ελληνική μουσική
    366 online   ·  210.873 μέλη
    των μουσικών
    της μουσικής
    του λαού
    τα εν οίκω
    1. αρχική
    2. Forum
    3. Στίχοι, Τραγούδια, Παρτιτούρες

    Τραγούδια για τον θάνατο

    semplice
    26.11.2006, 00:20
    #141
    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
    φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί
    και μεις φωνάζαμε στα σκοτεινά
    την τρίτη μέρα

    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
    σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί
    και μεις τα πήραμε για φυλαχτά
    την άλλη μέρα.........

    MichPah
    26.11.2006, 00:21
    #142
    ΠΕΤΡΟΠΕΡΔΙΚΑ: ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ

    Θ' ανεβώ στον ουρανό
    να ρωτήξω το Θεό,
    που ΄σαι τση μηλίτσας μήλο
    απου θάμπωσες τον ήλιο.

    Που σαι πετροπέρδικά μου (3)
    που πετάς στα όνειρα μου,
    που πετάς στα όνειρα μου
    σ'αγαπω, σ'άγαπω σ'άγαπω!

    Μαυρομάτα και Ξανθή μου
    λεμονίτσα φουντωτή μου
    Χρονους ψάχνω και ζαμάνια
    στ' ουρανού τα μεϊντάνια

    Χρόνους ψάχνω δεν σε βρίσκω(3)
    χρυσοσκάλιστό μου ρίσκο,
    χρυσοσκάλιστό μου ρίσκο
    σ'άγαπω, σ'άγαπω, σ'άγαπω

    Είπεν Ο Θεός στ'αυτί μου
    κι εκαψέτη τη ψυχή μου
    πως στο θρόνο Του σε θέλει
    να σε προσκυνούν αγγέλοι!

    Που σαι πετροπερδικά μου (3)
    που πετάς στα όνειρά μου
    που πετάς στα όνειρά μου
    σ'άγαπω, σ'άγαπω σ'άγαπω....!!!!!
    semplice
    26.11.2006, 00:22
    #143
    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
    μοιράσαν ΔΩΡΑ οι οχτροί
    και μεις γελούσαμε σαν τα παιδιά
    την πέμπτη μέρα.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

    margo
    26.11.2006, 00:22
    #144
    Το δρομολόι καθενός το ξέρει μόνο ο Θεός,
    στα μονοπάτια της ζωής όλοι περιπλανιώμαστε
    άλλος εδώ κι άλλος εκεί πονάμε ή χαιρόμαστε.

    Άλλος πατάει άσφαλτο κι άλλος πατάει χώμα
    ώσπου μια μέρα η ψυχή χωρίζει απ' το σώμα.
    Άλλος πατάει στα χαλιά και άλλος στα σανίδια
    μόνο στο θάνατο μπροστά τα πάντα είναι ίδια.

    Είναι λουλούδι η ψυχή και να μαδήσει δεν αργεί
    στο περιβόλι της ζωής ένα σεργιάνι κάνουμε
    κι άλλος αργά κι άλλος νωρίς στο ίδιο τέρμα φτάνουμε.

    Άλλος πατάει άσφαλτο κι άλλος πατάει χώμα
    ώσπου μια μέρα η ψυχή χωρίζει απ' το σώμα.
    Άλλος πατάει στα χαλιά και άλλος στα σανίδια
    μόνο στο θάνατο μπροστά τα πάντα είναι ίδια..

    Στέλιος.........δεν ξέρω τους δημιουργούς!



    Αν σκέφτεσαι ένα χρόνο μπροστά-σπείρε ένα σπόρο.
    Αν σκέφτεσαι δέκα χρόνια μπροστά-φύτεψε ένα δέντρο.
    Αν σκέφτεσαι εκατό χρόνια μπροστά-μόρφωσε το λαό.

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 26-11-2006 00:24 ]


    prosilios
    26.11.2006, 00:25
    #145
    Κι ένα αδριανοπουλίτικο


    Ό κάτω κόσμος

    Να πού κι' ο Χάρος έρχεται να πάρει την ψυχή μου.
    —`Αφσε με, Χάρε μ`, να χαρώ κόμα σαράντα μέρες,
    τις είκοσι να φάω να πιω, τις εϊκοσ` να γλεντήσω.
    Έχω μαθήτρες στο σχολειό να πάω να τις σχολάσω.
    Ή μια κεντάει τον Ουρανό, ή άλλη το Φεγγάρι,
    ή τρίτη ή ολόμικρη την θάλασσα με ψάρια.
    Δόσι με, Χάρε μ` τα κλειδιά, κλειδιά του Παραδείσου,
    νάνοίξω τον Παράδεισου τον μοσχομυρισμένο,
    να διώ τσ'αρχόντους πώς περνοΰν,και τους φτωχούς πώς στέκουν.
    Οι άρχόντ' βαστούνε τα φλουριά σακκουλες βουλωμένες,
    οί φτωχοί βαστούνε τα κηριά λαμπάδες αναμμένες.
    —Δώσι μ' φτωχέ μου, το κηρί σ` , λαμπάδα αναμμένη,
    και παρ` αμέτρητο φλουρί σακκουλες βουλωμένες.
    —Εδώ οι παράδες δεν περνούν, σακκουλες βουλωμένες,
    μόνον περνούνε τα κηριά, λαμπάδες αναμμένες.
    semplice
    26.11.2006, 00:28
    #146
    Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
    που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν
    Όταν τραγούδαγε, φτυστός ήταν ο ήλιος
    φωτιές στα χέρια του άναβε τ’ ακορντεόν

    Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
    κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
    Γερμανικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
    και μια ριπή σταμάτησε τ’ ακορντεόν
    MichPah
    26.11.2006, 00:29
    #147
    Ο θάνατος του Λυράρη: Μουντάκης

    Σ' ενούς λυράρη την αυλή εκόνεψεν ο χάρος
    κι ανεσηκώθη ο λυρατζής παλιό κρασί να φέρει
    λες κι ήτο φίλος του ακριβός να τονε τραπεζώσει
    και ξεκρεμά τη λύρα του γλυκό σκοπό ν' αρχίσει
    λες κι ήτονε κανάς γλεντζές να τονε ξεφαντώσει

    Χάρος:
    -Ασε το δίσκο λυρατζή και κρέμασε τη λύρα
    φύλαξε το δοξάρι σου για δεν το ξαναπιάνεις
    και κάτσε να χαζιρευτείς τα σκολινά σου βάλε
    γιατί σε παίρνω σύναυγα και πας στον κάτω κόσμο

    Λυράρης:
    -Χάρε αν θέλεις αφησ' με τη λύρα μου να πάρω
    απού μιλούν οι κόρδες τση και κλαίει ο καβαλάρης
    και το γερακοκούδουνα του δοξαριού μου λένε
    τ' απάνω κόσμου τσι χαρές τση νιότης τα τσαλίμια
    την ομορφιά των κοριτσιών τση λεβεντιάς τη χάρη
    και μιας αγάπης μου παλιάς το κάνω πασιγέτι
    που διπλοπαράγγελνε τη λυρα μη ξεχάσω
    στον κάτω κόσμο όντε θα 'ρθω

    Χάρος:
    -Δεν στην αφήνω ζάβαλε καλλιά 'χω να τη σπάσεις
    γιατί με το δοξάρι σου σηκώνεις ποθαμένους
    και θ' αρχινήσεις κοντυλιές να ταραχίσεις τσ' άντρες
    να ξεμυαλίσεις κοπελιές να ξετρουνίσεις γέρους
    και θα πλανέψεις τα μωρά να κλαίνε για κανάκια
    και θα μισήσουν τα κελιά του Νάδη τα καστέλια
    κι ούλοι θα θένε να ΄ρθουνε στον κόσμο τον απάνω...!


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : MichPah στις 26-11-2006 00:36 ]


    prosilios
    26.11.2006, 00:33
    #148
    κι επειδη πολλά κρητικά ακουστηκαν ,ας ακουστεί κι η άλλη ζωντανη φωνη της παραδοσης μας


    ΜΑΝΑ

    -Μάνα, μανούλα μου γλυκιά που είσαι γιομάτη μυρουδιά,

    μη φεύγεις μην αναχωράς το σπίτι μας μην παρατάς.

    Κι άμα στον Άδη κατεβείς μετανιωμένη θα βρεθείς,

    τι κλείνει η πόρτα του Κατή με σιδερένια κλειδαριά

    που μήτε ανοίγει μήτε σπα.

    -Αν ε, μανούλα μου χρυσή, καλή παράδεισο να βρεις

    να μας αφήσεις την ευκή σ' αγγόνια σου και σε παιδιά.



    (Από τα «Μοιρολόγια της Μάνης», βιβλίο της Βούλας Δαμιανάκου,αυτης που με μυριους κινδυνους φιλοξενησε τον Κουρδο ηγετη Οτσαλάν στο σπίτι της μέχρις ότου τον παρέδωσαν οι ευρωλιγούρηδες εκσυγχρονιστές στους Γιάνκηδες κι εκείνοι με τη σειρά τους στα μεμέτια)


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : prosilios στις 26-11-2006 00:38 ]


    koini_maria
    26.11.2006, 00:43
    #149
    Στις 21 - 22/09/2006 ο Αλκίνοος Ιωαννίδης έδωσε δύο συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις οποίες το πρώτο τραγούδι που ερμήνευσε ήταν ένα παραδοσιακό της Κύπρου (οι πρώτοι 4 στίχοι του συγκεκριμένου τραγουδιου ήταν ίδιοι με του ''Ποιητάρη'' του 1ου τραγουδιού από τον '''Που δύσην ως Ανατολήν'' ) το οποίο νομίζω οτι λέγεται ''Η λυερή και ο Χάρος'' ....

    Πραγματικά , το τραγούδι αυτό ίσως ήταν το ανατριχιαστικότερο που έχω ακούσει ποτέ μου ...
    Μιλούσε για τον θάνατο μιας νεαρής κοπέλας , την μητέρα της και τον Χάρο και το έλεγε acapella ως επί το πλείστον ο Ιωαννίδης ....

    Γνωρίζω οτι μέσα στο φόρουμ έχουμε αρκετούς φίλους Κύπριους οπότε αν κάποιος γνωρίζεο τπυς στίχους , αν έχει την καλοσύνη και μπορεί , ας μας τους στείλει για να καταλάβετε σε τι ακριβώς αναφέρομαι ....

    Υ.Γ.:Μαργαρίτα , πάλι συμφωνούμε απόλυτα στην επιλογή ενός τραγουδιού που έγραψες : ''Ήταν καμάρι της αυγής'' - Μάνος Χατζιδάκις από τον ''Ματωμένο γάμο'' , υπέροχο τραγούδι !
    margo
    26.11.2006, 00:53
    #150

    Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
    Μουσική: Γιάννης Σπανός
    Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

    ΣΤΗΝ ΑΛΑΝΑ

    Σ' έστησαν σε μια γωνιά κι ήσουνα νέο παλικάρι
    σ' έστησαν σε μια γωνιά κι ήτανε τέσσερις φαντάροι
    σ' έστησαν σε μια γωνιά και σημαδεύαν την καρδιά σου
    σ' έστησαν σε μια γωνιά κι ήταν πρωί και παγωνιά

    Σε καρτερούσε η ζωή και μια παραδουλεύτρα μάνα
    κι έγινες κείνο το πρωί κόκκινο κρίνο στην αλάνα

    Σ' έστησαν σε μια γωνιά κι έκλαιγε η μοίρα σου παρέκει
    σ' έστησαν σε μια γωνιά κι είχε κι ο χάροντας τουφέκι
    σ' έστησαν σε μια γωνιά και τους κοιτούσες και γελούσες
    σ' έστησαν σε μια γωνιά κι ήταν πρωί και παγωνιά

    Σε καρτερούσε η ζωή και μια παραδουλεύτρα μάνα
    κι έγινες κείνο το πρωί κόκκινο κρίνο στην αλάνα..

    margo
    26.11.2006, 00:56
    #151
    Παράθεση:

    Το μέλος koini_maria στις 26-11-2006 στις 00:43 έγραψε...



    Υ.Γ.:Μαργαρίτα , πάλι συμφωνούμε απόλυτα στην επιλογή ενός τραγουδιού που έγραψες : ''Ήταν καμάρι της αυγής'' - Μάνος Χατζιδάκις από τον ''Ματωμένο γάμο'' , υπέροχο τραγούδι !




    Ναι Μαράκι



    όπως και το "χάθηκε το φεγγάρι"..
    prosilios
    26.11.2006, 01:00
    #152
    Παράθεση:

    Το μέλος margo στις 26-11-2006 στις 00:53 έγραψε...


    Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
    Μουσική: Γιάννης Σπανός
    Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

    ΣΤΗΝ ΑΛΑΝΑ

    Σ' έστησαν σε μια γωνιά κι ήσουνα νέο παλικάρι
    σ' έστησαν σε μια γωνιά κι ήτανε τέσσερις φαντάροι
    σ' έστησαν σε μια γωνιά και σημαδεύαν την καρδιά σου
    σ' έστησαν σε μια γωνιά κι ήταν πρωί και παγωνιά

    Σε καρτερούσε η ζωή και μια παραδουλεύτρα μάνα
    κι έγινες κείνο το πρωί κόκκινο κρίνο στην αλάνα

    Σ' έστησαν σε μια γωνιά κι έκλαιγε η μοίρα σου παρέκει
    σ' έστησαν σε μια γωνιά κι είχε κι ο χάροντας τουφέκι
    σ' έστησαν σε μια γωνιά και τους κοιτούσες και γελούσες
    σ' έστησαν σε μια γωνιά κι ήταν πρωί και παγωνιά

    Σε καρτερούσε η ζωή και μια παραδουλεύτρα μάνα
    κι έγινες κείνο το πρωί κόκκινο κρίνο στην αλάνα..





    τι να πεις γι αυτη την εικόνα....

    συγγενικό μου πρόσωπο την έχει βιώσει παρακολουθωντας,από την αγκαλια της μανας, την εκτελεση του πατέρα του ....


    ανατριχίλα.....


    margo
    26.11.2006, 01:02
    #153
    Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
    Μουσική: Zulfi Livaneli
    Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

    Είμαι εφτά χρονών κορίτσι,
    πέθανα στη Χιροσίμα
    και χτυπάω πόρτα-πόρτα
    μια υπογραφή ζητώντας.

    Βάλε την υπογραφή σου,
    όχι άλλη Χιροσίμα,
    για να μη πεθάνουν κι άλλα
    κοριτσάκια σαν κι εμένα.


    Αν σκέφτεσαι ένα χρόνο μπροστά-σπείρε ένα σπόρο.
    Αν σκέφτεσαι δέκα χρόνια μπροστά-φύτεψε ένα δέντρο.
    Αν σκέφτεσαι εκατό χρόνια μπροστά-μόρφωσε το λαό.

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 26-11-2006 01:03 ]


    prosilios
    26.11.2006, 01:09
    #154
    Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
    Μουσική: Γιάννης Γλέζος
    Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

    Θάνατος ειναι οι κάργιες
    που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
    θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
    καθώς να καθαρίζανε κρεμύδια.

    Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
    με τα λαμπρά μεγάλα ονοματά τους,
    ο ελαιώνας πίσω η θάλασσα κι ακόμη
    ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.

    Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
    για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
    θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
    κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

    Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
    Την Κυριακή θ'ακούσουμε την μπάντα.
    Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
    πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.

    Περπατώντας αργά στην προκυμαία
    "Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
    Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
    Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.

    [Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
    ένας πέθαινε απο αηδία...
    Σιωπηλοί, θλιμένοι, με σεμνούς τρόπους
    margo
    26.11.2006, 01:12
    #155
    Εις μνημόσυνον (Άι, γαρούφαλλό μου)

    Βιτάλη Ελένη

    Μουσική/Στίχοι: Κουνάδης Αργύρης/Γκούφας Βαγγέλης



    Βγήκαν λάμιες στο ποτάμι
    σύννεφο έβαλαν γιορντάνι
    κι άντρας ζώνει τ' άρματά του
    πάει ταμένος του θανάτου

    Και ποιος θα σου κρατήσει
    άσπρο στο χορό μαντίλι
    μαγιάπριλο του κόσμου
    πίκρα περπατάει στα χείλη
    άι, γαρούφαλλό μου
    άι, γαρούφαλλό μου

    Άλογο φαρί καβάλα
    δράκοι του 'στησαν κρεμάλα
    μπρος στο μαρμαρένιο αλώνι
    στέκει και το πεταλώνει

    Ανέμη να γυρίσει
    παραμύθι ν' αρχινήσει
    μαύρο κρασί να πιούμε
    το φεγγάρι έχει μεθύσει
    άι, γαρούφαλλό μου
    άι, γαρούφαλλό μου

    Και στην άκρη στο ποτάμι
    μια φλογέρα, ένα καλάμι
    κάνει τον καημό φλογέρα
    το παράπονό του αέρα

    Και ποιος θα σου κρατήσει...

    Ποιος πονεί και ποιος το θέλει
    του ανέμου οι αρχαγγέλοι
    του καπνού 'ναι και τ' ανέμου
    δεν το βάσταξα ποτέ μου

    Ανέμη να γυρίσει...

    Του Χάρου 'ν το πανηγύρι
    το χορό νεκρός να σύρει
    τ' άστρα μες στο παραγάδι
    και τον ήλιο στο σημάδι

    Και ποιος θα σου κρατήσει...

    (Από το δίσκο: «Δεν Περισσεύει Υπομονή»)
    prosilios
    26.11.2006, 01:13
    #156
    Ιδανικοί αυτόχειρες

    Ξυλούρης Νίκος
    Μουσική/Στίχοι: Θάνος Λουκάς/Καρυωτάκης Κώστας

    Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
    τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους
    Διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
    για τελευταία φορά τα βήματά τους
    Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία
    Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων
    τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
    των ουρανών, η ερημιά των τόπων
    Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
    τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση
    Τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε
    τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει
    Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το
    σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει
    αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
    για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει
    Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα
    ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος
    Όλα τελείωσαν, ψιθυρίζουν, τώρα
    πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : prosilios στις 26-11-2006 01:14 ]


    margo
    26.11.2006, 02:52
    #157
    Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
    Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
    Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη

    ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ

    Κουρασμένο παλικάρι
    τώρα που δε μ' αγαπάς
    πάρε το χρυσό φεγγάρι
    στον παράδεισο να πας

    Ήσουν λυπημένο κύμα,
    δεν είχες ακρογιάλι να σταθείς
    στης αγάπης μας το μνήμα
    καρτερώ να 'ρθεις να κοιμηθείς

    Κουρασμένο παλικάρι,
    γίνε φως του αυγερινού
    κι άσ' τη νύχτα να σε πάρει
    στο περβόλι του ουρανού.


    margo
    26.11.2006, 03:00
    #158
    Παράθεση:

    Το μέλος prosilios στις 26-11-2006 στις 01:09 έγραψε...

    Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
    Μουσική: Γιάννης Γλέζος
    Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

    Θάνατος ειναι οι κάργιες
    που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
    θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
    καθώς να καθαρίζανε κρεμύδια.

    Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι,
    με τα λαμπρά μεγάλα ονοματά τους,
    ο ελαιώνας πίσω η θάλασσα κι ακόμη
    ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.

    Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
    για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
    θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
    κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

    Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης.
    Την Κυριακή θ'ακούσουμε την μπάντα.
    Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
    πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.

    Περπατώντας αργά στην προκυμαία
    "Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
    Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
    Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.

    [Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
    ένας πέθαινε απο αηδία...
    Σιωπηλοί, θλιμένοι, με σεμνούς τρόπους




    θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία..



    tarkoulis
    26.11.2006, 06:45
    #159
    Στίχοι: Κ. Καρυωτάκης
    Μουσική: Γιώργος Σκαρλάτος
    Ερμηνεία: Magic de Spell

    Gala (Θα γλεντήσω κι εγώ μια νύχτα)

    Μαυροντυμένοι απόψε φίλοι ωχροί
    ελάτε στο δικό μου περιβόλι
    μ' ένα παλμό το βράδυ το βαρύ
    για να το ζήσουμε όλοι

    Τ' αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς
    το μάτι ανοιγοκλείνει προτού δακρύσει
    ο κόσμος των δενδρώνε ρεύει ορθός,
    κλαίει παρακάτου η βρύση
    Από τα σπίτια που 'ναι σαν βουβά
    κι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου
    με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά
    τ' ασημοδάχτυλά του

    Είναι το βράδυ απόψε θλιβερό
    και 'μείς θα το γλεντήσουμε το βράδυ
    όσοι έχουμε το μάτι μας υγρό
    και μέσα μας τον Άδη

    Οι πάγκοι μας προσμένουν κι όταν βγει
    το πρώτο ρόδο στ' ουρανού την άκρή
    όταν θα σκύψει απάνου μας η αυγή
    στο μαύρο μας το δάκρυ
    θα καθρεφτίσει τ' απαλό το φως
    γιομάτοι δέος ορθοί θα σηκωθούμε
    τον πόνο του θα πει κάθε αδερφός
    κι όλοι σκυφτοί θ' ακούμε

    Κι όπως θα λέω για κάτι ωραίο και αυρό
    που σκυθρωποί το τριγυρίζουν πόθοι
    τη λέξη τη λυπητερή θα βρω
    που ακόμα δεν ειπώθη

    Είναι το βράδυ απόψε θλιβερό
    και 'μείς θα το γλεντήσουμε το βράδυ
    όσοι έχουμε το μάτι μας υγρό
    και μέσα μας τον Άδη
    koini_maria
    26.11.2006, 10:45
    #160
    Τρία ρουμπαγιάτ

    Μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
    Στίχοι : Ομάρ Καγιάμ

    Σήκω και δώσε μου κρασί τα λόγια είναι χαμένα
    Απόψε το χειλάκι σου θα ‘ναι το παν για μένα
    Κι όσο για τα ταξίματα και για τα κρίματά μου
    Τα βλέπω σαν τα κατσαρά μαλλιά σου μπερδεμένα

    Για κείνα που δεν έκανα και που ‘χω καμωμένα
    Αν έχω τη ζωή σωστά είτε στραβά παρμένα
    Αυτό θα ‘ν’ το μαράζι μου, κρασί λοιπόν, ποιος ξέρει
    μη βγαίνει τούτη η αναπνοή στερνή φορά από μένα

    Όταν θελήσει η μοίρα μου τον κόσμο αυτόν ν’ αφήσω
    Και κάθε ελπίδα για ζωή απ’ την καρδιά μου σβήσω
    Μια κούπα από τη στάχτη μου να φτιάξετε συντρόφοι
    Σαν θα γεμίζει με κρασί μπορεί να ξαναζήσω



    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία