστορία, όπως αυτή που λες...
Λοιπόν...
Κάτι βρέθηκε στο δρόμο μου...
Δεν ξέρω αν ...σίγουρα απαντά....Όπως και να έχει όμως...λέει κάτι μάλλον σημαντικό...:

"Αυτοί που ζητούν να καταστρέψουν μάλλον τους ανθρώπους παρά τις μεθόδους, καταλήγουν να τις υιοθετήσουν. Ξεπλανεμένοι από την ιδέα πως οι μέθοδοι εξαφανίζονται με τους υποκινητές τους, φτάνουν να γίνουν χειρότεροι από αυτούς τους ανθρώπους που ήθελαν να εξοντώσουν..."

Τα λόγια είναι σπουδαία...Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι ανήκουν σε κάποιον, το όνομα του και η ζωή του οποίου αποτελεί εγγύηση γι' αυτά ότι μπορεί να είναι στην ουσία τους πραγματοποιήσιμα και κυρίως...αποτελεσματικά...: Mahatma Gandi...:
ο άνθρωπος της υπέρβασης...όσο η τελευταία έχει και την έννοια της ανατροπής της λογικής - ανθρώπινα - αντίδρασης και συμπεριφοράς, όπως έχουμε μάθει...να την περιμένουμε και να την εφαρμόζουμε, περίπου ως φυσική και δεδομενη...

Πολλές φορές απορρίπτουμε έναν τρόπο συμπεριφοράς και αντίδρασης και τον χαρακτηρίζουμε αφοριστικά ως ουτοπικό, γιατί αντίκειται στην υποτιθέμενη λογική μας...Αν ψάξουμε καλύτερα θα δούμε όμως ότι τον χαρακτηρίζουμε έτσι, γιατί απλά ...οι περισσότεροι τον χαρακτηρίζουν έτσι..., γιατί οι περισσότεροι έχουν μια άλλη άποψη, έναν άλλο τρόπο ζωής, μια άλλη ιδεολογία...Είναι γνωστοί οι λόγοι για το γιατί γίνεται αυτό....και ο κυριότερος το ότι...:
Είναι πιο εύκολο να μην πιστεύεις σε κάτι...παρά να πιστεύεις...

Όσο όμως έστω και ένας άνθρωπος σε ολόκληρο τον κόσμο μπορεί με τη ζωή του και τις πράξεις του να αποδείξει ότι αυτό που νομίζουμε ως ουτοπικό δεν είναι καθόλου ουτοπικό...αλλά μπορεί να γίνει αληθινό και να φέρει μάλιστα και αποτέλεσμα... (παραπέμπω στο σημείο αυτό στην ιδεολογία του "απαθούς πολέμου", του "πολέμου της μη βίας" που τήρησε ο Gandi...βλ. "αχίμσα", "σατιαγκράχα"), τότε δύο χρέη έχουμε εμείς οι υπόλοιποι:
1 να καταργήσουμε τη λέξη ουτοπία
2 να κάνουμε κι εμείς αυτήν την υπέρβαση, που μας διδάσκουν τέτοιοι άνθρωποι, όπου μπορούμε...

Gate αυτα που παρεθεσες ειναι οντως πολυ σημαντικα.Αλλα θελει μεγαλο αποθεμα ψυχης για να κανει καποιος υπερβαση σε μια τετοια εγκληματικη ενεργεια.Για μενα ο καθε ανθρωπος πρεπει αυτα τα αποθεματα να τα καλλιεργει μερα με τη μερα ωστε σε μια κατασταση "δυσκολη" να εχει το ψυχικο σθενος αν μη τι αλλο να επιδειξει μια σωφρων αντιδραση.Το μεγαλειο του ανθρωπου φαινεται απο την ικανοτητα του να προσφερει σε καταστασεις "ουτοπικες".Μακαρι ολοι οι ανθρωποι να μαθουν ποτε πρεπει να συγχωρουν & να αναδεικνυουν την αγαπη τους για τον συνανθρωπο οσο κακο & αν τους εχει κανει εκεινος.

@ Πρόσωπα & προσωπεία

ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ mich@enet.gr

Στην ιστιοσελίδα DEATHROW , που ανήκει στο υπουργείο Δικαιοσύνης της Πολιτείας του Τέξας, δημοσιεύονται τα τελευταία λόγια που έχουν πει οι περισσότεροι θανατοποινίτες πριν εκτελεστούν. Την περασμένη Πέμπτη, 2 Δεκεμβρίου, θανατώθηκε με ένεση ο Κένεθ Μπόιντ, που παραδέχτηκε ότι σκότωσε τη γυναίκα του και τον πατέρα της. Πριν του χορηγήσουν τη θανατηφόρα ένεση, του υπενθύμισαν ότι θα μείνει στην Ιστορία ως ο χιλιοστός εκτελεσθείς, και τον ρώτησαν (τα αστροπελέκια!) εάν ήθελε να κάνει επ' αυτού κάποιο σχόλιο. «Προτιμώ να μείνω στην Ιστορία ως σκέτος δολοφόνος, παρά ως ψυχρός αριθμός», απάντησε εκείνος, λίγο πριν τον ναρκώσουν. Ας δούμε μερικά... τελευταία λόγια ακόμα.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΕΛΙΣ, 38 ετών. Σκότωσε μια 74χρονη γυναίκα την ώρα που εκείνη ήταν στο μπάνιο. Στα χέρια της βρέθηκαν χειροπέδες και γύρω από τον λαιμό της, τυλιγμένο σφιχτά, ένα μαντήλι. Την είχε στραγγαλίσει. Ο Ελις εκτελέστηκε στις 3 Μαρτίου του 1999 και είπε λίγο πριν πεθάνει: «Θέλω να ξέρετε όλοι ότι ο εισαγγελέας που πρότεινε την ποινή μου είναι ένας μίζερος γιος πουτάνας».

ΛΙΟΝΕΛ ΤΟΜΑΣ ΧΕΡΕΡΑ, 45 χρόνων. Καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή, λέει, πυροβόλησε και σκότωσε έναν αστυνόμο που τον σταμάτησε να του δώσει κλήση για υπερβολική ταχύτητα. Πριν ξεψυχήσει στο νοσοκομείο, έδειξαν στον βαριά τραυματισμένο αστυνομικό μια σειρά από φωτογραφίες υπόπτων και από αυτές αναγνώρισε εκείνη του Χερέρα. Αυτό ήταν και το μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο στο δικαστήριο. Ο Χερέρα εκτελέστηκε τον Μάιο του 1993 και τα τελευταία του λόγια ήταν: «Είμαι αθώος, αθώος, αθώος. Κάτι πολύ λάθος συμβαίνει εδώ απόψε. Ο Θεός να σας ευλογεί όλους. Είμαι έτοιμος».

ΡΕΪΜΟΝΤ ΚΙΝΑΜΟΝ, 53 ετών. Μπήκε μια μέρα σ' ένα μπαρ και, κρατώντας όπλο, ζήτησε από όλους τους θαμώνες να του δώσουν όσα χρήματα κρατούσαν επάνω τους. Ενας πήγε να του επιτεθεί και ο Κίναμον τον πυροβόλησε στο στήθος σκοτώνοντάς τον. Στο δικαστήριο είπε ότι, όταν μπήκε στο μπαρ, δεν είχε σκοπό να σκοτώσει κανέναν, «μόνο λίγα λεφτά ήθελα». Μίλησε για «ατύχημα της στιγμής», αλλά δεν έπεισε. Τον εκτέλεσαν στις φυλακές του Τέξας τον Δεκέμβριο του 1994. «Δεν είμαι έτοιμος να φύγω, αλλά δεν έχω και επιλογή. Θέλω να πω αντίο στα αγόρια μου και θέλω να πω επίσης ότι, εάν κατείχα σεξπιρικό λεξιλόγιο, ίσως τα λόγια μου, που τώρα δεν ξέρω να λέω, να σας έπειθαν να σταματήσετε αυτή τη συνήθεια να εκτελείτε κόσμο. Εάν οι πολίτες δεν καταφέρουν να σταματήσουν αυτήν την εκδικητική ποινή, φοβούμαι πως η Πολιτεία του Τέξας μια μέρα δεν θα είναι καθόλου ασφαλές μέρος για να ζει κάποιος».

ενετ 5/12/05